این شهر برخلاف بسیاری از نقاط دیدنی روسیه فاقد آثار تاریخی است. تلاش ما برای پرس و جو از محلی ها و یافتن آثار تاریخی کاملا بیهوده از آب درآمد. اگرچه با جستجویی در اینترنت و ویکی پدیا به شواهد باستانشناسی حاکی از قدمت این منطقه خوش آب و هوا برمی خوریم. در این سرزمین رد پای مردمان پیش از عهد عتیق، عهد عتیق، اواخر قرون وسطی و البته مردم شوروی و پساشوروی به چشم می¬ خورد.
دانشمندان می گویند که نامگذاری شهر سوچی به سال 1641 برمی گردد. در آن زمان یک جهانگرد و البته فرمانده نظامی ترک به نام اِولی چِلِبی نام سوچی را بر اساس قبیله ای گذاشته است که در ارتفاعات کوه های آدلِر زندگی می کردند. این جهانگرد در یادداشت های خود نوشته:
«به سمت غرب و به طرف قبایل آرت می رفتیم…محل اقامت این قبیله آرتلار نام داشت… به سمت شمال و در میانه کوه سادشا قرار دارد. کمی که پیش می روی به محل تجارت قبایل چرکِس در بخش شمالی می رسی. این مردم به خوبی زبان چرکسی و آبازی (از زبان های قفقازی رایج در روسیه و ترکیه که به زبان آبخازی نیز نزدیک است) را می دانند. آنها هفت هزار پهلوان قوی و نترس هستند. به دلیل روابط صلح آمیزشان با قبایل آرت، برای آنها غنیمت جنگی و برده می آورند و تجارت می کنند…»
در هزاره سوم پیش از میلاد قبایل مایکوپ (مربوط به عصر برنزی) در این منطقه سکنی داشتند و بعدها دالمان ها به جای آنها آمدند و بیش از یک هزار سال در همین جا ادامه زندگی دادند.
این سرزمین به دلیل واقع شدن در کنار دریا و کوه جای پای مردمان بسیاری را بر خاک خود حک کرده و در نهایت در جنگ روس و ترک در سال های 1829-1828 به امپراطوری روسیه پیوسته است.
در سفر دو روزه اما پرماجرایمان به سوچی بیش از همه دمای هوا توجه ما را جلب کرد. به خاطر اقامت در بخش کوهستانی و در ارتفاع 540 متری از سطح دریا، صبح هنگام با خیل اسکی بازان و کوه های برافراشته سپید پوش روبرو شدیم. دیدن این همه کوه برای من که عاشق کوه و کوهنوردی هستم، هیجان زیادی به همراه داشت. در خیابان های بین هتل های بسیار زیبا غالب افراد با لباس های اسکی رفت و آمد می کردند. کودکان زیادی از سن پنج و شش سالگی به بالا همراه والدین و یا با مربی مشغول آموزش اسکی بودند.
از آنجا که من و همسفر اهل اسکی نبودیم، تصمیم گرفتیم سری هم به ارتفاعات پایین بزنیم و دریای سیاه را از نزدیک نظاره کنیم.
با استفاده از همان بلیط تله کابین به پایین ترین ارتفاع رفته و با تاکسی به کنار ساحل رسیدیم. تفاوت آب و هوایی از آن بالا تا این پایین واقعا حیرت انگیز بود. از منفی پنج درجه به مثبت چهارده درجه رسیدیم. با وجود اینکه فصل شنا نیست، اما مردم کنار ساحل قدم می زدند و از زیبایی نزدیک شدن غروب حظ بصر می بردند.
متاسفانه در این سفر دو روزه نتوانستیم با محلی ها گفتگویی داشته باشیم و از جزییات زندگی این مردم چیزی کشف کنیم. اما آنچه که بیش از همه خودنمایی می کرد، تفاوت کامل شهرسازی با دیگر نقاط روسیه است. ساختمان ها و خیابان ها عمدتا به سبک اروپای غربی هستند و همه چیز حاکی از این است که تا پیش از برگزاری المپیک زمستانی سوچی این شهر کاملا رها شده بوده، اما امروز چهره کاملا جذابی به خود گرفته و برای استراحت و تفریح زیرساخت های خوبی دارد. البته اگر هدف از تفریح خرید نباشد، چون در این صورت گردشگر را ناامید خواهد کرد.
