جیف است لیکن غرب نمی‌تواند در آن پیروز شود. به عقیده «آندره ایوانف» کارمند ارشد علمی انستیتو ی تحقیقات بین‌المللی وزارت امور خارجه روسیه این «افشاگری ها» می‌توانند تنها افراد احساساتی فاقد تفکر منطقی را متأثر کنند.
این کارشناس می نویسد: با وجود شکایت ها در باره «تبلیغات دروغین پوتین» افراد روس امکان دارند به مراتب بیشتر از اهالی غرب با انظار متفاوت در مورد حوادث در جهان و کشور آشنا شوند. در تلویزیون روسیه بحث‌های آشکار برگزار و پحش می‌شود و شرکت کنندگان آن‌ها مخالفان روس و طرفداران «اوکراین واحد» و خبرگان اروپایی و آمریکایی هستند که دیدگاه‌های خود را علناً اظهار می‌کنند و بینندگان می‌توانند با دیدگاه هایشان آشنا شده و مقایسه کنند. بیشتر بینندگان تلویزیونی غرب از این امکان محروم اند.
زمانی روزنامه‌نگاری غربی واقعگرایانه بود و مطالب مشهور رسیدگی به جنایات و افشاگری داشت. ولی 20 سال پیش در غرب روند تبدیل رسانه‌ها به وسایل تبلیغاتی شروع شد و فرد معمولی غربی را به این امر آموختند که هر چیزی که به او از تلویزیون یا روزنامه‌ها تلقین می‌کنند صحت دارد.
نمونه بارز در اثبات این ادعا — گزارش در باره سرنگونی بویینگ مالزی در آسمان اوکراین بوسیله تجزیه طلبان هواخواه روسیه است. ولی آن‌ها حتی اگر موشک ضد هوایی «بوک» حاضر برای استعمال را در دست داشتند احتیاجی به کاربرد جنگی آنرا نداشتند. نیروی هوایی اوکراین وسیله نشانه گیری برای بمباران در ارتفاعات 5-6 کیلومتر را ندارد و از این رو آن‌ها به ناچار از ارتفاعات پایین بمب می‌انداختند و خودشان در آغاز جنگ در دونباس به سهولت دستخوش تیراندازی دسگاه های قابل حمل پدافند هوایی نیروی مردمی می شدند. در این اوضاع کاربرد وسیله نیرومند «بوک» لزومی نداشت. ولی جهان به روایت پوچی در باره سرنگونی بویینک بدست نیروی مردمی دونباس به فرمان «پونین خشن» باور کرد.
مسمومیت «آلکساندر لیتویننکو» مامور اطلاعاتی سابق سرویس ویژه روسیه با این قضیه شباهت دارد. اگر این مامور به‌قدری خطرناک بود که تصمیم گرفته شد که او را ترور کنند به احتمال قوی ممکن بود این کار به شیوه دیگری انجام می شد یا ساده اجازه نمی دادند که او از کشور خارج شود. به این خاطر منطق بیشتری دارد که علت مسمومیت وی در ارتباط با پولداران با نفوذ روسیه جستجو شود که در لندن اِسکان گزیدند. مسلماً لیتویننکو در باره پیدایش پولهایشان خبر داشت و ممکن است سعی کرده بود آن‌ها را شانتاژ کند. آن‌ها او را مجازات کرده و تقصیر این کار را به گردن روسیه انداختند.
اکنون چند تن از فراریان عالی رتبه سازمان امنیت فدرال و سرویس اطلاعات نظامی روسیه در غرب زندگی راحتی دارند که اطلاعاتی به مراتب بیشتر از لیتویننکو دارند و کسی به آن‌ها کاری ندارد. و سرمایه دار «بوریس برزوفسکی» مخالف عمده پوتین چند سال در لندن زندگی آرامی داشت و هنگامی که خواست به روسیه بر گردد ناگهان «خودکشی» کرد. غرب مثل معمول پوتین را به این کار متهم کرد زیرا این اقدام برای غرب راحت است. و فرد معمول غربی با میل و رغبت این خبر را قبول کرد.
راستش اکنون این سیستم فریب دهی اهالی غرب بوسیله رسانه‌ها گاه بگاه از کار می افتد. مثلاً هچوم سیلی از «آوارگان» به اروپا فرد غربی دارای عقل سلیم را وادار می‌کند که بیدار شده و به تعمق بپردازد زیرا آن‌ها شاهد آن می‌شوند که این فراریانی از خاور خانه آرام اروپایی شان را به چه چیز تبدیل می کنند. شاید در این جریان عقل شدن این فکر هم به اروپاییان خطور کند که روسیه مایل نیست دشمن غرب شود روسیه فقط این را می‌خواهد که منافع آن را مد نظر بگیرند.
