ایجاد اتحادیه نظامی چین در آسیای مرکزی

مذاکرات وزرای داخلی تاجیکستان رمضان رحیم زاده و وزیر امنیت اجتماعی چین گو شنکنیا طی مدت زمان کوتاهی درپکن برگزار شد. دو روز بعد در دوشنبه روسای ستادهای کل چین ، تاجیکستان ، پاکستان با حضور کمیساریای ویژه برای مبارزه با تروریسم و مسائل امنیت در چین ، چن گوپینیا دیدار کردند و بعد از آن رئیس ستاد ارتش آزادی و ملی چین ، ژنرال فان فنخوای به کابل پرواز کرد. در بین تصمیمات خاص ، ایجاد مرکز مشترک ضد تروریستی وزارت کشور تاجیکستان و وزرات دفاع چین در دوشنبه و کمک نظامی مناسب چین به نیروهای امنیت افغانستان وجود دارد. اما بدیهی است که سخن تنها در خصوص ارتباط متقابل سیاسی یا هماهنگی عملیات های پلیس نیست. این جنبه ها در سطح ستادهای کل ارتش بحث و بررسی نمی شود و سخن در خصوص شکل گیری پایه قانونی ، حقوقی بین پکن ، دوشنبه ، کابل و اسلام آباد است که باعث می شود در آینده استفاده از نیروهای مسلح در تضمین اجرای اهداف اعلام شده ممکن گردد.
لیست اهداف اعلام شده توسط ژنرال ها در دید اول به نظر استاندارد می آید: این همکاری در مبارزه با تروریسم ، افراط گرایی ، تجزیه طلبی، جرایم فراملی، قاچاق مواد مخدر و اسلحه است. قابل درک است که منبع اصلی تهدیدات برشمرده شده در وضعیت جنگی افغانستان قرار دارد. یکی از مسائل در اینجا نوآورانه به نظر می رسد که مزیت دوجانبه ارتباط چین و تاجیکستان را مد نظر دارد، مسئله تضمین امنیت شرکت های چینی در موسسه های اقتصادی در تاجیکستان است.
دقیقا شش ماه پیش تاجیکستان که به طور سنتی در منطقه نفوذ نظامی — سیاسی و مسئولیت های مرتبط روسیه قرار دارد بدون دریافت تنظیمات مورد نظر اقتصادی از مسکو ، اجرای اقدامات مداخله سیاسی از نقطه نظر پکن را آغاز کرد. به طور مثال درگیری با ایران در خصوص سفر رئیس حزب ممنوع نهضت اسلامی ، محیی الدین کبیری و همچنین تلاش های آشکار برای جستجوی شرکا در عربستان سعودی و سایر کشورهای عربی بود.
اگر احتمال یک سناریوی بی ثباتی سیاست داخلی را تصور کرد ، رهبر تاجیکستان بعید است که مطمئن نباشد ، روسیه با ابزارهای نظامی در اوضاع مداخله خواهد کرد همانطور که در زمان جنگ میهنی سال 1990 اتفاق افتاد. فعالیت های همکاری نظامی با چین ، نمایش دوشنبه برای مسکو است. چین با پول های جدی که در تاجیکستان سرمایه گذاری کرده است می تواند در سطح بالایی در حفظ ثبات رژیم سیاسی موثر باشد.
پاکستان که به این پروسه جذب شده است یک اهمیت دیگر دارد. بر کسی پوشیده نیست که محافل نظامی پاکستان چندین دهه است که تاثیر ویژه ای بر گروهک های افراطی و تروریستی موجود در افغانستان و از جمله در شهر های مرزی با تاجیکستان دارند. بعید نیست که در چهارچوب همکاری سه جانبه در زمینه امنیت مسائل فعال شدن نیروهای پاکستانی امنیت در جهت شهرهای شمال شرقی افغانستان و مرز با تاجیکستان و بخش کوچکی با چین بحث و بررسی شده اند. این منطقه برای چین اهمیت ویژه ای دارد (در کنار تضمین امنیت) و برای اجرای برخی پروژه های کمربند اقتصادی راه ابریشم جدید.
به احتمال زیاد در طرح سیاسی و نظامی نزدیکی ساختار نیروهای پاکستان با همتاهای خود در تاجیکستان ممکن است سیگنال مشخصی برای هند باشد که از قدیم رقیب منطقه ای برای چین و برای جمهوری اسلامی پاکستان محسوب شده و سعی دارد به طور نا منسجم نفوذ خود را در تاجیکستان و افغانستان و از جمله در مناطق اقامت اسلام گرایان تقویت نماید. جمهوری تاجیکستان ، جمهوری اسلامی پاکستان و جمهوری اسلامی افغانستان و چین ، این چهار کشوری هستند که درسطوح مختلف به شدت اما به شکل ژئوپلیتیکی خطر تجزیه طلبی اسلامی و طرح های ایجاد دولت اسلامی را دارند. طبیعتا در پکن و در اسلام آباد و دوشنبه به مخالفت با آن می پردازند.
تلاش برای ایجاد اتحادیه نظامی مشابه ، به واقعیتی تبدیل شده است ، که عملا نفی بخش های ضد تروریستی سازمان همکاری شانگهای است (از جمله ساختار ضد تروریستی منطقه سازمان همکاری شانگهای). وجود سازمان پیمان امنیت جمعی در چنین حالتی نفی می شود. در این مفهوم نباید بعید دانست که برگزاری مانورهای ارتشی در تاجیکستان در کنار بخش های اصلی آن نیز ، جنبه نمایشی و تمرینی دارد و تنها برای تاجیکستان و چین از طرف روسیه است.