مدتها قبل از آنکه مردم با ادوارد اسنودن آشنا بشوند، افشاگران آژانس امنیت ملی اثرات کار خود را در تاریخ باقی گذاشتند.
هم اکنون تقریبا همه با افشاگری های ادوارد اسنودن آشنا هستند. او اسناد محرمانه ای را افشا کرد که ثبوتی بر جمع آوری اطلاعات و جاسوسی آژانس امنیت ملی آمریکا بر ضد مردم جهان است. آژانس، اطلاعات کاملی در باره صدها میلیون نفر با کمک شنود مکالمات تلفنی و نامه های الکترونی تقریبا تمام ساکنان جهان با کمک تلفن های همراه و اینترنت جمع آوری کرده است. وقتی در ماه ژوئن سال 2013 میلادی اسناد آژانس امنیت ملی آمریکا فاش شدند، بحث سیاسی داغی درگرفت که تا کنون ادامه دارد. بحث نه فقط در باره آن جریان دارد که چطور دولت آمریکا شهروندان را تحت نظر دارد، بلکه در باره جنبه اخلاقی و قانونی و مدنی اقدام افشاگر.
چرا اسنودن دست به چنین کاری زد و چگونه این کار را کرد؟ جهت یافت پاسخ به این سوالات ماجرای دو شخصیت تاریخی را برایتان تعریف می کنیم.
توماس درییک دهسال قبل از اسنودن به افشاگری آژانس امنیت ملی آمریکا دست زد. درییک از سمت بمراتب بالاتر از اسنون در آژانس امنیت ملی برخوردار بود و قانون مربوط به افشاگران را رعایت کرد و از طریق کانال های قانونی نگرانی خود را ابراز کرد که فرجام آن ناگوار بود.
درییک را اخراج کردند و یک روز صبح زود مأموران مسلح اف.بی.آر او را بازداشت کردند و حق دسترسی به اسناد از او سلب شد، او را متهم به جنایتکاری کردند که حکم آن حبس ابد بود. او کار و درآمد خود را از دست داد و پس از مدتی توانست در فروشگاه « اپل» در حومه واشنگتن کاری برای خود دست و پا کند که هنوز هم در آنجا کار می کند. دردناک تر از همه این است که نگرانی او در خصوص برنامه جاسوسی آژانس امنیت ملی آمریکا نادیده گرفته شد.
درییک گفت: « دولت سالها سعی کرد مرا لگد مال کند، هر چه بیشتر مقاومت کردم فشار بیشتر می شد».
از آن زمان بود که ماجرای درییک تأثیر زیادی بر ادوارد اسنودن گذاشت. وی در مصاحبه سال 2015 میلادی گفت که اگر توماس درییک نبود ادوارد اسنودنی هم نبود.
یک شخصیت دیگر هم دست به افشاگری زد که تا کنون صحبتی از او نشده است. جون کرن — John Crane- کارمند عالیرتبه وزارت دفاع آمریکا جهت برخورد صادقانه نسبت به افشاگرانی مانند توماس دریک Drake مبارزه می کرد، تا اینکه خودش را از کار برکنار کردند. او هم دست به افشاگری زد.
افشاگری های او فصل جدیدی در کارهای اسنودن گشود. کرین در دفاع از افشاگران سابق گفت که اسنودن از حق افشاگری برخوردار بود.
کرین گفت که کارمندان وزارت دفاع با جاسوسی بر علیه توماس دریک بطور سیستماتیک قوانین را نقض می کردند. وی گفت ، کارمندان وزارت دفاع ابتدا هویت دریک را برای وزارت دادگستری آشکار ساختند و بعد شهادت خود را از بین بردند و سپس تمام این اطلاعات را در اختیار دادگاه فدرال گذاشتند.
جالب آن است که کارمندان پنتاگن جهت مجازات دریک، راه فرار از دست آنها را به اسنودن نشان دادند. کارمند 29 ساله آژانس امنیت ملی آمریکا وقتی دست به افشاگری زد بخوبی از این موضوع آگاه بود. اسنودن از تمام دسیسه های مخفیانه ای که بر علیه دریک سازماندهی شده بود خبر نداشت اما از آنچه باخبر بود — بازداشت، اتهام و پیگرد قانونی — متوجه شده بود که نمی توان در داخل سیستم دست به افشاگری زد.
اسنودن در گفتگویی با « گاردین» گفت: « فقط نام یک نفر از افشاگران سرویس ویژه را نام ببرید که توانسته باشد به تغییرات واقعی مثلا تغییر قوانین و ختم کارهای غیر قانونی بر علیه شهروندان دست یافته باشد و آسیبی به خود او نرسیده باشد. هیچ قانونی از چنین شخصی دفاع نمی کند. واقعیت تلخ آن است که ارائه ثبوت نقض فاحش قوانین به بازرس کل اشتباه بزرگی خواهد بود. رجوع به مطبوعات نیز خطرناک است، اما در اینجا دست کم شانس برای رساندن این اطلاعات به گوش مردم وجود دارد».
