در آمریکا فیلم مستندی به نام « Zero Days» به کارگردانی آلکس گیبنی برنده جایزه اسکار روی پرده رفت. در این فیلم در باره عملیات بزرگ آژانس امنیت ملی آمریکا بر علیه ایران تحت عنوان رمزی « روزهای صفر» تعریف می شود که در جریان آن ویروس کامپیوتری « Stuxnet» به کامپیوترهای ایران حمله کردند.
شایان ذکر است که این ویروس اولین سلاح سایبری آمریکا بر علیه ایران به حساب می آید. ویروس Stuxnet ، اگر به گزارشات رسانه های اسرائیلی باور کنیم، قرار بود کامپیوترهایی را از کار بیاندازد که روندهای تکنولوژیکی در کارخانه های غنی سازی اورانیوم در ایران را کنترل می کردند.
مطابق با داده های غیر رسمی ، رآکتور های نطنز، اراک از سال 2010 بارها مورد حمله ویروسی قرار گرفتند و نیروگاه « بوشهر» نیز از این خطر در امان نماند. به دلیل حمله این ویروس، گویا بسیاری از سانتریفوژها در کارخانه های ایران آسیب دیدند.
حال این سوال مطرح می شود که اگر کار ویروس موثر بوده است، آشکار ساختن پروژه های مرتبط با کاربرد آن چه لزومی دارد؟
مایکل هایدن نویسنده سناریوی « روزهای صفر» ، رئیس سابق آژانس امنیت ملی و سازمان « سیا» آمریکا گفت: « موضوع کاربرد سلاح سایبری باید به بحث عموم گذاشته شود تا مانع از بروز فاجعه بزرگ به دلیل کاربرد آن شود».
در جامعه کارشناسی ایران به شکل دیگری در خصوص نمایش فیلم آمریکایی اظهار نظر کردند.
مانی محرابی مفسر سیاسی و کارشناس در امور امنیت منطقه ای در مصاحبه با خبرنگار « سپوتنیک» در این خصوص اظهار نظر نمود.
