هدف این قدرت ها می تواند تضعیف نفوذ چین در افریقا باشد. عده ای مخالف نزدیک شدن چین با سودان جنوبی هستند، اما تشخیص نفوذ آنها بر یکی از طرفین اختلاف هنوز سخت است. کارشناسان روس در گفتگو با خبرنگار اسپوتنیک اظهار نظراتی درباره تنش ها در سودان جنوبی کرده اند.
به گفته خبرنگار اسپوتنیک، درگیری های اخیر جوبا پایتخت سودان بین طرفداران رییس جمهور سالوا کی یر و معاون او با وجود دستور رییس جمهور برای آتش بس، قدرت تازه ای گرفته است. بان کی مون دبیرکل سازمان ملل نیز اعلام کرده نیروهای سازمان در سودان جنوبی بیشتر شوند. بان کی مون در گفتگو با روزنامه نگاران تاکید کرد که برای دفاع از مردم غیرنظامی نیاز به هلیکوپترهای جنگنده وجود دارد.
چین در سپتامبر 2014 نیروهای صلحبان خود را به سودان جنوبی اعزام کرد. تا پیش از آن نیز نیروهایی تحت عنوان «کلاه آبی ها» با پرچم سازمان ملل به افریقا اعزام کرده بود که متشکل از گروه های پزشکی، حمل و نقل و مهندسی بود. تنها مورد متفاوت در مالی است که از طرف چین سرباز به محل درگیری ها اعزام شد. این سربازان مسئول تامین امنیت مهندسین چینی بودند. مهندسین چینی نیز برای ساخت اردوگاه در شهر گائو از طرف سازمان ملل حضور داشتند. در حال حاضر، سربازان چینی در سودان جنوبی به 800 تن می رسند.
حضور نیروهای کلاه آبی در سودا جنوبی برای پکن سود انسانی و اقتصادی به دنبال دارد. چین در این کشور سرمایه گذاری های چند میلیاردی انجام داده است. در عین حال چین به برقراری صلح نیز در کشور کمک می کند، زیرا اوضاع کشور به صورت دوره ای بر هم می ریزد.
امروز 80 درصد صادرات نفتی سودان جنوبی به چین است که 5 درصد واردات نفتی چین را تشکیل می دهد. شرکت های چینی سهام داران اصلی دو کنسرسیوم نفتی اصلی سودان جنوبی هستند. شرکت ملی نفت و پتروشیمی چین 40 درصد سهام میادین نفتی را خریده است و اپراتور خط لوله ای به مسافت 1600 کیلومتر است. این اپراتور ترانزیت نفت سودان جنوبی از طریق اتصال سودان به بندر دریای سرخ را فراهم می کند.
تاتیانا دیچ کارشناس انستیتوی افریقا می گوید که شدت گرفتن اختلافات در سودان جنوبی می تواند به منافع نفتی چین در این کشور صدمه وارد کند.
وی در ادامه توضیح می دهد:«زمانی بود که اختلافات بین سودان و سودان جنوبی حل و فصل نمی شد و به افت استخراج نفت و کاهش صادرات آن به خارج منجر شد. این وضعیت در نیجریه رقیب آنگولا در بخش صادرات نفت به چین نیز رخ داد. در نیجریه اختلافات داخلی به افت شدید استخراج نفت انجامید. درگیری های امروز هم بی شک بر استخراج نفت و صادرات آن تاثیر خواهند گذاشت.
سودان جنوبی از معادن غنی آهن، مس، کروم، روی، تنگستن، میکا، طلا، نقره و الماس برخوردار است. علاوه بر این ذخایر غنی چوب های کمیاب دارد. وضعیت نفت هم در این کشور کاملا روشن است و در بین کشورهای افریقایی از نظر ذخایر نفت خام رتبه سوم را کسب می کند. همین مساله همیشه سودان جنوبی را در مرکز توجه و تقابل منافع ژئوپولتیک قرار داده است. ولادیمیر یوسییف با اشاره به این مساله می گوید: «احتمالا قدرت هایی در پشت این ماجرا هستند که هدفشان تضعیف حضور چین در افریقا است. قطعا ایالات متحده امریکا و متحدینش مخالف قدرت گرفتن چین در افریقا هستند. به همین خاطر می توان احتمال داد که تحریکات از سوی امریکا بوده. بعید است امریکا به طور مستقیم وارد این جریان بشود. امریکایی ها مستقیم کار نمی کنند، آنها از طریق بریتانیا یا هر کس دیگری تاثیرگذاری می کنند، به هر صورت پیامدهای آن می تواند کاملا جدی باشد. تقابل پنهان امریکا و چین تنها در سودان جنوبی نیست. منافع امریکا و چین در افغانستان نیز قابل مشاهده است و امریکا حضور خود را در افغانستان حفظ می کند، حال آنکه چین در آنجا منافع جدی سیاسی و اقتصادی دارد. منافع امریکا و چین در امریکای لاتین نیز مشکل زا است. اگر امریکا در پشت حوادث سودان جنوبی باشد، می توان انتظار داشت که چین مقابله به مثل کند.
