کنسرن «کلاشنیکوف»، سفارش مربوطه دولت روسیه را انجام داد. سرهنگ «ویکتور موراخوفسکی» عضو شورای خبرگان کمیسیون نظامی — صنعتی روسیه در این رابطه گفت:
ویژگی این موشک ها این است که آن‌ها مخصوصاً برای کاربرد بوسیله جنگنده های سوخو- 25 و مدرنترین بالگرد «کا — 52 » طراحی شده بودند و به آین خاطر برد آن‌ها بسته به نوع موشک از 10 الی 12 کیلومتر است. استفاده از آن‌ها در شب و روز است و بنا بر اصل «شلیک کردی — فراموش کردی» مورد استفاه قرار می‌گیرد که به معنای آن است که برای اوپراتور یا خلبان کافی است که هدف را گرفته دکمه بزند و بعد لزومی ندارد که در فکر تعقیب این هدف و یا پرواز موشک باشد. این کار بطور اتوماتیک انجام می شود. این موشک ما فوق صوت بوده و هدف آن ممکن است نه تنها آماج های متحرک روزمینی و روآبی بلکه برخی اماج های کم سرعتی مانند بالگردها یا هواپیما های سبک باشند. میدانیم که قبلاً هدایت برخی مدل های این موشک ها بوسیله پرتو رادیویی و لیزر صورت می گرفت. لیزر به آماج پرتو نمی اندازد ولی ساده در فضای باریکی یک میدان اطلاع رسانی تشکیل می‌دهد برای اینکه موشک از مسیر پرواز خود آگاه باشد.
به گفته موراخوفسکی وزارت دفاع روسیه در 2013 با کنسرن «کلاشنیکوف» قرارداد بسته و مطابق آن قرار بود که کل پارتی تا آخر 2015 تحویل شود ولی تحویل پارتی اول تنها الان شروع شد و می‌گویند که در 2016 ادامه خواهد یافت. این کنسرن مجبور شد برای تعویض اجزای وارداتی به تولیدی در روسیه میان واحد های روسی تعاون ایجاد کند و بلاخره این مشکل را حل کرد و به تولید دسته‌جمعی موشک ها پرداخت. موراخوفسکی در پایان گفت:
«باید گفت که این موشک بسیار گران است و متعلق به نوع سلاح های دورزن بسیار دقیق است و لزومی ندارد که از آن برای نابودی جیپ های جداگانه شبه نظامیان و دیگر اماج های متحرک از آن استفاه شود و تکنیک زرهی در تسلیح داعش نیست. آن‌ها از جیپ یا کامیون و یا از دستگاه‌های دست ساز استفاده می کنند. ولی اگر موشک های دفاع هوایی دوش پرتاب در دستشان کشف شوند در این صورت موشک «ویخر» بدرد می‌خورد و می‌تواند چنین موشک هایی را در خارج از شعاع عمل این مجتمع ها محو و نابود کند».
