پراناب کومار موکرجی رئیس جمهور هند در روزهای 24 الی 27 ماه مه سفر رسمی به چین خواهد داشت. با وجود مناسبات چین — هند در سطح عالی، این اولین سفر رئیس جمهور هند طی 6 سال اخیر است. اواخر ماه مه سال 2010 میلادی، پراتیبها پاتیل رئیس جمهور هند از پکن، شانگهای و لویان دیدن کرد.
آجیت دووال مشاور نخست وزیر هند در امور امنیت ملی تعیین کننده لحن نوآورانه دستور روز سفرهای روسای جمهور هند به چین بود. به اعتقاد وی سفر رسمی « می تواند باعث رفع اختلافات در مناسبات بین دو کشور » بشود.
تاتیانا شائومیان کارشناس انستیتوی خاور شناسی در مصاحبه با « سپوتنیک» از انجام پیش بینی های زیاده از حد خوشبینانه در رابطه با حل و فصل احتمالی مسائل سیاسی در جریان دیدار کنونی خودداری ورزید.
— فکر نمی کنم ما شاهد جهشی در حل و فصل مسائل موجود بین چین و هند باشیم. فعلا دستیابی به این مهم ممکن نیست. اما طرفین می توانند یکبار دیگر مقاصد خود جهت دوری از تشنج را مورد تأیید قرار بدهند و بدنبال راه های سازش و احترام متقابل برسند. سمت ریاست جمهوری در قانون اساسی هند یک سمت تشریفاتی است. باوجود این، پراناب کومار موکِرجی یک سیاستمدار معتبر و محترم است که قبلا وزیر دفاع هند بود. این دیدار تأییدی دیگر بر آن است که پکن و دهلی نو اهمیت زیادی برای فرایند عادی سازی مناسبات بین دو کشور قائل هستند. این اولین سفر رئیس جمهور هند به چین طی 6 سال اخیر است که رویداد مهمی است.
با توجه به اولویت های دیپلماسی چین، پکن در مذاکرات می تواند همکاری در منطقه اقتصادی راه ابریشم با استراتژی رشد ملی هند را به دهلی نو پیشنهاد کند. پیش شرط های زیادی برای اجرای این طرح وجود دارد. هند یکی از بازیگران اصلی در بانک آسیایی سرمایه گذاری توسعه زیر ساخت است که چین به تأسیس آن کمک کرد. چین از سوی خود از عضویت هند در سازمان همکاری شانگهای به عنوان یک عضو تمام و کمال حمایت می کند.
در عین حال ، هند شتابی در تصویب طرح راه ابریشم نشان نمی دهد، هر چند چین از سال 2013 هند را به پیوستن به این طرح فرا می خواند. احتمالا هند در حال محاسبه امکانات و مهمتر ازهمه قیمتی است که در ازای شرکت خود در این سازمان باید بپردازد و البته سودهای مستقیم اقتصادی. بطور فرمال، هند از « فقدان شفافیت» در این پروژه ناراضی است. تحلیلگران این گونه اظهار نظر هند را با عدم تمایل به موافقت با نقش انحصارطلبی چین به عنوان سازماندهنده و در آینده گرداننده این طرح مربوط می دانند. فقط عضویت در این سازمان برای هند کم است. هندی ها مثل چینی ها می خواهند از این پروژه به عنوان وسیله رشد نفوذ سیاسی خود در منطقه استفاده کنند. سفر رئیس جمهور هند به چین بموقع و امکانی برای از بین بردن بی اعتمادی بین دو کشور و یافتن نقاط مشترک در رابطه با این موضوع است.
در شرایطی که واشنگتن هر چه فعال تر وارد مقابله سیاسی و درگیری های بالقوه با چین در دریای چین جنوبی می شود، پکن می خواهد به این امر قانع بشود که هند به ایالات متحده و دیگر رقبای چین در این بحث و منازعه نخواهد پیوست. قول سرمایه گذاری چین در هند داده شده است که یک دلیل وزین برای هند است تا بشکل محترمانه دست رد به پیشنهاد واشنگتن بزند.
رئیس جمهور پراناب کومار موکرجی از اعتبار کافی سیاسی برخوردار است تا به توضیح موضع کشور خود در موضوع کنونی بپردازد. بطور همزمان تأیید آن را از چین دریافت کند که دوستی چین و پاکستان به منافع امنیتی هند ضرری وارد نخواهد کرد.
بعلاوه هند سعی می کند تماس های مستقیم با افغانستان را توسعه بخشد. اما این یک انتخاب دشوار است، زیرا درگیری هند و پاکستان هیچوقت به پایان نخواهد رسید و اهمیتِ داشتن مناسبات خوب با اسلام آباد برای کابل بمراتب مهم تر از وسوسه کننده ترین پیشنهادات دهلی نو است. چین با توجه به افزایش نفوذ پکن بر کابل می تواند نقش وزین خود را در این زمینه ایفا کند. برای هند مهم آن است که نقش چین در این مسأله به نفع دهلی نو باشد. به عقیده تحلیلگران، پراناب کومار موکِرجی، رئیس جمهور هند ، موضوع افغانستان را به شکل فوق در مذاکرات با چین مطرح خواهد کرد.
