دفتر اطلاعات شوروی « Sovinformburu» که در سال 1941 میلادی تأسیس شد مدیران و نویسندگان با استعداد و ماهری را در خود متحد کرده بود که پاسخگوی وظایف سازمان بود. سازمان تمام تلاش خود را در جهت ایجاد زمینه خبری متمرکز کرده بود که برای پیروزی بر آلمان هیتلری و حمایت از اراده و ایثار شهروندان و تعامل با آن افرادی در سراسر جهان لازم بود که به هیچ وجه ایدئولوژی برتری نژادی را نمی پذیرفتند. الکساندر شرباکوف — کارمند معتبر حزبی و سازماندهنده زبردست، اولین رئیس سازمان بود.
شرباکوف به عنوان اولین دبیر کمیته شهر ی مسکو کار بزرگی در سازماندهی تشکیلات مردمی در پایتخت به انجام رساند. از داوطلبان مسکو 12 دسته شبه نظامیان مردمی برای مبارزه با خرابکاران تشکیل شد. دسته های دیگری برای مبارزه با حوادث غیرمترقبه و ساخت تأسیسات دفاعی تشکیل شده بودند. در واقع او یکی از سازماندهندگان دفاع مسکو بود و در این سمت کارایی عالی خود را نشان داد. جنبش پارتیزانی تحت رهبری او در حومه مسکو فعالیت می کرد. همانا به این دلیل، در سمت ریاست دفتر اطلاعات شوروی ، توجه خاصی به پخش اخبار در باره فعالیت قهرمانانه جنبش پارتیزانی مبذول داشت. موفقیت های او در این سمت باعث آن شد تا او به سمت اداره کل سیاسی ارتش سرخ — معاون رئیس کمیته مردمی دفاع شوروی منصوب شود.
در سازمان تحت رهبری او از نویسندگان و ناشران و خبرنگاران مشهور دعوت به همکاری شد — والنتین کاتایف، لئونید لئونوف، الکساندر فادایف و کنستانتین سیمونوف، آلکسی تولستوی و کورنی چوکوفسکی. ایلیا اِرِنبورگ بیش از 300 مقاله برای دفتر اطلاعات شوروی نوشت. آژانس خبری آمریکایی « یونایتد پرس» مقالات اِرِنبورگ را در بیش از 1500 نشریه به چاپ رساند. مقالات او هیچ کس را بی تفاوت نمی گذاشت. میخائیل شولوخوف — برنده آینده جایزه نوبل در رشته ادبیات — نیز برای سازمان خبری شوروی مقالاتی نوشت. او در باره واقعیات جبهه می نوشت. الکساندر فادییف و یوگنی پطروف و دیگر نویسندگان به جبهه می رفتند. در سال 1942 میلادی هواپیمایی که یوگنی پطروف یکی از مسافران آن بود و درحال بازگشت از یکی از این مأموریت ها بود توسط جنگنده آلمانی در حومه راستوف زده شد. نویسنده کشته شد.
سرگی چِنیک مورخ نظامی در باره کنستانتین سیمونوف، یکی از نویسندگان کلیدی سازمان گفت: اسم او باید در ردیف اول نوشته شود. او نویسنده ای بود که قبل از جنگ مقالاتش در اولین صفحات نشریات چاپ می شد. او آثار زیادی نوشته بود — شعر، نمایشنامه ، سناریو. او مترجم زبردستی بود. او از اولین روزهای جنگ برای کشور کار کرد. سیمونوف به جبهه های جنگ می رفت. از شمال تا جنوب جایی نبود که او به آنجا نرفته باشد.
قهرمانی رزمندگان ارتش سرخ ، زندگی پشت جبهه، رویدادهای فرهنگی در اتحاد شوروی در سالهای جنگ، موردتوجه ساکنان کشورهای متحد در ائتلاف ضد هیتلری و کشورهای بیطرف قرار می گرفت. دفتر اطلاعات شوروی و در وهله اول، بهترین نمایندگان آن بطور قانع کننده و درخشانی در باره تمام حوادث و رویدادها تعریف می کردند و بدین ترتیب علاوه بر کسب توجه و محبوبیت مردم ساده، تلاش آنها کمک واقعی برای کشور بود که با « طاعون قرن بیستم» می جنگید.
اولگا مینایِوا معاون رئیس کرسی تاریخ و تنظیم حقوقی رسانه های داخلی دانشکده ژورنالیستی دانشگاه دولتی مسکو در باره مفهوم اصلی مقالات نویسندگان بزرگ تعریف کرد: اِرِنبورگ ، گروسمان، سیمونوف و آلکسی تولستوی و دیگر نویسندگان که در باره جنگ تعریف می کردند بطور دقیق از ایمان خود به پیروزی صحبت می کردند. آنها معتقد بودند که این باور را می توان به اشکال مختلف به همه کسانی که در راه پیروزی تلاش می ورزد منتقل کرد.
پیروزی بزرگ از عناصر متفاوتی تشکیل شده بود که اهمیت آن را نمی توان ناچیز دانست — عملیات جنگی و نبردها در جبهه ، کار در پشت جبهه و جنبش پارتیزانی و تلاش های دیپلماتیک. « میدان نبرد» خبری نیز در جای شایسته و تا حد زیادی کلیدی قرار داشت. اتحاد شوروی در نبرد بر سر احساسات و عقل و خرد مردم پیروز شد. نویسندگان و خبرنگاران سهم بسزایی در این جریان ایفا کردند. آنها نمی توانستند بیطرفی اختیار کنند. آنها با به خطر انداختن جان خود، به کاری اشتغال داشتند که مثل هوا برای کشور لازم بود.
