این کنگره که تا 19 مهرماه ادامه دارد توسط انستیتو فلسفه آکادمی علوم روسیه و انجمن فلسفه روسیه، و با حمایت دولت جمهوری باشقیرستان، دانشگاه دولتی باشقیرستان، و آکادمی خدمات عمومی باشقیرستان سازمان دهی گردیده است. در این کنگره، پژوهشگران فلسفه از مناطق مختلف روسیه به ایراد سخنرانی پرداختند.
دکتر مهدی سنایی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در فدراسیون روسیه و دانشیار دانشگاه تهران، اولین سخنران بخش علمی این کنگره ، سخنرانی خود را با موضوع «دولت — ملت و مسأله ثبات در خاورمیانه» ارایه نمود.
دکتر مهدی سنایی با اشاره به بحران های متعدد جهان معاصر، این سؤال را مطرح نمود که چرا جهان چنین دچار بی ثباتی و ناامنی شده است؟ و چرا رادیکالیسم در برخی مناطق رایج شده است؟ وی در ادامه، با اشاره به دیدگاه های مهم تحلیل گران برای پاسخ به این سؤالات، افزود: هدف من، بررسی مشکلات خاورمیانه و شمال آفریقا از ناحیه تضعیف دولت — ملت ها است. ضعف دولت- ملت ها باعث بی پاسخ ماندن برخی از درخواست ها، ایفای نقش فعال تر از سوی شبکه های فراملی و بروز برخی بی نظمی ها فراتر از چارچوب دولت- ملت ها شده است. وی سپس زوال نظام دو قطبی و طولانی شدن دوران گذار، رویکرد یک جانبه گرایی غرب، جهانی سازی، نقض و نادیده گرفتن قواعد حقوق بین الملل، کاربرد استانداردهای دو گانه، و آسیب دیدن مفهوم عدم مداخله را به عنوان مهم ترین عوامل تضعیف دولت — ملت ها طی سالیان گذشته را برشمرد.
سفیر کشورمان، نهاد تضعیف شده دولت — ملت را تهدیدی برای امنیت منطقه ای و جهانی برشمرد و افزود: به ویژه دولت های ورشکسته، خطرناک هستند. چرا که چنین دولت هایی با خطر افزایش خشونت سیاسی و کیفری، فقدان کنترل بر مرزها، گسترش خصومت های قومی و مذهبی، جنگ های داخلی، استفاده از ترور علیه شهروندان، نهادها و زیرساختارهای ناکافی یا ضعیف، سطح بالای فساد، سیستم معیوب بهداشتی، سطح بالای مرگ و کاهش انتظار زندگی، کاهش تولید ناخالص داخلی، افزایش تورم، کمبود مواد غذایی و احتمال قحطی مواجه هستند. دولت های حاکم در این کشورها قادر به اعمال قدرت در چهارچوب مرزهای خود نبودند و در واقع با یک قلمروی بدون دولت مواجه بودیم. این وضعیت، دردسرهایی برای نظم جهانی داشته و زمینه رشد و نفوذ گروه های رادیکال را فراهم نموده است.
دکتر سنایی پیش بینی خود را چنین ارایه نمود که می توان دیدگاه بدبینانه ای ارایه داد و گفت: شرایط موجود تشدید خواهد شد و ناامنی و بی نظمی چنان گسترش می یابد. ولی من می خواهم خوش بینانه نگاه کنم و بگویم در شرایط موجود که مشکلات تشدید شده است، و شدت بحران ها و تحولات کم تر از جنگ جهانی نیست، می شود امید داشت که نظرها و برداشت های مشترک در مورد تهدیدها افزایش یابد و این وضعیت کمک نماید تا ائتلافی در سطح جهانی برای برخورد با ناامنی ها شکل گیرد. در سایه چنین همکاری هایی می توان زمینه را برای تقویت جهان چند قطبی، اعمال اصلاحات لازم در حقوق بین الملل و سیستم سازمان ملل متحد فراهم نمود.
