اکتبر ۲۰۰۸ در گروزنی پایتخت جمهوری چچن، اعضای کنفرانس "اسلام ـ دین صلح و سازندگی " گرد هم آمدند. موضوع بحث و گفتگوی آنها فقط در رابطه با مقابله با افراط گرایی و تروریسم نبود.
مهمانانی از ترکیه، کویت، امارات متحده ی عربی و دیگر کشورهای اسلامی در مراسم با شکوه گشایش مسجد جامع گروزنی در جمهوری چچن، شرکت کردند. نام این مسجد "قلب چچن" نام گرفت.
سلطان حاجی میرزایف، مفتی جمهوری چچن می گوید:
"این نام را رمضان قدیروف، رئیس جمهور ما انتخاب کرد. هنگامی که اولین کلنگ ساخت این مسجد به زمین خورد، ما با هم بودیم. در این زمان او به من گفت: "در این مسجد ما به جوانان مهربانی و سازندگی را آموزش و روحانیت و معنویت را پرورش می دهیم. من فکر میکنم از این مسجد، سراسر چچن احیا می شود". سخنان رمضان قدیروف توسط تمام مفتی های چچن، مورد حمایت قرار گرفت. مسجد ما از طرف مفتی قفقاز شمالی، "قلب قفقاز" نامیده شد. در آن، مراسم مختلفی برگزار شده است. ولادیمیر پوتین، دمیتری مدودف و دیگر مقامات عالی رتبه ی روسیه در آن حضور داشتند. گردشگران زیادی از مسجد بازدید می کنند. نمایندگان دیگر ادیان، مهمان مسجد ما بودند. من عقیده دارم که با بازگشایی این مسجد ما بر تروریسم و افراط گرایی، پیروز شده ایم. اینک همه چیز در جای خود قرار گرفته است و چچن شروع به احیا و بازسازی شده است. »
"قلب چچن" تاریخچه ی ویژه ای دارد. در سال های 90 قرن گذشته، احمد قدیروف پدر رئیس جمهور فعلی و مفتی آن وقت چچن، با خلیل اورون، شهردار شهرستان قونیه ی ترکیه، توافق کردند تا در مرکز گروزنی مسجدی احداث شود. قرار بود تا ظرفیت آن برای 2000 نفر، طراحی شود. اما در پاییز سال 1999، با توجه به بی ثباتی و شروع عملیات نظامی در منطقه ، ساخت آن به حالت تعلیق درآمد.
در سال 2006، و پس از کشته شدن احمد قدیروف، در میدان مرکزی گروزنی، کار ساخت مسجد، دوباره آغاز شد. پس از دو سال، در این شهر، یکی از بزرگترین مساجد اروپا، بنا شد. مساحت مفید آن 5000 متر مربع و طول مناره های آن 62 متر است. کل مساحت مرکز اسلامی به 14 هکتار می رسد. میرزایف در ادامه گفت:
" منطقه اطراف مسجد، بسیار وسیع است. در تابستان ها و هوای خوب، ما در خیابان ها فرش پهن می کنیم. در اینجا، در جشن ها و اعیاد، تا 20 هزار نفر جمع می شوند. در این منطقه، می توان تا ساختمان اداره ی روحانیت نماز به جا آورد. خود مسجد نیز ظرفیت 10 هزار نمازگذار را دارد".
اساس مسجد گروزنی، الهام گرفته از مسجد سلطان احمد یا مسجد کبود در استانبول است. نمای معبد مسلمانان پایتخت چچن از سنگ مرمر سفید است که از جزیره کوش آداسی ترکیه واقع در دریای مرمره به اینجا حمل شده است.
نقش های این مسجد توسط استادانی از ترکیه کشیده شده است. نقش های دیواری از رنگ های طبیعی و مصنوعی با مواد افزودنی ویژه. به عقیده ی کارشناسان، رنگ های بکار برده شده در این مسجد، نزدیک به 50 سال حفظ خواهد شد. برای آبکاری نقوش، و نوشته های قرآنی، از طلای عیار بالا، استفاده شده است.
لوستر های مسجد "قلب چچن" مایه ی افتخار است. تعداد آنها 36 عدد است. شکل آنها شبیه به سه زیارتگاه جهان اسلام است: 27 تای آنها یادآور مسجد قبه الصخره یا گنبد صخره در اورشلیم، 8 تا از آنها به شکل مسجد النبی در مدینه و آخری با طول 8 متر یادآور خانه ی خدا در مکه است. در ساخت آن از چندین تن برنز، 2.5 کیلوگرم طلا و بیش از 1 میلیون قطعه استفاده شده است. لوسترها مزین به زیورآلات چچنی هستند، که اختصاصا توسط طراحان انتخاب شده است. بر روی تاج گنبد اصلی مسجد، آیه 112 از سوره ی «اخلاص» نوشته شده است. سلطان حاجی میرزایف می گوید:
" کلیه ی مسائل سیاسی و اقتصادی و مشکلات اجتماعی و داخلی در همین مسجد ما مورد بحث و گفتگو قرار می گیرد.امامان این مسجد، مسائل مربوط به زندگی روزمره مردم را مورد توجه قرار می دهند".
