جیمس هولمز تحلیل گر نظامی امریکایی مقاله ای در سایت «دیپلمات» منتشر کرده است که به موضوع فرصت های در هم کوبیدن «ناوگان تدافعی» چین و تلاش های امریکا برای یافتن پاسخی به استراتژی نظامی — دریایی این کشور است. واسیلی کاشن کارشناس نظامی روس این مقاله را برای رادیو اسپوتنیک تحلیل می کند.
هولمز نیروهای نظامی — دریایی چین را با اسکادران بندر آرتور روسیه در زمان جنگ روسیه با ژاپن مقایسه کرده که جرات دور شدن از سواحل و استحکامات خود را ندارند.
با این حال، بر خلاف اوایل قرن 20، امروز چین می تواند از ناوگان هوایی ساحلی، موشک های بالدار و بالستیک با برد صدها و حتی هزاران کیلومتر استفاده کند. به این ترتیب، ابعاد قلعه دفاعی در مرزهایی که ناوگان چین مستقر شده، مزیت هایی هم دارد و می تواند از طرف ساحل به سرعت حمایت شده و در فاصله کوتاهی بسط پیدا کند.
نویسنده مقاله پیشنهاد می کند که از استراتژی حصر استفاده کرده و ناوگان چین را از داخل در زنجیره جزایر محصور کرده، نیروهای روی دریای را با سیستم سلاح های موشکی در این جزایر نابود کرد. به این ترتیب، چینی ها در قلعه خود بدون ناوگان باقی می مانند و استراتژی نظامی دریایی آنها متحمل شکست می شود. برای همین به تلاش های مشترک ژاپن، امریکا و کره جنوبی نیاز است.
طرح مساله درباره ناوگان دفاعی تردید برانگیز است. چین از استراتژی مرحله به مرحله توسعه نیروهای نظامی — دریایی برخوردار است که ابتدا ناوگان کارآمد برای مبارزه و قدرت گرفتن در زنجیره جزایر را تشکیل می دهد و بعد از آن حوزه مبارزه را تا زنجیره دوم و ایجاد ناوگان بزرگ در ابعاد اقیانوس پیش می برد.
مرحله اول به انجام رسیده است. حال چین مشغول تشکیل ناوگان دریای آزاد است که قادرباشد در تمام دنیا ایفای نقش کند. جغرافیای مانور کشتی ها و زیردریایی های نیروهای دریایی چین، مدل های جدید کشتی که از اواخر سال 2015 ساخته شده و بندر جیبوتی را مجهز می کنند، همگی نشان دهنده این هستند که چین ناوگان بزرگی در سطح و اندازه اقیانوس فراهم می آورد.
تحول در ناوگان چین به سرعت پیش می رود. ما نمی دانیم که مناسبات چین و امریکا چه زمان تا سطح مناسبات امریکا — شوروی و وقوع جنگ سرد پایین می آید، اما روشن است که به زمان نیاز دارد. چین تا رسیدن به آن لحظه دایم بر تعداد زیردریایی های معمولی و اتمی خود اضافه می کند و شمار کشتی های نظامی خود را بالا می برد. به این ترتیب، در مرحله اول اختلافات امریکا و متحدینش نه تنها ناوگان چین را در داخل زنجیره اول جزیره ها محصور می کنند، که حتی برای حفاظت از خطوط ارتباطی خود در مقابل زیردریایی های چین مبارزه خواهند کرد.
ثبات سنگرهای چین در جزایر زنجیره اول با تردید روبرو است. قابلیت جابجایی سامانه های مستقر در زنجیره اول فقط تا اندازه می تواند مشکل را حل کند. بخشی از جزایر از جمله تایوان در فاصله کاملا نزدیکی از سرزمین اصلی قرار دارند که کار تجسس و نظارت را برای چینی ها آسان تر می کنند. برخی دیگر از جزایر در مقابل حملات چندان حفاظت شده نیستند. زیرساخت های مهمی همچون فرودگاه ها و پایگاه های راداری اولین نقاط آسیب پذیر چین هستند که در مقابل حملات موشکی ایمن نخواهند بود.
در عین حال، تلاش امریکا برای گسترش نیروهای خود در جزایر به معنای محدود شدن جابجایی نیروهای مسلح امریکاست. این آرایش نیرو به چین فرصت می دهد که زمان و مکان مناسب را برای حمله قاطعانه و نشاندن ضربه به هدف انتخاب کند.
