هدایت پهپادهای چینی توسط کارشناسان آن کشور در درگیری های خارجی

علاوه بر این، این نشریه ادها می کند که چنین پهپادهایی در نیجریه نیز بر علیه شبه نظامیان بوکو حرام، مورد استفاده قرار می گیرند. در این رابطه واسیلی کاشین، کارشناس مرکز آنالیز راهبردی و فن آوری، این خبر را در مقاله خود برای "اسپوتنیک" مورد ارزیابی قرار داده است.
اطلاعات هفته نامه فرانسوی را به دشواری می توان به رسمیت شمرد، اما از طرف دیگر کاملا محتمل به نظر می رسد. عراق و نیجریه، در یک نبرد بزرگ ضد شورش قرار دارند و هر گونه سلاح جدیدی که به دست آنها می رسد، بی درنگ وارد نبرد می شود. در همین حال، آموزش هدایت پهپاد، یک روند طولانی و پیچیده است که می تواند ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد. در هنگام تهاجم گسترده داعش به عراق و زمانی که روسیه جنگنده های Su-25 خود را به آن کشور تحویل داد، برای هدایت آنها از خلبانان ایرانی استفاده شد چرا که چنین هواپیماهایی در نیروی هوایی ایران، در حال خدمت هستند.
چین دارای منافع اقتصادی قابل توجهی در عراق و نیجریه است، بنابراین کمک آنها به شرکایشان، تعجب برانگیز نیست. علاوه بر این، چینی ها می توانند بدون هیچ ریسک و خطری، به تجربیات خود در نبردهای واقعی بیافزایند.
ظهور پهپادهای جنگی می تواند امکان مداخله ناآشکار را در درگیری های مسلحانه ایجاد کند. برای آموزش خلبانان ماهر و خبره که قادر به هدایت هواپیماهای جنگنده هستند، میلیون ها دلار هزینه می شود، و برای نگهداری و سرویس هر هواپیما نیاز به زیرساخت های کلان و پرسنل متخصص است. پنهان کردن مالکیت هواپیماهای جنگی کار دشواری است. این خطر همیشه وجود داردکه هواپیما، ساقط شده و خلبان آن زنده یا مرده به دست دشمن بیافتد. در برخی موارد، با شنود مکالمات رادیوییِ خلبان، می توان نه تنها ملیت او بلکه حتی واحد نظامی خلبان را نیز رهگیری کرد.
هنگام استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین، خطر از دست دادن پرسنل و یا افشای ناخواسته داده ها به صفر می رسد. پهپادهایی که بر روی کاغذ به عنوان کالا، توسط شریک خارجی عرضه می شوند در واقع ممکن است که به دست متحد آنها در ارتش آن کشور برسد. اگر مطلب نشریه فرانسوی درست باشد، چین یکی از پیشگامان در این روش جدید، برای نمایش قدرت در خارج از کشور است.
البته، در حال حاضر استفاده از پهپادها دارای محدودیت های خاص خود است. هواپیماهای بدون سرنشین چینی، همچون پهپادهای مدرن غربی، قادر به حمل بمب ها و موشک های هوا به سطح است، اما آنها هرگز نمی توانند جایگزین هواپیماهای جنگی سرنشین دار شوند. آنها می توانند نقش مهمی در انهدام برخی از گروهک های کوچک تروریستی داشته باشند، اما برای نابودکردن گروه های بزرگ، نا توان اند. آنها درمقابل سیستم های ضدهوایی نیز آسیب پذیر هستند.
با این وجود، واضح است که در آینده امکانات هواپیماهای پهپاد و دیگر سلاح های رباتیک و سیستم های کنترل از راه دور، افزایش خواهند یافت. این بدان معنی است که امکانات کاملا جدیدی برای بکارگیری ناآشکار نیروهای مسلح هر کشور در خارج از مرزهای آن بوجود خواهد آمد.