بیانیه ی پرسرو صدای دیگری از جانب تهران به گوش رسید. دریادار علی فدوی ، فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نگران حضور کشتی های آمریکایی در خلیج فارس است به ویژه در نزدیکی بدون واسطه به محدوده ی آبی ایران. دریادار علی فدوی ضمن سخنرانی در برنامه ی شبانه ی شبکه IRINN بیان داشت: " ایالات متحده ی آمریکا همراه با متحدین منطقه ای و غیر منطقه ای خود سعی دارد که در این آب ها حضور پیدا کند. بنابراین اوضاع نظامی در اینجا آرام و طبیعی نیست. در حال حاضر در آب های خلیج فارس بیش از 60 کشتی نظامی وجود دارند که اکثرشان آمریکایی ، فرانسوی و بریتانیایی هستند. قابل توجه است که عبور کشتی های جنگی آمریکایی از آب های ما نمی تواند بدون آسیب و بی خطر باشد و سالهاست آنها از آب های سرزمین ما عبور نمی کنند. ما به آمریکایی ها اعلام کردیم که حضور نظامی آنها در خلیج فارس شر مطلق است".
نگرانی ایران برای مانورهای نظامی کشتی های آمریکایی در این منطقه موجه و درست است. همانطور که دریادار نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی علی فدوی گفت " خلیج فارس و تنگه هرمز مناطق استراتژیک مهمی برای کل جهان هستند. و برای ایران اهمیت ویژه ای دارند از آنجا که کشور طولانی ترین مرز آبی را در مقایسه با سایر کشورهای ساحلی این حوزه آبی دارد. بنابراین این منطقه برای ایران بسیار مهم است. و جهان آینده مربوط به خلیج فارس نیز به آن وابسته است چراکه در اینجا مرکز منابع انرژی جهانی قرار دارد. "
ضمنا خلیج فارس تنها بهانه است. همانطور که کارشناس مستقل مسائل خاور میانه ، مشاور ارشد مرکز پژوهشهای علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه در تهران ، محمد علی مهتادی می گوید ، ریشه ی تشدید اوضاع و رشد تنش بین آمریکا و جمهوری اسلامی ایران در خلیج ، باخت غیر قابل انکار واشنگتن در مذاکرات هسته ای ایران است. آمریکا باید هر طور شده از ایران انتقام بگیرد. آقای مهتادی می گوید:
البته در مورد این موضوع دو مسئله وجود دارد. اولا در زمان اخیر یک تشنج در روابط بین ایران و ایالات متحده آمریکا پیش آمد. دلیل این تشنج این است که آمریکایی ها به وعده های خودشان در مورد موافقت نامه هسته ای عمل نکردند. تحریمات بانکی همپنان موجود است و به رغم این که ایران به همه وعده هایش در مورد موافقت نامه هسته ای عمل کرده، آمریکا همچنان به بهانه های مختلف اشکال تراشی می کنند و بانکهای ایران از انجام معاملات دلاری محروم هستند. به این دلیل در داخل کشور ایران اعتراضات زیادی به دولت آقای روحانی شروع شده مبنی بر این که چرا به آمریکا اعتماد کردیم در حالی که آمریکایی ها قابل اعتماد نیستند.
مورد دیگری که پیش آمد، مسئله اقدام آمریکا در مورد چنگ انداختن روی پولهای ایران در آمریکا (2 میلیارد دلار) است. آمریکا به بهانه ای که ایران در انفجار پادگان تفنگداران دریایی ایالات متحده در بیروت در سال 1983 دست داشته این پول را برای دادن به قربانیان آن انفجار برمی دارد. در حالی که آن انفجار هیچ ارتباطی به ایران ندارد و نتیجه اشغال گری اسرائیل نسبت به لبنان است و از سوی نیروی مقاومت لبنان صورت گرفت.
به نظر می رسد که به رغم همکاری ایران در مذاکرات هسته ای با آمریکا و گروه «5+1» و به رغم همه رفتار های مثبت و موضع گیری های مثبتی که ایران داشت، آمریکا در این شرایط رفتار دشمنانه را علیه ایران پیش گرفت. بحثهایی که در مورد خلیج فارس پدید می آید، نتیجه این شرایط متشنج بین دو کشور است. چون ایران در خلیج فارس حضور دارد و همین طوری که آقای علی فدوی گفتند ایران بیشترین ساحل (ساحل شمالی) خلیج فارس و دریای عمان و تنگه هرمز در اختیار دارد، ایران در مورد امنیت تنگه هرمز برای خودش حقی قائل است به دلیل این سواحل گسترده و آبهای منطقه ای. در حالی که آمریکایی ها در این منطقه حضور دارند. آنها در بحرین پایگاه دریایی و پایگاه نیروی زمینی و لجستیکی در قطر دارند. از نظر ایران خلیج فارس یک دریای بسته و متعلق به کشورهایی است که در این دریایی ساحل دارند. امنیت این کشورها به خود آنها مربوط می شود و بایستی از طریق همکاری این کشور ها صورت بگیرد. لذا حضور نظامی آمریکا در منطقه از نظر ایران موجب ناامنی است، نه حفظ امنیت. بنابراین ایران حق دارد مانورهای نظامی را در آبهای خودش انجام بدهد. آمریکایی ها همچنین به آزمایش های موشکی ایران اعتراض دارند و اخیرا آزمایشهای موشکی را بهانه کردند و فضای ضد ایرانی را در سطح بین المللی درست می کنند.
به نظر می آید که مسئله مطرح شده در مورد خلیج فارس و حضور نظامی آمریکا بیشتر نتیجه این فضای خصمانه است. آمریکایی ها به رغم فضای مثبتی که در مذاکرات هسته ای وجود داشت، در حال حاضر برخلاف وعده هایی که داده اند، فضای خصمانه ای را ایجاد می کنند و همچنان به ایران فشار می آورند. این اظهار نظرهایی که از سوی دو طرف صورت می گیرد، نتیجه این فضای ناسالم بین دو کشور است.
