سرویس رسیدگی به جنایات آن وزارت در مورد شکنجه های زندانیان به وسیله نظامیان یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا تحقیق انجام داد. بر اثر این شکنجه ها یک نفر جان باخت
این اتفاق در ماه مه 2012 رخ داد.
شاهدان خاطرات خود را در میان گذاشتند.
یکی از زندانیان سابق تعریف کرد: «یک سرباز آمریکایی فرد زندانی را تکان داده و پس از این او زمین خورده و من دیدم که سرباز با هر دو پای خود روی سر او می ایستد و این عمل 8 — 10 مرتبه تکرار شد. سپس من دیدم که سرباز با کل وزن بدنش به سر محبوس فشار داد و بر اثر آن فرد زندانی دست و پای خود تکان می داد».
یک زندانی دیگر به تلویزیون آر تی گفت: «سرباز آمریکایی آن فرد زندانی را از زمین بالا کرده و در فاصله نیم متری از سر وی از تپانچه شلیک کرد. آن زندانی دوباره زمین خورد. آنوقت سرباز سنگی به اندازه توپ نه چندان بزرگ را گرفت و به سینه محبوس پرت کرد. بعد پا های او را از هم باز کرد و روی پای چپش نشست و سرباز دیگر بروی پای راست او نشست و اولی به ناحیه کشاله محبوس سنگ پرت کرد».
با وجود شهادت های قانع کننده علیه چهار نظامی آمریکایی فرماندهی نیروی دریایی آن کشور اتهامات وارده را از آن‌ها بر داشت و اعلام نمود که شهادت های ارائه شده این امر را تأیید نمی کنند که آن‌ها اعمال خلاف قانون مرتکب شده بودند.
این اولین مورد اتهام نظامیان آمریکایی به رفتار قساوتبار با دستگیر شدگان و شکنجه کردن آن‌ها نیست.
در 2002 در بگرام افغانستان دو زندانی بر اثر اعمال خشن سربازان آمریکایی به هلاکت رسیدند.
در زمان جنگ در اعراق نیز نظامیان و کارمندان سازمان سیای آمریکا حقوق محبوسین ابو غریب را نقض کرده و مرتکب اعمال زورکویی فیزیکی و جنسی می‌شدند و مطلب سر زورگویی فیزیکی و جنسی و شکنجه ها و قتل ها بود.
وکیل «جک رایس» کارمند سابق سیای آمریکا می‌گوید که مقامات سعی می‌کنند این موارد نقض قانون را پنهان کنند. رایس در توضیح گفت:
«این گزارش حاوی بند های ضد و نقیض است. ولی این به معنای آن نیست که این پرونده باید بسته شود. من وقتی که در دادستانی وکیل در امور جنایی بودم زیاد گزارش هایی را دیدم شامل نکات خلاف هم دیگر، ولی این امر سبب آن نشد که بازجویی این پرونده ها قطع شود. جستوجوی حقیقت باید ادامه یابد. مهم این است که در جریان تحقیق حقایق روز به روز بیشتری جمع آوری شود. اگر در مورد این پرونده صحبت شود می‌شود گفت ممکن است حدس زده شود که شاید در این صورت بازجویی اصلاً به پیش حرکت نکرده باشد».
