در این اواخر صف پناهجویان در مقابل سفارت عراق در هلسینکی طولانی است. آنها خواهان دریافت گذرنامه های جدید هستند. زیرا گذرنامه های بسیاری از پناهجویان در دست قاچاقچیان باقی مانده است.
مطابق با اخبار منتشره در روزنامه فنلاندی « Helsingin Sanomat»، گذرنامه ها تمام شده است ولی هنوز صدها نفر از پناهجویان برای دریافت پاسپورت منتظر هستند.
روز بعد از اعلام این خبر، دهها عراقی در کنار سفارت عراق در هلسینکی صف بستند. بسیاری از شهرهای دیگر فنلاند آمده بودند که در آنجا به ثبت رسیده بودند. مثلا پناهجویان از شهرهای (Oulu) و (Kangasala) که جایی در مراکز پذیرش پناهجویان به آنها داده شده بود خیلی تعجب کردند که به آنها اجازه خوابیدن در مراکز پذیرش پناهجویان در هلسینکی را ندادند.
محمد احمد که از شهر « کانگاسالا» به هلسینکی آمده بود پس از آنکه مدت طولانی روی پله های سفارت عراق نشست مثل دیگر پناهجویان شب را در خیابان بسر برد. او منتظر نوبتش بود.
احمد گفت: « گذرنامه مرا قاچاقچیان گرفتند. پدرم در عراق از خانواده من نگهداری می کند. به من خبر دادند حالش خوب نیست. باید برگردم تا به خانواده ام کمک کنم».
بسیاری از پناهجویان انتظار دیگری از فنلاند داشتند. خیلی ها برای زندگی کم خطرتر به آنجا آمدند. هستند کسانی که برای کار و یا دریافت کمک پزشکی خوب راهی فنلاند شدند.
در واقع همه چیز طور دیگری است.« من را در بیمارستان روانی جا دادند که افراد مسن در وضعیت اسفناکی در آنجا بستری بودند. تعداد زیادی از مردان در یک اتاق جمع شده بودند. خیلی ها مریض شدند و بالاخره ما را به جای دیگری منتقل کردند و اتاق ها را بستند».
احمد و هم اتاقی او با مشکل پوستی و تنفسی مواجه شدند. او بی پول است و نمی داند یک شب دیگر را در کجا بگذراند.
شبها ایستگاه اتوبوس شماره 16 که در نزدیکی سفارت عراق قرار دارد پر از عراقی های مأیوس بود. مثل احمد آنها برای دریافت گذرنامه آمده بودند اما دست خالی مجبور شدند به « کانگاسالا» برگردند.
علت بازگشت بسیاری از پناهجویان به عراق: بیماری نزدیکان و یا مشکلات خانوادگی است. یکی از مردان عراقی گفت که فرزندش بیمار و در بیمارستان بستری است. اما علت اصلی یأس وناامیدی از شرایط زندگی است که در فنلاند به آنها پیشنهاد شده است.
خیلی ها گفتند که پس از اعلامیه Juha Sipilä نخست وزیر فنلاند که گفت پناهجویان را در خانه خود جا خواهد داد تصمیم گرفتند به فنلاند بروند. تعدادی می خواستند پس از آرزوهای دوستانه آنگلا مرکل به اروپا بروند. فالم عبید که از شهر « تامپِره» به هلسینکی آمده بود سه شب را در خیابان به صبح رساند. او مبتلا به پوکی استخوان است و از کمک پزشکی ضروری در فنلاند برخوردار نشد و حالا می خواهد به عراق برگردد.
مقداد حسن از شهر « بصره» عراق گذرنامه دارد اما بی پول است. او امیدوار است که سفارت به او کمک کند. حسن گفت که مادرش در بیمارستان بستری است و او به عنوان پسر بزرگ خانواده باید به خانه برگردد.
او گفت: من از طریق سوئد به فنلاند آمدم و فکر کردم دراینجا کار پیدا کنم و خانواده را به اینجا بیاورم تا ما هم مثل فنلاندی ها در اینجا زندگی کنیم».
صبح روز بعد در کنار سفارت عراق فقط 5 نفر مانده بودند. اطلاعات مربوط به پایان گذرنامه خیلی سریع پخش شده بود.
