مامون عبد الکریم تأکید کرد:
مسلماً ما پس از آزادسازی پالمیرا در فکر باز سازی این شهر باستانی هستیم.
به گفته وی طاق پیروزی مشهور و بسیاری دیگر آثار تاریخی پالمیرا هنوز هم قابل بازشازی هستند. وی افزود: فردا من برای ارزیابی تخریب ها راهی آن شهر می‌شوم و ما حتماً داده‌های خود را در اختیار یونسکو خواهیم گذاشت چون پالمیرا نه تنها به ملت سوریه بلکه به فرهنگ جهانی تعلق دارد.
مامون عبد الکریم متذکر شد که پیشتر بررسی مجسمه بزرگ شیر نیز بررسی شد که گمان می‌رود برای همیشه از دست نرفته و می‌تواند بازسازی شود هر چند که داعشی ها به شدت تخریبش کردند.
مامون عبد الکریم رئیس موزه های تاریخ و میراث فرهنگی جمهوری عربی سوریه در مصاحبه با تلویزیون آر تی روسیه گفت:
ما زیاد گریه کردیم و نگران بودیم و تصور کردیم که امیدمان در همان سال 2015 از دست رفته بود. ولی الان از آزادسازی پالمیرا و پایان یافتن کابوس شبانه 10 ماهه خوشحالیم.
ما باید متحد شویم و تصمیم بگیریم که برای حفظ میراث تاریخی نه تنها در سوریه بلکه در عراق، افغانستان و یمن باید چکار کنیم.
وی در یک زمان تأکید کرد که جهانیان پالمیرا را چیز بیشتر از اثر تاریخی معمولی می شمارند آن‌ها آنرا محل اتصال شرق و غرب و آخرین نقطه غربی راه ابریشمی یعنی محل نمادی تمدن بشری می دانند.
به عقیده این کارشناس ائتلاف کشور های شرق و غرب می‌توانند پول بازسازی این اثر را تخصیص دهند چون دولت سوریه ممکن است این پول را نداشته باشد.
او تأکید کرد: اگر این اثر به عنوان اتحاد نیرو های شرق و غرب در بازسازی اثر تاریخی جهانی بازسازی شود این محل تاریخی ممکن است به اسمی تبدیل شود که شرق و غرب را برای سال‌های طولانی متحد کند.
«تیگران مکرتیچوف» ضمن صحبت از انتقاد از یونسکو در این باره که این سازمان بیشتر از سنگ‌ها مواظبت می‌کند تا از زنگی انسان‌ها گفت که این چیزهایی هستند که قابل مقایسه نمی باشند.
«تیگران مکرتیچوف» معاون موزه دولتی شرق در مسکو اظهار داشت: هر زندگی انسانی بی همتا است ولی با هر معمار تاریخی قابل مقایسه نیست. هر اثر تاریخی جمعی از زندگی های انسانی است. نه یک بلکه چند زندگی! هر اثر تاریخی یونسکو تجسمگر حافظه جمعی انسانی است. از این لحاظ مقایسه کردن سنگ‌ها و انسان‌ها درست نیست چون زندگی انسانی ارزش خودی دارد با این حال موجودیت سنگ‌ها هم از اهمیت برخوردار است. ما از موارد زیادی آگاهی داریم که مردم بخاطر این سنگ‌ها زندگی می دادند.
