لی سو یون وزیر امور خارجه کره شمالی با سخنرانی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل از آمریکا خواست پیمان صلح به جای توافق آشتی موجود کنونی به امضا برسد که پس از پایان جنگ کره در سال 1953 از سوی طرفین امضا شد.
به گفته کره شمالی فقط پیمان صلح به مقابله بین دو کره پایان خواهد داد. دراین میان پیونگ یانگ بیشتر واشنگتن را مد نظر دارد تا سئول. جای تعجب نیست، زیرا آمریکا شرکت کننده اصلی در جنگ به طرفداری از کره جنوبی بود و همانا آمریکایی ها و نه کره ای ها توافق آتش بس را امضا کردند. اما آمریکا قصد ندارد پیمان صلح با کره شمالی را به امضا برساند.
آلکساندر زِبین رئیس برنامه کره ای انستیتوی خاور دور آکادمی علوم روسیه دو دلیل در این رابطه را عنوان کرد.
— آمریکا بهیچ وجه نمی خواهد مسئولیت اخلاقی و مالی عواقب جنگ کره را به عهده بگیرد. در واشنگتن متذکر می شوند که آمریکا به عنوان یک کشور در جنگ شرکت نداشت. ژنرال آمریکایی پیمان آشتی را به عنوان نماینده فرماندهی سازمان ملل امضا کرد. کره جنوبی از امضای توافق آشتی در سال 1953 خودداری ورزید: لی سین مان، رئیس جمهور کره جنوبی بر ادامه جنگ تا پیروزی اصرار می ورزید و حتی تحت فشار آمریکا از امضای پیمان آشتی خودداری ورزید. همانا چنین وضعیتی امکان انجام مذاکرات با آمریکا را برای کره شمالی فراهم می سازد. کره شمالی معتقد است که طرفی باید سند آشتی را با پیمان صلح عوض کند که آن را امضا کرده است.
دلیل دیگری که آمریکایی ها در رابطه با خودداری از امضای پیمان صلح با کره شمالی عنوان می کنند، این است که پیونگ یانگ تعهدات خود در باره خودداری از ساخت تسلیحات موشکی و هسته ای را نقض کرده است. این یک مسأله جدی است که حل و فصل آن پاسخگوی اهداف سیاست آمریکا در آن منطقه نیست.
واشنگتن نیازی به حل و فصل این مسأله ندارد. زیرا آنها نمی توانند استقرار سیستم دفاع ضد موشکی در آسیای شرقی را توجیه کنند. در حرف این سیستم برای دفاع در مقابل خطرات ناشی از کره شمالی مستقر شده است. فرض کنیم پیونگ یانگ تمام مطالبات آمریکا و کره جنوبی را قبول کند و تمام تسلیحات هسته ای و موشک های خود را واگذار کند. در آنصورت رئیس جمهور اوباما چگونه می تواند برای مالیات پردازان و اعضای کنگره توضیح بدهد که پول های آنها در کجا خرج می شود و در توضیح ضرورت استقرار سیستم دفاع ضد موشکی در منطقه آسیا — اقیانوسیه به مسکو و پکن چه خواهد گفت؟ از این رو برای آمریکایی ها نشان دادن پیونگ یانگ به عنوان « جوانی فوق العاده شرور» سودآور است. همانا به این دلیل باید واحدهای آمریکایی در نزدیکی مرزهای روسیه و چین حضور داشته باشند.
واقعیت این است که پیونگ یانگ و حتی سئول برای آمریکا مهره هایی در تخته بزرگ شطرنج آسیای شرقی هستند. بازی بزرگ ژئوپلیتیکی ایالات متحده برای مهار چین در منطقه آسیا — اقیانوسیه روی این تخته انجام می شود.
