استقرار موشکهای آمریکایی در جزیره کره، توازن تغادل را بهم می زند

به امید کاهش اقتدار نظامی آمریکایی و ژاپنی در نزدیکی مرزهای خود، چین قبلا سعی می کرد بر رژیم کره شمالی فشار آورَد و با تحمیل تحریم های بسیار دردناک علیه آن کشور موافق بود. آیا پس از استقرار سامانه ضد موشکی در جمهوری کره، سیاست پکن دگرگون می شود؟ واسیلی کاشین، کارشناس نظامی روسیه در مصاحبه با اسپوتنیک اوضاع را تحلیل می کند.
کاشین می گوید: "رفتار کره شمالی از اواخر سالهای 1990، بزرگترین منبع درد سر برای چین بود. عملیات پیونگ‌ یانگ شرایط مطلوبی را برای نزدیک شدن زیرساخت نظامی آمریکایی و ایجاد سیستم های ضد موشکی قدرتمند تحت کنترل ایالات متحده و متحدان آن نزدیک مرز چین، به وجود آورد. علاوه بر این، رفتار غیر قابل پیش بینی کره شمالی، مانع سیاست چین در قبال کره جنوبی بود و کره جنوبی را به ائتلاف نزدیک با آمریکا و ژاپن وادار می کرد. عدم تمایل و توجه کره شمالی به منافع چین، به سرد کردن روابط و از دست دادن اعتماد بین دو کشور منجر شد که به خصوص پس از به قدرت رسیدن کیم جونگ اون آشکار شد.
در حال حاضر، نگرش نسبت به پیونگ یانگ می تواند تغییر دهد. تمام مشکلات و درد سری که چین می توانست از رفتار کره شمالی دریافت کند، دیگر دریافت کرد. ساختن سیستم دفاع ضد موشکی ژاپن از حد فراتر گذشت و در هر صورت ادامه دارد. حالا سامانه ضدموشکی "تاد" در نزدیکی مرز چین مستقر شده است و تهدید مستقیم به بخش قابل توجهی از ظرفیت موشک و هسته ای چین ایجاد می کند. حتی اگر کیم جونگ اون از امروز دیگر پرتاب موشک یا آزمایش هسته ای انجام نمی دهد، حضور نظامی آمریکا در منطقه افزایش خواهد یافت.
احتمالا، توافق چین با تحریم های شدید به امید اقدام متقابل در جهت خودداری از استقرار سیستم دفاع ضد موشکی، آخرین تلاش سیاست قدیمی امتیازات و سازش هانسبت به ایالات متحده در مورد مسئله کره شمالی بود. این سیاست آشکاراً شکست خورد. بالنتیجه، در چنین وضعیت، برای چین منطقی می بود از جستجوی بی ثمر سازش با واشنگتن و سئول با موافقت تحریم ها علیه کره شمالی، خودداری کند.
هر قدر که تناقضات در روابط چین و ایالات متحده شدت پیدا می کند، رژیم کره شمالی به طور طبیعی از منبع مشکلات به شریک کوچک و امیدبخش تبدیل می شود. شریکی که نامناسب، غیر قابل انعطاف است ولی هنوز هم بسیار مهم ولو کوجک، همین شریکی که در طول جنگ سرد برای چین و اتحاد جماهیر شوروی بود. علاوه بر این، از لحاظ اقتصادی، تحریم ها علیه کره شمالی چین را به تنها راه گریز کره شمالی برای روابط با دنیای خارجی تبدیل می کند. وابستگی کره شمالی به چین در حال حاضر بیش از هر زمان در تاریخ است. بنا براین، امکانات استفاده از کره شمالی در منافع خود توسط چین در دراز مدت افزایش خواهد یافت. کدام علائم ظاهری، بیانگر تغییر رویکرد به این روابط می تواند باشد؟ به احتمالاً ، گزینه زیاد ها نیست. چیزی که از چین طلب می شود، ختم خاموشانه اجراء تحریم های شورای امنیت ملل متحد که از نفطه نظر منافع چین اهمیت خود را دیگر از دست داده است و همچنین تدریجآ ، امکان دارد پشت پرده، دست به گفتگو فعال با مقام جدید کره شمالی بزند. نتیجه آن، اعاده و رشد امکانات اقتصادی دولت کره شمالی که چندی پیش قدم به تقویت وضع اقتصادی خود برداشته است.
پس، اینچنین بر می آید که رژیم کره شمالی می تواند بر هدف مهم تاریخی فائق آید، در مقطع زمانی بین متلاشی شدن اتحاد جماهیر شوروی و تبدیل شدن چین به رقیب اصلی ژئوپولیتیک ایالات متحده آمریکا ایستادگی کند. و لز سوی دیگر، آرام برگردد القوی عادی توسعه به عنوان یک دولت متفق هم مرز با یکی از ابرقدرت جهان