گو اینکه الگوی لیبی در نهایت نشان داد که الگوی موفقی حد اقل برای مردمان این کشور نبوده اما هنوز هم پیمانان ایالات متحده تلاش دارند همان الگو را در سوریه پیاده کنند.
در لیبی امروزه اختلاف میان یاران دیروز یعنی ترکیه – عربستان سعودی –قطر – امارات عربی متحده — مصر – الجزایر — فرانسه – انگلیس – ایتالیا و طبیعتا ایالات متحده منجر به آن شده که این کشور از نا امنی و بی ثباتی رنج ببرد.
بر کسی پوشیده نیست که دلیل اصلی سقوط سریع معمر القذافی در لیبی خودداری مردمان این کشور در حمایت از او بود و نه توانایی پیکارجویانخارجی واز سوی دیگر امروزه جنگ های داخلی میان مزدوران خارجی است تا مردمان لیبی.
در سوریه حکومت ومردم سوریه با چنگ و دندان از مملکت خود دفاع کرده و اجازه پیاده سازی نقشه مشابه لیبی را به خارجی ها ندادند ولی امکانات محدود سوریه در قبال امکانات بالای کشورهای حامی پیکارجویان خارجی منجر به آن شد که ارتش سوریه در موارد زیادی شکست بخورد و برای جلوگیری از خونریزی بیشتر در مملکت خود عقب نشینی کند.
با اینکه دشمنان سوریه برای جنگی حدود سه تا شش ماهه برنامه ریزی کرده بودند اما پس از حدود پنج سال جنگ تمام عیار داخلی طاقت فرسا توقع داشتند بدون منابع لژستیک مخصوصا مالی و انسانی و تسلیحاتی حکومت سوریه سرنگون شود.
قطعا هم برنامه آنها آن بود که پس از سوریه به سمت کشورهای دیگر منطقه از جمله ایران روی آوردند و الگوی خود را در این کشورها پیاده کنند.
حمایت تمام عیار ایران و روسیه از حکومت و مردم سوریه منجر به آن شد که نه فقط اینان در این کشور زمین گیر شوند بلکه نقشه های آنها معکوس گردد بگونه ای که پس از حدود پنج سال جنگ طاقت فرسا این ارتش و نیروهای مردمی سوریه هستند که در حال پیشروی می باشند. امروزه حامیان مزدورانخارجی وتروریست ها برگه هایی را ندارند که حتی برای پیشبرد اهداف خود در مذاکرات سیاسی از آن استفاده کنند و روز به روز برگه های بیشتری را از دست می دهند.
قطعا وقتی بحث جان مطرح باشد مزدوران خارجی ای که برای عقیده ای نمیجنگند فرار خواهند کرد و همین اتفاق هم در جریان می باشد تا حدی که ترکیه مجبور شده مرزهای خود را ببندند تا این مزدوران نتوانند از جنگ فرار کنند.
با این شرایط برخی کشورهای حامی تروریست ها در حال تهدید برای ورود مستقیم به جنگ سوریه با عنوان مبارزه با تروریست ها می باشند.
ترکیه تحرکات نظامی خود در مرز های سوریه را تشدید کرده و عربستان سعودی هم اعلام کرده که در صورت موافقت ایالات متحده برای مبارزه با تروریست ها در سوریه می تواند نیروی زمینی ارسال کند. خوب توجه داشته باشید موافقت ایالات متحده ونه سازمان ملل یا مراجع بین المللی و یا حکومت رسمی و قانونی سوریه طبق اعتراف ومقررات خود سازمان ملل. یعنی دیگر قوانین و مقررات بین المللی برای ایالات متحده و همپیمانانش آنقدر بی ارزش شده که نیاز به رجوع به آن را نمی بینند.
بر کسی پوشیده نیست که تعداد زیادی از نیروها وافسران امنیتی ترکیه و عربستان سعودی امروزه در پوشش های مختلف همراه مزدوران خارجی در سوریه حضور دارند اما این کشورها همیشه تلاش دارند که کمتر از حضور مستقیم خود در این کشور صحبت کنند و بیشتر واسطه های خود را نمایان کنند.
با فرار این واسطه ها دیگر مجالی برای مخفی کاری وجود ندارد و اینان مجبور خواهند بود یا رسما به جنگ سوریه ورود کنند یا نیروهای خود را نیز عقب بکشند.
اما بر عکس تصور ها این ورود رسمی وهزینه های سنگین آن قطعا برای خیلی ها خوش آیند خواهد بود. خیلی از مردم سوریه و عراق و دیگر کشورهای عربی و اسلامی به دلیل مصائبی که طی سالهای اخیر از طرف عربستان سعودی و ترکیه متحمل شده اند آرزوی روزی را دارند که بتوانند از آنها انتقام بگیرند و قطعا حضور نیروهای عربستان سعودی و ترکیه این فرصت را به آنها خواهد داد تا به آرزوهای خود برسند و به دنبال شکار سربازان و افسران ترک و سعودی باشند.
با وجود حمایت روسیه و ایران از سوریه قطعا ورود عربستان سعودی و ترکیه به خاک سوریه مانند ورود عربستان سعودی به یمن نخواهد بود و نیروهای آنها در سوریه نخواهند توانست از برتری هوایی و یا دریایی که در یمن از آن برخوردار باشند استفاده کنند و همین ماجرا منجر به آن خواهد شد که نیروهای آنها در خاک سوریه به شکارهای سهل الوصولی تبدیل شوند که هزاران شکارچی منتظر آنها هستند.
گذشته از همه شانتاژ های خبری اگر عربستان سعودی نیروی زمینی ای که بتوان روی آن حساب کرد داشت آنها را به یمن که به خاری در پشت این کشور تبدیل شده می فرستادند و نه سوریه، به هر حال "چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است".
به همین دلیل می توان گفت صحبت های اخیر در مورد ورود مستقیم عربستان سعودی و حمایت ایالات متحده از این ورود یک شانتاژ خبری جهت تقویت روحیه نیروهای پیکارجویان خارجی در سوریه بیش نیست، گو اینکه هم نیروهای عربستان سعودی و ترکیه بصورت غیر رسمی فعلا در خاک سوریه حضور دارند و هم اینکه با توجه به رفتارهای نسنجیده عربستان سعودی هیچ اقدامی از آنها دور از انتظار نمی باشد.
بر اساس همه حساب و کتاب های منطقی ورود مستقیم عربستان سعودی به جنگ سوریه اشتباهی خواهد بود که دشمنان این کشور سخت در انتظار آن می باشند اشتباهی که به مراتب از ورود به یمن سهمگین تر است و مانند آن می ماند که فردی با گارد باز وارد دعوا گردد.
