متخصصان شاخه ای از راه کبیر ابریشم را کشف کردند که قبلا نا آشنا بود. یکی از رگه های اصلی جاده ابریشم از منطقه کوهستانی تبت می گذشت.
باستان شناسان با انجام کارهای حفاری در « نگاری» تبت این شاخه جاده ابریشم را پیدا کردند. در سال 2005 میلادی قبری به قدمت 1800 سال در آنجا پیدا شد. در سال 2012 میلادی کارهای حفاری آغاز شد و گروه پژوهشی به اجناس چینی در داخل قبر توجه نشان داد. در بین دیگر وسایل دفن شده ، باستان شناسان تکه های ابریشم با کاراکترهای چینی و ماسکی از طلای ناب و ظروف سرامیک و برنز را پیدا کردند.
در این قبر جوانه چای نیز پیدا شد. برای اولین بار در قرن هفتم در تبت از چای نام برده شده است، اما جوانه چای کشف شده در قبر « نِگاری» سه — چهار قرن مسن تر بود. چندی پیش متخصصان آکادمی زمین شناسی و ژئوفیزیک چین در پکن به آنالیز این جوانه های چای پرداختند. مشخص شد ساختار شیمیایی آن شبیه همان چایی بود که در آرامگاه امپراطور خاندان « خان» کشف شد. آن چای در « یونان» در جنوب چین پرورش می یافت.
این مطالعات، متخصصان را به این فکر انداخت که جوانه چای یافت شده در تبت نیز در چین پرورش یافته است و ثبوتی بر آن است که راه ابریشم نه فقط از دشت ها عبور می کرده بلکه از مناطق کوهستانی نیز می گذشته است.
روین فلاد باستان شناس دانشگاه هاروارد گفت: « این کشف گواه آن است که کوه ها مانعی برای تاجران نبوده است».
راه کبیر ابریشم معروف ترین و مهم ترین جاده تجاری در تاریخ است. این راه نقش مهمی در پیوستن تمدن های غرب و شرق ایفا کرد. در قرون وسطی، مارکو پولو تاجر ونیزی این راه کاروان رو را ابریشمی نامید. اما فردیناند ریختگوفن پژوهشگر آلمان در سال 1877 عنوان « راه کبیر ابریشم» را به این جاده داد.
این جاده در قرن دوم قبل از میلاد کشیده شد و تا قرن 15 کاروان ها دراین جاده رفت و آمد می کردند. مهمترین جنسی که در این جاده حمل و نقل می شد، ابریشم بود. ابریشم به دلیل سبکی و جمع و جور بودن و گران بودنش ، بهترین جنس برای حمل ونقل در مسیرهای طولانی بود.
تاجران به غیر از ابریشم، ظروف چینی و برنز ، کاغذ، چای، ادویجات و برنج و خیلی چیزهای دیگر را حمل و نقل می کردند. تاجران چینی فرش، پرده و رو تختی و رومیزی را از آسیای مرکزی به چین می بردند. از هند پارچه و سنگ های نیمه قیمتی رنگین و عاج و از ایران ظروف نقره.
راه کبیر ابریشم از چند مسیر مختلف تشکیل شده بود. محبوب ترین آن از بخش غربی چین از طریق شهر « آلما — آتای» کنونی می گذشت. مسیرهای دیگر از قرقیزستان، سمرقند، بخارا و در امتداد دریای خزر بسوی مدیترانه کشیده شده بود.
