بحث ها پیرامون اَبَرسازه های فضایی در حول ستاره KIC 8462852 پس از آنکه دانشمندان نظریه کاهش نور جسم آسمانی را رد کردند، با نیروی بیشتری درگرفت. متخصصان گفتند که کاهش نور جسم آسمانی نمی تواند با ابرهای سنگ ها و شهاب های آسمانی مرتبط باشد. موجودات فضایی از کجا آمده اند و ارتباط آنها با مایکروویوها در چیست؟
اولین بار در اکتبر سال 2015 میلادی در باره ستاره KIC 8462852 صحبت شد که ستاره تنهایی در صورت فلکی « قو» است: متخصصان متوجه شدند که نور آن تا 20 درصد کاهش یافت و از 5 تا 80 روز در چنین سطح پایین نورافشانی قرار داشت.
تعدادی از متخصصان به عنوان توضیح این پدیده پیشنهاد کردند که شاید تحت احاطه کره «دایسون» قرار دارد که تمدن فضایی در محیط آن ایجاد شده است. بر طبق نظریه دیگر، ستاره نامبرده با ابرهایی از تعداد زیاد سنگ ها و شهاب ها احاطه شده است. اما چنین ابرهایی فقط در نزدیکی ستارگان جوان ممکن است تشکیل شود که ستاره فوق الذکر یکی از آنها نیست. محققان پرواز سنگ آسمانی از کنار ستاره را ممکن دانستند که در سال های 2011 و 2013 از نزدیکی ستاره رد شد.
متخصصان برای بررسی نظریه « موجود فضایی» از تلسکوپ « نیوتن» پنج دهم متری استفاده کردند که در اخترنمای SETI در پاناما قرار دارد. با کمک این تلسکوپ سیگنال های لیزری ستارگان تحت نظارت قرار داشت. اما نتوانستند موجودات فضایی را کشف کنند، از اینرو با این ایده وداع شد. داده های دریافتی از تلسکوپ « اسپیتزر» فرضیه تصادم شهاب سنگ و یا سیاره دیگر را منتفی ساخت که تکه های آن می توانست جلوی نور ستاره را بگیرد.
بردلی شایفر از دانشگاه ایالت لوئیزیانا دوباره گزینه وجود موجودات فضایی روی ستاره را مطرح کرد: او مقاله ای را منتشر کرد که در آن آمده بود از سال 1890 تا 1989 نور ستاره فوق الذکر 20 درصد کاهش یافت. متخصص سعی کرد امکان تعداد سنگ های آسمانی در پیرامون ستاره را محاسبه کند.
برای جلوگیری از تابش نور ستاره، 648 هزار سنگ آسمانی که هسته هر یک از آنها باید به قطر 200 کیلومتر باشد، باید ستاره رل محاصره کرده باشد. از آنجا که چنین چیزی ممکن نیست، متخصص این نظریه را رد کرد. اخترشناس با بدبینی نسبت به این نظریه برخورد کرد که تمدن فضایی توانسته باشد یک پنجم قرص ستاره را بپوشاند (و بدین ترتیب باعث کاهش نور آن شود)، اما با این موضوع موافقت کرد که توضیح دیگری در این باره وجود ندارد. با وجود این بسیاری از رسانه ها محاسبات اخترشناس در باره سکونت موجودات فضایی بر سطح ستاره را پذیرفتند.
یکی از جدی ترین جنجال های تمدن فضایی با سیگنال « Wow» در ارتباط است! این سیگنال 15 ماه اوت سال 1977 توسط رادیو تلسکوپ « گوش بزرگ» دانشگاه ایالت اوهایو به مدت 72 ثانبه به ثبت رسید. سیگنال نامبرده تقریبا با خط هیدروژنی مطابقت دارد که فرکانس آن حدود 1420 مگا هرتس با موج بلند حدود 21 سانتیمتر است. متخصص جری اِهمان در چارچوب پروژه « جستجوی تمدن های فضایی» سیگنال را Wow نامید.
تا آن زمان چنین سیگنال قوی ای مشاهده نشده بود. از آنجا که هیدروژن رایج ترین عنصر شیمیایی در گیتی است و تابش آن به آسانی از جو زمین عبور می کند، تعدادی از کارشناسان محاسبه کردند که سیگنال از طرف موجودات فضایی ارسال شده باشد.
ابتدا متخصصان این موضوع را رد کردند که منبع سیگنال می تواند دیگر سیارات، قمرهای اطراف زمین و شهاب ها و دیگر اجسام منظومه شمسی باشد. خبرنگاران با توجه به این موضوع سالهاس طولانی بر طبیعت تمدن فضایی این سیگنال اصرار ورزیدند.
