مقامات ترکیه اعلام کردند کشورهای اروپایی قصد دارند مانع از ورود پناهجویان به کشورهای خود شوند. بیش از 2 میلیون و 200 هزار پناهجو در ترکیه قرار دارند و تا کنون 8 و نیم میلیارد دلار برای آنها خرج شده است.
این اعلامیه ها زمانی صادر شدند که همایش ویژه مسائل مهاجران در مالت جریان داشت. نتیجه کلی همایش را می توان، قول دونالد توسکا جهت برگزاری نشست دو جانبه اتحادیه اروپا — ترکیه اواخر سال 2015 میلادی برای هماهنگی عمل در حل و فصل این مسأله دانست. قبل از آن اروپائیان قول دادند 3 میلیارد یورو به ترکیه برای حل و فصل این مسأله کمک کنند. چنین وعده هایی براحتی داده می شوند اما اروپایی ها اغلب می فهمانند که فعلا برای انجام یکی از راه حل های این مسأله آماده هستند: بستن مرزها و جلوگیری از ورود پناهجویان به خاک خود.
پاول سویاتِنکوف کارشناس ارشد بنیاد دورنمای تاریخی در این خصوص گفت: هم اکنون بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا مرزهای خود را به روی سیل پناهجویان می بندند. از نظر تئوری این موضوع در تضاد با موافقتنامه « شنگن» نیست: در اوضاع خاصی، بستن مرزها جایز است. فرانسه در رابطه با عملیات تروریستی اخیر مرزهای خود را بسته است. بدین ترتیب اگر مرزهای « شنگن» از سمت معینی ، یعنی از سمت خاور نزدیک کنترل نشود، کشورهای اتحادیه اروپا مجبور می شود مرزهای ملی خود را تشکیل بدهند و نقاط عبور را ایجاد کنند حتی کسانی که مایل به چنین کاری نیستند، به عنوان مثال — آلمان نیز مجبور می شود راه حلی پیدا کند.
اما مسأله در مرزهای اتحادیه اروپا سر بلند نمی کنند بلکه ریشه اصلی در خاور نزدیک و کشورهای آفریقایی است که سالهاست جنگ در آنجا ادامه دارد و باعث آن می شود تا پناهجویان به دنبال جای امن تری برای زندگی بگردند. این مسأله دیروز و پریروز بروز نکرده است. سیاستمداران برای حل و فصل آن باید ابتدا به اشتباهات خود و پیشینیان اعتراف کنند.
میخائیل سینیتسین کارشناس سیاسی دراین خصوص گفت: اتحادیه اروپا باید به اشتباهاتی اعتراف کند که در زمان اجرای سیاست خاور نزدیکی مرتکب آن شده است. این کار باید در ملاء عام صورت گیرد. تا زمانی که آنها در مقابل عموم به اشتباه خود اعتراف نکنند، به اشتباهات خود در لیبی و اینکه رفتار آنها در رابطه با سوریه ناصحیح و بدور از نزاکت بوده، بسختی می توان به نتایج مثبت در ریشه کن سازی عواقب مهاجرت دست یافت و به حل و فصل مسائل عمیق تر پرداخت.
اما اروپا فقط زمانی نسبت به این مسائل واکنش نشان می دهد که با این خطرات مواجه شده و حتی ضرر دیده باشد. سیاستمداران چاره دیگری ندارند.
پاول تاروسین استاد دانشکده مدیریت دولتی دانشگاه دولتی مسکو در این خصوص گفت: جامعه اروپایی یک ساختار مافوق بروکراتیک است که ماهها و حتی سالها صرف اتخاذ تصمیمات می کند. بروکرات ها نیاز به زمان زیادی برای رسیدگی به مسائل دارند. سیاستمدارانی که کشور را اداره می کنند وقت چندانی ندارند و مجبورند واکنش نشان بدهند. واکنش فرانسه نسبت به عملیات تروریستی — اعزام ناو هواپیما بر، تشدید ضربات هوایی به مواضع داعش بود. بروکرات ها نمی توانند سریع و در یک آن دست بکار شوند و به نفع مردم تصمیمگیری کنند ، سیاستمداران باید خیلی سریع واکنش نشان بدهند، در غیر اینصورت به آنها رأی نخواهند داد.
سیاستمداران همیشه خواهان تغییرات در اوضاع کنونی سیاسی در جهان به خاطر آینده سیاسی خود نیستند، موضوع پناهجویان به مسائل دیگری اضافه شدند که آنها باید در مقابل انتخاب کنندگان از آنها صحبت کنند. اما اکنون سیاستمداران اروپایی قادر نیستند راه حل دیگری به جای دادن پول، برای این مسأله بیابند.
