وقتی دبیر کل سازمان ملل از فشار های مالی دوستان عربستان سعودی جهت حذف اسامی اعضای این ائتلاف از لیست سیاه صحبت کرد به یاد خاطره ای افتادم شاید خیلی ها به یاد داشته باشند. زمانی سازمان بین المللی انرژی هسته مکررا به ایران ظالمانه فشار می آورد و آقای احمدی نژاد رئیس جمهوری ایران شده بود. یکی از مسئولین وقت سازمان انرژی هسته ای ایران ادعا کرده بود که آقای احمدی نژاد به نماینده ایران در سازمان انرژی هسته ای گفته بود ببین اینهارو (مدیر کل آژانس و حکام آژانس) با چقدر می توانی بخری. و برخی به انتقاد بر خواسته بودند که این چه حرفی است آقای احمدی نژاد می زند مگر می شود با پول در یک تشکیلات بین المللی تاثیر گذاشت.
حال بنده به صحت و سقم ماجرا کاری ندارم ولی آمریکایی ها مصطلحی دارند که می گوید: "هر کسی یک قیمتی دارد، باید بفهمی طرفت چه قدر می ارزد" یا مصطلح دیگری دارند که می گوید:"برخی خود را ارزان می فروشند و برخی گران اما همه قابل خرید و فروش هستند".
اگر ماجرایی که از آقای احمدی نژاد تعریف کرده اند صحت داشته باشند که با شرایطی که اخیرا پیش آمده باید به ایشان احسنت گفت چرا که وی ثابت کرده جزو معدود افرادی بوده که می دانسته حتی دبیر کل سازمان ملل هم فروشی است.
البته بر کسی پویشده نیست که مثلا ایالات متحده با توجه به سهم بودجه خود از سازمان ملل همیشه در تصیمات این سازمان تاثیر گذار بوده و هست و خواهد بود و هیچ وقت سازمان ملل تصمیمی دور از خواست آمریکا اتخاذ نمی کند.
وقتی ایرانی ها فریاد می زدند که نمایندگان سازمان بین المللی انرژی هسته ای و سازمان ملل برای جاسوسی به ایران می آیند و همه خود فروخته هستند همه به ایرانی ها حمله می کردند که این چه حرفی است می زنید اینان آدم های شرافت مند و پاک و "بی طرف! "هستند.
ایران چندین سند رو کرد که همان نمایندگان سازمان ملل و سازمان بین المللی انرژی هسته ای بودند که اطلاعات محرمانه و مشخصات دانشمندان هسته ای ایران را در اختیار دشمنان ایران قرار داده بودند و در نتیجه تعدادی از دانشمندان هسته ای ایران به شهادت رسیدند اما باز هم کشورهای زیادی به ایران حمله ور شدند که این چه صحبتی است که مطرح می کنید و تشکل های "بی طرف! " بین المللی را زیر سوال می برید.
زمانی که سازمان ملل تاسیس شده بود همه امیدوار بودند که این تشکیلات بتواند با "بی طرفی!" در ایجاد صلح و امنیت جهانی تاثیر گذار باشد اما به دلیل وابستگی این تشکیلات به بودجه و تبعیت آن از کشورهایی که بودجه آن را تامین می کنند همیشه سهم تصمیمات این سازمان به نفع کشورهای ثروتمند می چربیده و کشورهای فقیر و بیچاره همیشه مورد ظلم و ستم این سازمان قرار می گرفته اند.
در موارد زیادی از نقض حقوق بشر توسط کشورهای مختلف شاهد آن بودیم که سازمان ملل مانند تصویر معروف سه میمون کر و لال و کور بوده و هیچ واکنشی از خود نشان نمی داده. از موارد مختلف نقض حقوق بشر توسط ایالات متحده در ویتنام و کره و عراق و افغانستان و پاکستان و آمریکای لاتین و… (چند تای دیگر را بگم) گرفته تا نقض همه قوانین و مواثیق بین المللی توسط اسرائیل در قبال فلسطینی ها تا نقض قوانین بین المللی توسط عراق در جنگ با ایران تا نقض ساده ترین موارد حقوق انسانی و حقوق بشر توسط عربستان سعودی در بحرین و سپس یمن.
در همه موارد سازمان ملل نشان داده که به جای "بی طرف " بودن همیشه خود "طرف" بوده.
همین لامبالاتی سازمان ملل نسبت به اشغال بحرین توسط عربستان منجر به آن شد که عربستان جرئ تر شود و به فکر اشغال یمن بیافتد.
همین لامبالاتی سازمان ملل منجر به آن شد که عربستان سعودی هر روز تعداد بیشتری از غیر نظامیان و کودکان و زنان و پیر و جوان یمنی را با استفاده از سلاح های تحریم شده بین المللی کشتار و قتل عام کند.
همین لامبالاتی سازمان ملل نسبت به رفتار های عربستان منجر به آن شده که گروه های تروریستی امروزه سرتاسر جهان را در اختیار گرفته اند و صلح و امنیت جهانی را تهدید می کنند.
همین لامبالاتی سازمان ملل نسبت به رفتار کشورهای مختلف بوده که زمینه را برای تصمیم گیری یک کشور (ایالات متحده) به جای این سازمان در همه زمینه های بین المللی را فراهم نموده.
همین لامبالاتی سازمان ملل است که به نمایندگان کنگره و دادگاه های ایالات متحده اجازه می دهد همه موازین بین المللی را زیر پا بگذارند.
همین لامبالاتی سازمان ملل است که منجر شده برخی به خود اجازه دهند به حق حاکمیت کشورهای عضو سازمان ملل تعدی کنند.
همین لامبالاتی سازمان ملل و دبیر کل و تشکل های وابسته به آن است که منجر به این همه هرج و مرج در جهان گشته.
اگر بنا به آن باشد که سازمان ملل به دلیل فشار مالی برخی اعضا حق را ناحق کند پس چه دلیلی برای وجود این سازمان وجود دارد و چگونه ملت ها و کشورها می توانند به این تشکیلات امیدوار باشند تا احقاق حق کند.
این رفتار سازمان ملل نه فقط ثابت کرد که کل تشکیلات این سازمان عوامل کشورهای سلطه جو هستند بلکه کوچکترین سوی امید که در دل برخی انسان ها در جهان بود را نیز از بین برد و امروزه همه به نمایندگی های سازمان ملل در سرتاسر جهان به عنوان دفاتر دشمن و دفاتر جاسوسی نگاه خواهند کرد.
حال که پایان دوره ریاست آقای بان کی مون بر سازمان ملل به سر رسیده شاید شرافتمندانه تر بود که ایشان به جای اینکه زیر بار فشار های مالی برخی اعضا برود تا خون کودکان یمن و قبل از آن غزه و… را پایمال کند استعفا می داد و پایان کار خود را مقتدرانه به اتمام می رساند و نام خود را در تاریخ به عنوان دبیر کلی که فروشی نبود ثبت می کرد و برای سازمان ملل اعتبار می خرید، اما حیف کی وی ثابت کرد "دبیر کل سازمان ملل" هم فروشی است.
