سال جدید 2016 میلادی، هر چند قبول آن غم انگیز است، با وخیم شدن اوضاع بین المللی آغاز شد. دوباره « بوی جنگ» در هوا به مشام رسید. مناسبات ایران و عربستان سعودی بشدت وخیم شد که جدی ترین درگیری بین کشورهای بزرگ اسلامی طی 30 سال اخیر است. انتونی زینی فرمانده کل سابق فرماندهی مرکزی نیروی هوایی آمریکا بعید نمی داند کهتشدید این درگیری به یک جنگ بزرگ مقیاس بیانجامد.
قطع مناسبات دیپلماتیک بین عربستان سعودی و یکسری از کشورهای منطقه با ایران نه فقط باعث تشدید مناسبات دو جانبه می شود بلکه حل و فصل مسایل دیگر در منطقه را مشکلتر می سازد — یمن، عراق و سوریه. یگی از عواقب منفی درگیری کنونی قطع مذاکرات دولت بشار اسد با اپوزیسیون میانه رو سوریه است که قرار بود 25 ماه ژانویه در ژنو برگزار شود. کارشناسان در اینباره اظهار نظر می کنند که « زمینه کلی نامطلوب» است و اوضاع زیاده از حد شکننده است. اوضاع سریعتر از انتظارات پیشرفت می کند. تمام درگیری های منطقه ای می توانند شدت بگیرند. این امر بر ثبات در خاورنزدیک و مسائل مهاجرتی تأثیر خواهد گذاشت.
یک نقطه تشنج دیگر در آسیا بروز کرده است. 6 ماه ژانویه (در آستانه تولد کیم جونگ ایل — 8 نوامبر) دولت کره شمالی آزمایش موفق بمب هیدروژنی را اعلام کرد. هر چند اطلاعات در باره اینکه آیا بمب واقعا هیدروژنی بوده است باید هنوز مورد تأیید قرار بگیرد، دول یکسری از کشورها در جامعه جهانی اعمال پیونگ یانگ را شدیدا محکوم کردند.
فرانتس کلینسویچ، معاون اول رئیس کمیته شورای فدراسیون در امور دفاع و امنیت اعلام داشت که پیونگ یانگ با این گونه اعمال اوضاع در جهان و در شبه جزیره کره را متشنج تر و پیچیده تر می سازد و به این ترتیب اعلام نمود که طراحی نظریه جدید امنیت بین المللی ضروری است. آبه سیندزو نخست وزیر ژاپن، آزمایش بمب را « خطر جدی برای امنیت ژاپن» نامید. جمهوری کره جنوبی قول داد هر چه لازم باشد برای مجازات کره شمالی به انجام برساند. چین نیز عصبانی است.: زیرا نقشه های آن کشور — رهبری فرایند احیای مذاکرات در باره د مونتاژ برنامه هسته ای کره شمالی در عوض تضمین امنیت و کمک اقتصادی به پیونگ یانگ — از بین می رود که چند سال پیش به حال انجماد درآمد.
سرگی کاراگانوف رئیس دانشکده اقتصاد جهانی و سیاست جهانی مدرسه عالی اقتصاد و رئیس افتخاری شورای سیاست خارجی و دفاعی فدراسیون روسیه در این خصوص گفت: آیا جهان در آستانه جنگ جهانی جدید قرار دارد؟ اگر من 10 سال از عمر خود را وقف مطالعه سلاح هسته ای و موضوع بازدارندگی سلاح هسته ای نکرده بودم می گفتم، آری. در سالهای 2014 و 2015 میلادی مردم افزایش خطر جنگ را احساس می کردند. واژه « جنگ» در هوا معلق مانده بود. اتهامات کشورها به یکدیگر در رابطه با اجرای سیاست خصومت آمیز و تمایل به آغاز جنگ هسته ای و غیره وجود داشت. اما به عقیده من ما به دام جنگ بزرگ نخواهیم افتاد و به زندگی خود در دنیای پر خطر ادامه خواهیم داد. باید خطرات جنگ دائما به جهانینان یادآوری و ثابت شود. با وجود افزایش خطر جنگ به احتمال زیاد جنگ بزرگ بروز نخواهد کرد. هر چند ممکن است بطور ناگهانی سر بلند کند… هر گز در تاریخ بشریت ، رویدادهای نیرومند با چنین سرعتی پیشرفت نکرده اند…»
هم اکنون بودجه نظامی بسیاری از کشورها دائما افزایش می یابد. کشورهای بزرگ جهان بطور فعال نیروهای مسلح خود را افزایش می دهند و در درگیری های گوناگونی شرکت دارند. در این میان، اختلاف بین کشورها شدت می گیرد. وضعیت مشابهی چند سال قبل از بروز جنگ جهانی اول مشاهده شده بود. قتل دوک فرانتس فردیناند بهانه ای برای بروز جنگ شد که از نقطه نظر تاریخی بسیار کم اهمیت است. در آن زمان طی شش ماه جنگ میلیون کشته بر جا ماند. اکنون با حساب سلاح هسته ای فقط طی چند ساعت این تعداد کشته بر جا خواهد ماند.
