برطبق این رتبه بندی ، ایران جایگاه اول را در بین کشورهای خاور میانه داشته و سه پله نسبت به سال گذشته بالاتر آمده است(جایگاه یازدهم) و بعد از ژاپن ، اسپانیا ، هلند، برزیل ، سوئیس ، مکزیک و اوکراین قرار گرفت. دانشمندان ایرانی طی سال گذشته بیش از 340 مقاله ی عملی چاپ کرده اند.
در عین حال در ایران با این رتبه بندی بالا اغفال نشده و معتقدند که در زمینه مطالعه و اکتشافات هوافضا، ایران باید مسائل مهم زیادی را حل و فصل نماید. سیروس برزو ، نویسنده و روزنامه نگار مشهور ایرانی ، خبرنگار تاریخ فضانوردی ، برنده مسابقه ی ملی دربین خبرنگاران " ترویج علم در ایران —2014" در مصاحبه ای با مارینا الشعلان خبرنگار اسپوتنیک فارسی بیان داشت که نباید بر این رتبه بندی تکیه کرد ، کارهای زیادی پیش روی ماست:
خلاصه ای از دستاوردهای فضانوردان ایرانی در قرن بیست و یک را ذکر می کنیم:
جمهوری اسلامی طی دوره کوتاه مدت از سال 2003 وقتی که آژانس هوافضای ایران تشکیل شد ، اولین طرح پنج ساله توسعه ی صنعت هوافضا را تصویب کرد و توانست ششمین کشوری باشد که حیوانات را به فضا فرستاده است. این پرواز زیرمدار موشک " کاوشگر-3" با کپسول بیولوژیکی بود که در آن موش ، لاک پشت و کرم ها بودند. کپسول بیولوژیکی با موفقیت به زمین بازگشت و تمامی جانداران صحیح و سالم بودند.
مرحله ی بعدی پرتاب موفقیت آمیز کپسول با یک پستاندار به فضا بود. بیست و هشتم ژانویه 2013 رسانه های ایرانی اطلاع دادند که " کپسول زندگی " به همراه میمون در قفس با نام آفتاب به مدار نزدیک زمین توسط موشک حامل پرتاب شده و بر روی موشک زیر مداری " پیشگام" در ارتفاع 120 کیلومتری با موفقیت فرود آمده است.
طی سه سال اخیر، آژانس هوافضای ایران برخی از پرتاب های ماهواره های مداری را که کاملا با نیروهای میهنی ساخته شده اند ، انجام داد.
برخی از رسانه های ایرانی پیش بینی می کنند که هدف بعدی کشور در صنعت هوافضا ، پرواز با سرنشین به فضای باز است.
