این نتایج اصلی مذاکرات مقامات عالی رتبه ی چین با نخست وزیر عراق حیدر العبدی بود.
پکن به دو موفقیت در جهت عراق رسید. یکی از آنها سیاسی است. در زمینه ی جنگ میهنی در عراق و کنترل بخش های مهم محدوده ی آن توسط شبه نظامیان " داعش" چین با عراق ارتباط شراکت استراتژیک برقرار نمود. شی جین پینگ، رهبر چین در گفتگو با نخست وزیر عراق تاکید کرد که برقراری چنین شکلی از ارتباطات پکن و بغداد پایه ی محکمی برای توسعه ی بعدی ارتباطات بین المللی است.
دومین موفقیت چین در دیپلماسی نفتی است. توافق چهارچوبی در خصوص همکاری انرژی با دومین کشوراوپک بعد از عربستان سعودی بر اساس حجم استخراج نفت امضاء شده است. امروز نیمی از صادرات نفت عراق به چین می رود. لی که چیانگ نخست وزیر چین بیان داشت که چین حضور فعال در پروژه های توسعه میادین نفتی و ساخت پالایشگاه های نفتی ، شکل گیری همکاری و شراکت انرژی با ثبات و طولانی مدت دارد. نخست وزیر عراق از جانب خود از قصد تقویت همکاری انرژی با چین گفته و ابراز امیدواری نمود که شرکت های چینی در این بخش سرمایه های خود را افزایش دهند.
سفر نخست وزیر عراق به چین یکی از سیگنال های فعال سازی دیپلماسی چینی در خاور میانه و خاور نزدیک است. بیست و سوم دسامبر ماموریت چهارروزه ولید معلم، وزیر امور خارجه سوریه به چین آغاز می شود. علاوه بر این پکن نماینده ی اپوزیسیون سوریه را نیز به این مهمانی دعوت کرده است. رسانه های ایرانی با استناد به منابع دیپلماسی چینی از توافق های بدست آمده در خصوص سفر رهبر چین، شی جین پینگ به ایران اطلاع دادند. اگر چنین سفری انجام شود ، رهبر چین به دنبال رئیس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین دومین رهبر قدرت بزرگ جهانی است که بعد از بستن پرونده ی هسته ای ایران توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی و لغو تحریم های غربی علیه ایران ، از تهران دیدن می کند.
کارشناسان در این ارتباط به تداخل منافع چین و آمریکا در منطقه توجه نشان دادند. پاول زولاتاریف ، معاون انستیتوی آمریکا و کانادا معتقد است که باید از اختلاف نظرهای بین پکن و واشنگتن در منطقه اجتناب کرد.
چین بسیارمحتاطانه و خود دار رفتار می کند اما دقیقا به دنبال منافع ملی خود در این منطقه است. آمریکا با همه ی تمایل خود نمی تواند هیچ گونه عکس العملی نشان دهد ، چرا که چینی ها بهانه ای برای این کار به او نمی دهند و به اهداف خود می رسند.
در عین حال چین به هر تهدیدی که دسترسی این کشور را به منابع انرژی خارجی محدود می سازد، بسیار حساس است. واشنگتن هم این را می داند. و از آنجا که اقتصاد چینی به رشد خود ادامه میدهد ، وابستگی نفتی پکن به نسبت در حال افزایش است. این امر وقفه هایی را در واردات نفتی به وجود می آورد که تهدید بیشتری برای چین است. در این ارتباط تلاش های جدید آمریکا برای بی ثبات کردن اوضاع در منطقه مستثنی نیست که بدین ترتیب می خواهد چین را با روش های اقتصادی مجازات نماید.
