بیابانی در میان برف

برف و یخ در میان شن های بیابان… گله گوزن ها به جای کاروان شترها در بیابان در حال حرکت است…. تمام اینها نه سراب بلکه واقعیتند. فقط در یک جا روی زمین چنین معجزه ای رخ می دهد. در شرق سیبری در دره رود « چارا» که در میان تایگای بی حد و مرز و قلل برفپوش قرار دارد. بیابان « چارا» به طول 10 و عرض 5 کیلومتر اولین بار اواسط قرن گذشته کشف شد. از آن زمان تا کنون پژوهشگران سعی می کنند به راز این پدیده بی نظیر طبیعی پی ببرند.
به عقیده زمین شناسان، بیابان « چارا» حدود 100 هزار سال پیش شکل گرفته است. زمانی دریاچه ای در آنجا بود که خشک شد و این بیابان باقی ماند. نشانه های بیابان « کلاسیک» آشکارند: شن زیاد و روان و طوفان گرد و غبار. اما چیز دیگری وجود دارد که در هیج جای دیگر دیده نمی شود.زمستان ها برف بیابان « چارا» را می پوشاند و یخچال های کوچکی در بین شن ها ظاهر می شود. در کجای جهان می توان اسکی بازان را دید که در شیب تپه های شنی برفپوش اسکی بازی می کنند؟ در عمق شن های بیابان سبزه زاری وجود دارد که در آن نه درخت نخل، بلکه کاج و درختان دیگر نواحی سردسیر می روید. قلل مرتفع کوهها تپه های شنی را احاطه کرده اند که حتی در هوای گرم تابستان برفپوش هستند. تضاد باور نکردنی است: شن های « چارا» مانند موزه خیالی زیر آسمان باز گسترده شده که جاهای دیدنی طبیعی جنوب و شمال را به نمایش گذاشته است.
منظره بیابان « چارا» دائما تغییر می کند: تحت تأثیر باد، شن ها آرام جابجا می شوند اما هرگز از مرز بین بیابان و تایگا عبور نمی کنند. این نیز یک معمای دیگر این بیابان است. دو نقطه طبیعی تیاگا و بیابان، گویی پیمانی در باره تفکیک ارضی به امضا رسانده اند: 50 سال است که مرز تایگا و بیابان تغییر نکرده است. در عین حال هیچگونه « خط مرزی» وجود ندارد: بیابان بلافاصله پس از جنگل شروع و در ساحل باتلاق عمیقی به تپه 10 متری ختم می شود. توریست ها دوست دارند در مرز تایگاه و بیابان عکس بگیرند: با یک پا در بیابان و پای دیگر در جنگل انبوه.
شن های تپه های سیبری از سنگ های رنگین کوهستانی تشکیل شده است. وقتی باد می وزد، شن ها از شیب تپه ها روان می شوند و زیر نور آفتاب مثل برلیان های کوچک به نظر می رسند. اگر باد شدید باشد، شن ها به هوا بلند می شوند و گردباد قوی شکل می گیرد. تصویری زیبا، که بهتر است از دور به آن نگاه شود. طوفان شن مشکلات زیادی برای افراد ناوارد ایجاد می کند.
زیباترین منظره بیابان « چارا» غروب آنجاست. بیابان در غروب به رنگ های اعجاب آوری در می آید. بیابان مانند دختری شیک پوش، « لباس » های زرد، نارنجی ، صورتی و بنفش را به تن می کند. و فقط پس از پنهان شدن خورشید در افق ، تاریکی شب بیابان را می پوشاند. بیابان در انتظار طلوع خورشید خاموش می شود.
یکی دیگر از اسرار بیابان « چارا» را برای شما آشکار می سازیم. این بیابان حاوی ذخیره عظیم آب است. بیابان، چشمه های زیر زمینی را می پوشاند که آب دو دریاچه در شمال — شرق را تأمین می کند. سواحل این دریاچه ها جای محبوب توقف توریست هاست که برای دیدن پدیده طبیعی سیبری شرقی به آنجا سفر کرده اند. بعید نیست که در عصر « نئولیت» دریاچه های دیگری پیرامون بیابان « چارا» وجود داشتند. باستان شناسان در مرزهای جنوب — شرق بیابان ، باقیمانده های خانه های ساکنان باستانی و وسایل زیادی را پیدا کردند — تبر های سنگی، زیور آلات ابتدایی و دستبند. این نکته گواه آن است که وجود آب کافی دلیل سکونت اجداد ما در آنجا بوده است.