سلطان حاجی، مشاور رئیس جمهوری و از سال 2005 مفتی چچن ، دانش آموخته ی دانشگاه اسلامی از داغستان، کشور همسایه است. چندی پیش، او از آکادمی خدمات دولتی روسیه وابسته به نهاد ریاست جمهوری فدراسیون روسیه، فارغ التحصیل شد. دفتر کار وی واقع در اداره روحانیت مسلمانان چچن، که فقط یک صد متر از مسجد "قلب چچن" فاصله دارد، همیشه مملو از مراجعه کنندگان است. مفتی چچن می گوید که من 24 ساعته مشغول کارم:
مفتی جمهوری چچن لازم دانسته تا همه ی کسانی که در دانشگاه اسلامی روسیه تحصیل می کنند، مسلط به زبان روسی باشند. ساختمان مدرن سه طبقه با کلاس های درس مجهز، کتابخانه، خوابگاه دخترانه و پسرانه، به همراه مسجد "قلب چچن" و ساختمان اداره روحانیت مسلمان، یک اثر معماری منسجم، به وجود آورده است. سلطان دنیلخانوف، معاون آموزشی دانشگاه می گوید که فعلا دانشگاه دارای فقط یک دانشکده علوم شریعت و یک بخش پیش دانشگاهی است:
"بچه هایی که برای سال اول به دانشگاه ما می آیند، باید به زبان عربی مسلط باشد، تا دروس معلمان را به زبان عربی، درک کنند. بنابراین آنان در بخش پیش دانشگاهی باید به غیر از یادگیری زبان عربی به زبان و فرهنگ چچن، زبان و فرهنگ روسی و همچنین اصول فقه، تجوید و آداب، مسلط شوند. لذا دانشجویان با ثبت نام در سال اول، با زبان عربی و مفهوم آن آشنا هستند. در سال اول بازگشایی دانشگاه، از هر 4 نفر فقط یک نفر می توانست پس از کنکور وارد دانشگاه شود. در بین بیش از 1000 نفر داوطلب، فقط 300 نفر ثبت نام شدند. وظیفه ای که ما در قبال مسئولین داریم، راه یافتگان به دانشگاه باید از افراد باهوش و با تربیت چچنی باشد.آنها باید نه تنها به چچنی بودن، بلکه به تابعیت روسی خود نیز افتخار کنند. بنابراین حدود 40٪ از زمان آموزشی، اختصاص به دروس عمومی و سکولار دانشگاهی از جمله اصول قوانین روسیه، اخلاق، روانشناسی و تاریخ چچن دارد".
تاریخ معاصر این جمهوری قفقاز شمالی دارای تقویم مهم خود است. یکی از آنها 17 اکتبر، روز بازگشایی "قلب چچن"، مسجد جامع گروزنی است.
تاریخ دیگر — 17 ژوئن 2012، زمانی است که با یک پرواز اختصاصی، آثار مقدسی از امارات متحده عربی به گروزنی آورده شد. آنها عبارت بودند از مو و ریش حضرت محمد (ص)، عبا، رد پا و دیگر اشیای متعلق به پیامبر اسلام و اصحاب ایشان. این اشیای مقدس همیشه نزد خانواده شیخ احمد بن محمد آل حضرتی نگهداری می شد و هرگز نه تنها از امارات متحده عربی ، بلکه از منزل آنان نیز خارج نشده بود. میرزایف در این رابطه می گوید:
"او متعلق به طیفی است که حضرت محمد (ص) پس از مهاجرت از مکه به مدینه، مورد حمایت قرار گرفت. یعنی اجداد او از میان انصار هستند. این قوم بسیار بزرگی است. این خانواده با دیدن مسجد و مسلمانان جمهوری ما، و اینکه جمهوری ما تبدیل به یک کشور اسلامی شده است، به ما یک هدیه بی بها یعنی موهای پیامبر را اعطا کرد. در حال حاضر آنها در مسجد ما نگهداری می شوند".
مجتمع اسلامی گروزنی، شامل ساختمان مسجد، اداره روحانیت مسلمان و دانشگاه اسلامی، هم زمان بسیار زیبا، راحت و با شکوه است. فواره ها، گل ها، استراحتگاه ها، کوچه ها… ، اما این مسجد است که البته، مرکز ترکیبی از تمام این فضای وسیع است. سلطان حاجی میزرایف مفتی چچن در آخر گفت:
"هر کس که به مسجد می آید، می گوید: همه مشکلات و افکار نا پسند از ذهنشان بیرون می رود. هنگامی که نماز به پایان می رسد، روح انسان احساس آرامش کرده و نمی خواهد از مسجد بیرون برود. می خواهد بماند و از هاله ی روحانی آن لذت ببرد. گویا نمی خواهد انسان را رها کند. این یک واقعیت است و مطمئنم که همیشه همین طور خواهد بود".
