قبلا فرض می شد که شهاب های آسمانی ناقلان آب به قمر زمین بودند. متخصصان روسیه با انجام محاسبات ریاضی ثابت کردند که این گزینه صحیح نیست. تحقیقات متخصصان انستیتوی دینامیک خاک کره آکادمی علوم روسیه و انستیتوی فیزیک مسکو در مجله Planetary and Space Science به چاپ رسید.
آب سنگ های یخی نه چندان بزرگ (به قطر چند کیلومتر) که با سرعت زیاد (از 20 تا 50 کیلومتر در ساعت) بر سطح ماه سقوط کرده باشند از 99 تا 99,9 بخار می شود. اما شهاب سنگ ها بزرگتر هستند (بطور متوسط به قطر دهها کیلومتر و حتی صد کیلومتر). از اینرو تمام ذخیره آب نمی تواند بخار شود. مطابق با پژوهش انجام شده یک شهاب سنگ بزرگ در مقایسه با سقوط سنگ های کوچک طی میلیارد سال می تواند ناقل آب به ماه باشد.
این پژوهش نشان داد که آب به غیر از قطب های ماه می تواند در باصطلاح « تله های سرد» کره ماه و نقاط زیر نور آفتاب نیز وجود داشته باشد. پژوهش متخصصان روسیه از اهمیت عملی برخوردار است، زیرا برای استعمارگران دانستن اینکه روی چه منابعی می توان حساب کرد اهمیت زیادی دارد.
طرح مشترک آمریکا و روسیه گزینه جالب استخراج آب در کره ماه را به استعمارگران پیشنهاد کرد. به عقیده محققان با فرا رسیدن شب، آب در قمر زمین یخ می زند و با طلوع خورشید بخار می شود.
برای جمع آوری آب، باید گنبد پلاستیکی ساخته شود که زیر آن آب متراکم خواهد شد. مطابق با ارزیابی های آنجام شده از هر مترمکعب خاک می توان تا 190 میلی لیتر آب بدست آورد. با وجود آنکه در قطب های کره ماه آب بیشتر است اما استخراج آن در دیگر نقاط قمر زمین ممکن خواهد بود.
