در مقاله مورخ 2 می واشنگتن پوست، باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده، کنگره ملی را به تصویب هر چه زودتر توافقنامه شراکت سراسری اقیانوس آرام فرا خواند. با همه این، رئیس جمهور ایالات متحده اولین بار با صراحت و راست تأکید کرد که قوائد تجارت بین المللی را باید نه از طرف کشورهای مانند چین بلکه از طرف آمریکا تنظیم شود.
چرا رئیس جمهور حالا راز دل خود را بازگو می کند؟ از قرار معلوم، در کاخ سفید به نتیجه رسیدند که چهره دشمن ظاهری که بازار شغل و کسب کار از دست آمریکایان می گیرد و اقتصاد آمریکارا از تاب الویت های رقابت محروم می سازد، بهترین نمونه برای تبلیغ تصویب توافقنامه شراکت سراسری اقیانوس آرام است. در ایالات متحده این توافقنامه را باید کنگره آمریکا تصویب کند، ولی جمهوری خواهان که اکثریت کنگره را تشکیل می دهند، مخالف این توافقنامه هستند.
به این خاطر، باراک اوباما به وضوح و بدون ابهامات، فکر خود را بیان داشت. در مقاله گفته می شود:
" آمریکا باید قوائد را تیین کند. آمریکا باید در رأس باشد. کشورهای دیگر باید طبق قوائدی که آمریکا و متحدان ما تنظیم می کنند، عمل کند نه برعکس".
به نظر مؤلف مقاله، شاید وی دلیل قانع کننده ای برای نمایندگان کنگره پیدا کرده است. ولی این جا سوئال مطرح است:
متحدین آمریکا که رئیس جمهور باراک اوباما به سادگی آنها را فراموش کرده، چه می گوید. اگر قوائد از طرف آمریکا تنظیم و محقق می شود، پس نقش کشورهایی که این توافقنامه را امضاء کرده اند، به چه قایل می باشد؟
اتفاقآً، چین، صرف نظر از فدرت سیاسی و اقتصادی با شرکای خود مؤدبانه رفتار می کند. برخورد چین ساده است: شبکه تجارت جهانی یا جهان شمولی باید عادلانه و شفاف بوده، بر اصول " برد مشترک" باشد. شاید موفقیت ابتکار پکن مانند "کمر اقتصادی راه ابریشم" و "بانک آسیایی ی سرمایگزاری زیربنایی" که در کوتاه مدت طرقداران زیاد از جمله، در میان متحدین ایالات متحده آمریکا پیدا کرده، نهفته است.
