ژاپن از لحاظ کهن سالان رکورددار جهان است. در سال 2016 میلادی یاسوتارو کوئیده در سن 112 سالگی در شهر « ماگویا» درگذشت که کهنسالترین مرد روی زمین بود. تعداد کهنسالان روسیه به اندازه ژاپن نیست اما هستند کسانی که سنشان از مرز 100 سالگی گذشته است. تانزیلیا بیسِمبایف 120 ساله از آستراخان یکی از کهنسالترین ساکنان جهان شناخته شده است.
افزایش تعداد کهنسالان یک روند جهانی است. اولگا تکاچِوا، رئیس مکرز علمی — کلینیکی پیری شناسی روسیه در این خصوص گفت: « هم اکنون در روسیه طول متوسط عمر مثل ژاپن 70 سال است. این افزایش طول عمر با رشد سطح زندگی و بهبود کمک های پزشکی و اجتماعی مرتبط است. جمهوری اینگوشتیا از بالاترین طول عمر برخوردار است: 80 سال. در مسکو طول عمر بطور متوسط 76 است که برای چنین شهر بزرگی بد نیست. بیش از 3000 نفر که سن آنها بالای 100 سال است در مسکو زندگی می کنند. در ژاپن تعداد اینگونه افراد کهنسال بیشتر است، اما در روسیه نیز هر سال بر تعداد افراد کهنسال اضافه می شود. در دنیا تعداد کهنسالان بیشتر می شود که آن را می توان یک روند جهانی نامید. جالب آن است که در صورت درگذشت یکی از زوجین، مردها کمتر از زنان بیوه زنده می مانند. یعنی برای مردان، درگذشت همسر عامل اصلی کاهش زندگی اوست. اما درگذشت شوهر بر طول عمر زن تأثیر نمی گذارد.
در خصوص تحقیقاتی که در رشته پیری شناسی انجام می شود می توان گفت که این نوع تحقیقات با شدت تمام ادامه دارند هم اکنون دو هیپوتز بررسی می شوند. بر طبق یکی از آنها، پیری — یک روند فیزیولوژیکی است که در انسان برنامه ریزی شده است. یعنی آدمها به ناچار با سرعت های متفاوت پیر می شوند. بر طبق نظریه دیگر، پیری — یک نوع بیماری نامیده می شود. اگر نظریه دوم را قبول کنیم، پس می توان گفت که انسان می تواند از زندگی جاویان برخوردار شود.. در اینصورت باید به تشخیص علت پیری بپردازیم و مانع از بروز آن شویم. به نظر من هر چند این نظریه زیاده از حد غیر واقعی است اما مطرح می شود. تحقیقات عمدتا در دو جهت انجام می شوند: جستجوی بیومارکرها که بتوانند به ارزیابی سرعت پیری کمک کنند. از سوی دیگر، استراتژی تمدید زندگی فعال برای انسان جستجو می شود. در حال حاضر تقریبا 200 دارو به عنوان داروهای حامی زندگی فعال وجود دارد. جستجو در این زمینه ادامه دارد. به نظر من ، آینده از آن درمان ژنتیک خواهد بود زیرا ژن هایی وجود دارند که مسئول درازعمری هستند و ژن هایی هستند که برعکس پیری را سرعت می بخشند و باعث رشد بیماری های مزمن و عفونی می شوند. بطور همزمان تحقیقاتی در باره سلول های بنیادی جریان دارد. احتمالا در آینده نزدیک جهشی در علم پیری شناسی بروز خواهد کرد.
درمان ژنتیکی پدیده پیری زودرس را مطالعه می کند. جانوری مثل موش مول برهنه یکی از جوندگانی است که زیاد عمر می کند. آنها پیر نمی شوند، اگر بمیرند به دلیل گرسنگی و یا آسیب و بیماری است اما نه از پیری. از اینرو بعضی از متخصصان فکر می کنند که انسان نیز می تواند پیر نشود. اما تصور چنین چیزی برای من دشوار است. من شخصا نمی خواهم عمر جاویدان داشته باشم. زندگی جاویدان انسان، فاجعه بزرگی برای جهان خواهد بود. زندگی طوری برنامه ریزی شده است که آدمها می آیند و می روند. اما بهتر آن است که راهی برای طولانی تر کردن دوره فعال زندگی بیابیم.
