دنیای معاصر مملو از کشور های کوچک دارای حق حاکمیت و هستند که اعلام استقلال می کنند و همسایگان بزرگ در امور آنها دخالت نمی کنند. اما این میکرو کشورها به عنوان کشورهای مستقل رسما برسمیت شناخته نمی شوند.
ظاهر شدن چنین کشورهایی به چند لیل رخ می دهد: به خاطر شوخی، به عنوان یک شکل هنری ، اعتراض نسبت به موازین موجود، و یا به عنوان یک آزمایش سیاسی و یا قانونی. و یا صاف و ساده برای اینکه بتوان کم و بیش راحت به کارهای غیر قانونی دست زد. نیم قرن است که فرایند ظهور فعال آنها مشاهده می شود.
کیرا سازونووا دانشیار آکادمی اقتصاد ملی روسیه و خدمات دولتی وابسته به ریاست جمهوری روسیه در این خصوص گفت: بیش از 1000 کشور از این نوع طی 50 سال اخیر ایجاد شده اند. پایان همه آنها غم انگیز بوده است، زیرا کشورهای بزرگی که این خرده ها از آنها جدا شدند سرسختانه با شکلگیری چنین ایالاتی مخالفت ورزیدند. اینگونه کشورها قادر نیستند حاکمیت خود را با کمک ارگان های قدرت تأمین کنند.
شایان ذکر است که با ایجاد چنین کشوری، بنیان گذاران آنها می خواهند گوشه ای دنج برای خود ایجاد کنند تا از فشار دنیا و آهنگ سریع زندگی پنهان شوند. از این نقطه نظر اولین میکرو کشور سالها قبل ایجاد شد.
میخائیل سِوِتوف دراین باره گفت: واژه جهانی شدن به یک واژه عمومی مبدل شد که به معنای آن است که همه چیز جهانی شده و همه چیز برای ما قابل دسترسی است. در عین حال چنین احساسی شکل می گیرد که به قول روس ها تو همیشه در تیررس نگاه همگان هستی. مردم می خواهند در جای دیگری، در یک محوطه کوچکتر قایم شوند که در آنجا از یک سو امکان معاشرت وجود داشته باشد و از سوی دیگر بدور از بادهای جهانی شدن. چنین نوع میکرو کشورها دائما ظاهر می شدند و شوند. می توان دزدان دریایی را به یاد آورد که جزیره ای را تصرف می کردند و کشوری برای خود تشکیل می دادند. شهر های یونان باستان میکرو ایالت بودند. در زمان حاضر نیز ما شاهد اینگونه ماجراها هستیم: آدم ثروتمندی جزیره ای خریداری می کند و در آنجا واحد پول خود، گذرنامه و مهر خاص خود را چاپ می کند که کلکسیونرها برای داشتن آنها پول هنگفتی خرج می کنند. این فرایند ادامه دارد — تمایل به پنهان شدن در جامعه خود.
یکی از مشهورترین میکرو ایالت ها در دنیای معاصر « Sealand» است که در 10 کیلومتری سواحل بریتانیا قرار دارد و یک بندر دریایی از زمان جنگ جهانی دوم بود. بنبان گذار آن، این ایالت را به عنوان ایستگاه رادیویی دزدان دریایی در نظر گرفته بود اما بمرور زمان این طرح تغییر کرد.
— اگر به پیشکسوتان جنبش مجازی نگریسته شود « سی لند» یکی از اولین ایالت ها در تاریخ معاصر است که در سال 1967 تأسیس شد. در باره آن خیلی صحبت شد و مقالات زیادی به چاپ رسید. پدی روی بیتس انگلیسی آن را تأسیس کرد. از سال 1967 میلادی خود را پادشاه نامید و اکنون مایکل اول وارث او در آنجا حکومت می کند. می توان شهروندی « سی لند» را خرید. آنها مهر و گذرنامه خاص خود را دارند و از طریق اینرتنت شهروندی « سی لند» را می فروشند. اینها همه حالت شوخی و طنز دارد که بریتانیا با شکیبایی به آن برخورد می کند.
اما شهری در کپنهاگن به نام « کریستیانا» در بین جوانان از محبوبیت زیادی برخوردار است. در این شهر خود ویژه، حدود 1000 نفر زندگی می کنند. در آنجا کافه و رستوران وجود دارد. ساکنان « کریستیانا» هدف خود را معین کرده اند — ایجاد جامعه خودگردان که هر یک از ساکنان آن مسئول رفاه کل جامعه است». اما گردشگران در آنجا خود را راحت احساس نمی کنند.
میخائیل سِوِتوف در باره سفر خود به « کریستیانا» گفت: در ابتدا ترس برم داشت. هیچ کس هیچ جا نبود. ناگهان آدمی در لباس غیر عادی در خیایان ظاهر شد که مست بود و گاری پر از بطری را می کشید. او بطری ها را می برد به مغازه بدهد. من وارد مغازه شدم. در آنجا بوی ماریجوآنا می آمد. شاید به نظرم رسید ولی همه جا بوی ماریجوآنا می داد. روی دیوار خانه ها گرافیتی کشیده بودند. وقتی آنجا گردش می کردم، مردم به من نگاه می کردند بعد به « کریستیانا» حمله شد و مقامات سعی کردند آنجا را از وجود ساکنانش پاک کنند. اینکه « کریستیانا» آشیانه مواد مخدر شود مقامات را نگران می کرد.
ایالت دیگری در اروپا جلب توجه می کند. اواخر ماه سپتامبر خبری پخش شد که 10 هزار نفر از سوری ها و 2 هزار نفر از اهالی لیبی درخواست پناهندگی خود به ایالت « لیبر لند» را ارسال کردند. این ایالت توسط ویت یِدلیچِک اهل چک بین صربستان و کورواتی تأسیس شده بود.
البته بعید است این ایالت بتواند به نحوی به پناهجویان کمک کند.
— این پروژه شکست خواهد خورد زیرا در قلب اروپا پیاده شده است. اکثر کشورهای اروپا جزئی از ساختار کلی اروپا — مثلا اتحادیه اروپا هستند. کندن تکه ای از کشور و اعلام استقلال کردن — از نقطه نظر امکان تأمین حاکمیت خود آرزوی غیر عملی است. به عقیده من، در مرز بین صربستان و کوزوو « لیبرلند» قرار دارد. در مرکز اروپا نمی توان زمین خالی و بی صاحب پیدا کرد.
فهرست ایالت های میکرو و خودخوانده فقط به ایالات فوق الذکر محدود نمی شود. در شمال ایتالیا امیر نشین « سِبورگ» وجود دارد و در بالکان — « برمانی». معلمان یکی از مدارس دانمارک امیر نشین « اِلِئوره» را تأسیس کردند. در آینده ظاهر شدن چنین ایالاتی فقط به فانتزی و تلاش علاقمندانی بستگی خواهد داشت که دلشان می خواهد بشکلی از دیگران جدا شوند.
