به اعتقاد الکساندر ژِبین مدیر مرکز مطالعات کره وابسته به آکادمی علوم روسیه، دلیل نشان دادن توجه به این دیدار قبل از هر چیز به خود بان کی مون و علاقه او به ایفای نقش صلحبانی در شبه جزیره کره برمی گردد.
الکساندر ژبین می گوید: «بان کی مون در تمام مدتی که به عنوان دبیر کل سازمان ملل خدمت می کرد، حتی یک مرتبه هم به کره شمالی نرفت و در این مناقشه طولانی مدت شرکت نکرد. بی شک این رفتار چهره بان کی مون را به عنوان صلحبان اصلی در کره زمین تخریب می کند. شاید دلیل توجه امروز دبیر کل سازمان مل به این موضوع، برنامه های او برای نامزدی در انتخابات بعدی ریاست جمهوری کره جنوبی باشد. اگرچه، او شانس زیادی برای دستیابی به کرسی ریاست جمهوری ندارد. نخبگان سیاسی کره جنوبی حلقه بسته ای را بوجود آورده اند و ارتباطات و گروه های نفوذ خود را دارند. بان کی مون به خاطر دور بودن از کشور این ارتباطات را از دست داده است».
دیدار بان کی مون از کره شمالی می تواند به احیای گفتگوها بین سئول و پیونگ یانگ کمک کند. مشکل اینجاست که برخی از شرکت کنندگان در گفتگوهای شش جانبه بر سر برنامه هسته ای کره شمالی، کلا مخالف هر نوع بازدید از کره شمالی هستند. الکساندر ژبین در ادامه می گوید: «امریکا نیز همین موضع را اتخاذ کرده است. واشنگتن در قبال کره شمالی «استراتژی تحمل» را پیش گرفته است و اقدامات سیاسی، اقتصادی و حقوقی اتخاذ کرده تا کره شمالی را به زانو درآورد و بعد حکومت را منحل کند. اما این سیاست فعلا کاری از پیش نبرده است، به همین خاطر امریکایی ها تمامی متحدین خود را که مایل به برقراری ارتباطات و همکاری با حکومت کره شمالی هستند، از این کار برحذر می دارند. امریکایی ها به هیچ وجه علاقه ای ندارند که بان کی مون موفقیت هایی در این مسیر داشته باشد، زیرا در این صورت سیاست اوباما در قبال کره شمالی با شکست روبرو می شود».
نمی توان این مساله را از نظر دور کرد که بان کی مون شانس خود را برای ایفای نقش میانجی بین کره شمالی و جنوبی از دست داده است. اگر صورت وجود اراده سیاسی در پیونگ یانگ و سئول، برای توافق نیازی به میانجی نیست. در ماه اوت سال جاری زمانی که کره شمالی و جنوبی درباره شروع مذاکرات در سطح مقامات بلند پایه توافق کردند، برای همه روشن شد که نیازی به میانجی نیست. اگرچه این توافقات هنوز نتیجه ای به دنبال نداشته است، اما می توان به از سرگیری آن امیدوار بود.
