به گزارش خبرگزاری «ریا نووستی»، نماینده روسیه ضمن صحبت در باره دعوت مونته نگرو به عضویت در ناتو تأکید کرد که هدف این عمل صرفاً ژئوپلیتیک بوده و برای امنیت اروپایی هیچ فایده‌ای ببار نخواهد آورد. گروشکو گفت: «روشن است که هیچ‌کس به مونته نگرو تهدید نمی‌کند و این کشور دارای قدرت نظامی و ذخیره نظامی- اقتصادی محدود، از ارزش خاصی برخوردار نیست».
گروشکو افزود: «از این رو این اقدام در حکم تلاش مطرح کردن اجباری دستور روز متعلق به دوران رویارویی بوده و تجسس جواب‌های مشترک به خطرات واقعی به امنیت را مشکلتر خواهد کرد. در ضمن مونته نگرو باید بداند که با برداشتن این گام مناسبات خود با روسیه را به مخاطره می اندازد».
دیپلمات روس تأکید کرد: «ما باید درک کنیم که مونته نگرو وارد سازمانی می‌شود که امروز بعنوان سیاست رسمی خود جلوگیری از روسیه را اعلام کرده است. بدین طریق مونته نگرو از بسیاری لحاظ از پوتانسیل روابط حسنه با کشور ما پرهیز می کند».
تروریسم بین‌المللی
گروشکو بر آن است که اعمال ناتو معطوف به جلوگیری از روسیه در سمت جنوبی تشکیل ائتلاف گسترده علیه تروریسم را مشکلتر خواهد کرد. در عین حال ناتو وسایلی در دست ندارد که واقعاً بتوانند به مبارزه با افراطیون کمک کنند.
وی گفت: «در ناتو از این امر خوب آگاه اند که تعداد وسایل مربوطه این پیمان محدود است. و این یکی از مسایل موجود می باشد زیرا تا به حال هدف این اتحادیه نظامی حل مسایل کلاسیک یعنی تدارک جنگ است. و اما مبارزه با تروریسم توسل به وسایل دیگر نیز می‌طلبد که این سازمان آن‌ها را در اختیار ندارد».
ترکیه
نماینده روسیه در ناتو ضمن صحبت از اقدام‌ها جهت تحکیم گروه ناتو مستقر در ترکیه متذکر شد که مسکو این اطمینان را ندارد که این اقدام ها با هدف‌های مبارزه با تروریسم مطابقت دارد.
گروشکو گفت: «از نظر تعداد نفرات ترکیه دارای ارتش دوم در ناتو و صاحب عنصر بسیار نیرومند نظامی است. و ما اطمینان نداریم که اقداماتی که الان اعلام شد با هدف خنثی سازی چالش های احتمالی از طرف سازمان های تروریستی مطابقت کامل دارد.
گروشکو تأکید کرد که هیچ دولت حق ندارد چنان اعمالی انجام دهد که ترکیه در مورد سوخو — 24 روسیه به آن‌ها متوسل شد. نماینده دائمی روسیه در ناتو اعلام کرد: «هیچ یک از دولت ها حق نداشت به اعمالی متوسل شود که در مورد هواپیمای ما صورت پذیرفته و حق نداشت فرمان تخریب آنرا زمانی بدهد که هواپیما در حریم هوایی سوریه قرار داشت. و کاملاً روشن بود از جمله برای ترکیه که آن هواپیما ممکن نبود خطری برای منافع آن را تشکیل دهد».
جنگ‌های هیبریدی
گروشکو هنگام تفسیر ماده 5 قرارداد واشنگان در باره دفاع دسته‌جمعی از خود در صورت حملات هیبریدی علیه این پیمان یادآوری کرد که همانا پیمان آتلانتیک شمالی اولین اتحادیه ای بود که به عملیات هیبریدی پرداخت.
گروشکو در توضیح اظهار داشت: «صحت این گفته را بمباران های یوگسلاوی در 1999 به ثبوت می رسانند که با فشار تبلیغاتی گسترده و بدنام کردن آن کشور و فشار اقتصادی و تهدید به اعمال تحریمات اقتصادی و سیاسی همزمان بود.
