رویارویی خونین در 8 ژوئیه ، پیش از نشست قریب الوقوع قبل دو مقام مزبور که امضای قرارداد آتش بس جدید را، بعد از 5 سال از کسب استقلال توسط دولت جوان مطرح می کردند، آغاز شد. ایالات متحده آمریکا که در اعطای حق حاکمیت سودان جنوبی یاری و مساعدت کرده بود ، مجبور به فرا خواندن برخی از کارکنان سفارت خود از پایتخت جوبا شدند..
سودان جنوبی با پشتیبانی و حمایت ایالات متحده، استقلال خود را در 9 ژوئیه سال 2011 به دست آورده بود، اما عدم ثبات در منطقه هنوز به حکم فرما است. از سال 2013، مناقشه بین رئيس جمهور و معاون رئيس جمهور شروع شد که شعله دیگری از آن ما در روزهای اخیر مشاهده می کنیم.
ایگور گراسیموف، دانشیار دانشکده شرق شناسی دانشگاه دولتی سن پترزبورگ می گوید که وضعیت در منطقه مبهم است و بیم آن وجود دارد که بدترین سناریو ممکن در حال شروع است. "آمریکایی ها که در مبده ایجاد سودان جنوبی فعال بودند، وضیعت را خیلی خوب درک می کنند و در تلاش اند هر چه زوذتر گلیم خود را جمع کند".
به گفته گراسیموف، جدایی سودان جنوبی از سودان شمالی، نتیجه بازی ژئوپولیتیک جدی است که در آن نه فقط واشنگتن و بروکسل شرکت می کنند، بلکه مثلا،سر و کله تل آویو دیده می شود. با حمایت از مرزبندی، این مراکز سیاسی به طور مستقیم یا غیر مستقیم به ظهور بر روی نقشه دنیا، مملکت دیگری که قادر به توسعه مستقل نیست،مساعدت می کردند: " کشوری به وجود آمد که بدون هرگونه سنت حکومت داری، از دریا قطع شده ، با گروه هایی که کمک مالی از خارج دریافت می کنند و سوار اتومبیل های گران قیمت هستند، اما نمی توانند زیرساخت و نهادهای قدرتی را ایجاد کرده به طور مسالمت آمیز اداره کند. "
به عقیده نیکولای شرباکوف، پژوهشگر ارشد مرکز مطالعات آفریقایی آکادمی علوم روسیه، در منطقه منافع بسیاری از قدرت های جهان، به دلایل مختلف، متقطع می شود. " سودان جنوبی، کشوری است که از هر طرف با مناطق ناآرام احاطه شده است. آنجا همانطوری که ما می دانیم ، یک ماموریت دائم سازمان ملل متحد وجود دارد که این واحد از نیروهای حافظ صلح در تعداد 6 هزار نفر است. تقریبا همه آنها هندی هستند ".
اما نه هند و نه حتی اسرائیل نمی توانند در مقیاس نمایندگی سیاسی در آفریقا با ایالات متحده برابر باشد. در سال 2008 این روند به مراحل جدید رسیده بود و فرماندهی آفریقایی نیروهای مسلح آمریکا موسوم به آفریکام دست به کار شد.
رسما، ساختار مزبور برای هماهنگی تحرک نیروهای مسلح آمریکا در مناطق بحران این قاره، مانند سودان تاسیس شده بود. در چهارچوب این پروژه، ایالات متحده ده پایگاه برای هواپیماهای بدون سرنشین ساختند. چنین زیرساخت در جیبوتی، نیجر، کنیا، اتیوپی، سومالی، بورکینافاسو و جزایر سیشل ایجاد شده است. سودان جنوبی مستثنی نبود. علاوه بر این، ارتش ایالات متحده، ذخایره سوختی خود را در کامرون، کیپ ورد، تانزانیا، آفریقای جنوبی، سیشل، کنیا و در چند کشور آفریقایی دیگر ساختند. در نهایت، پایگاه های نیروی هوایی در جیبوتی، اوگاندا و بورکینا فاسو در حال توسعه هستند.
اما این زیرساخت های غنی آمریکایی،تا حدی صلح و آرامش را به آفریقا نیاورده است.
