متخصصان بریتانیا و آمریکا به این نتیجه رسیدند که هر فنجان قهوه شبانه ساعت درونی بیولوژیکی ما را 40 دقیقه « منجمد می کند». بدین ترتیب شخص را در حالت بیداری نگه می دارد و تعدادی از « سحرخیزان» مبدل به « شب زنده داران» می شوند.
هر فنجان قهوه که عصر و در ساعات شب نوشیده شود ساعت بیولوژیکی انسان را 40 دقیقه عقب می برد و امکان آن را برای شخص فراهم می کند تا دیر وقت بیدار بماند. مقاله متخصصان بیولوژی در اینباره در مجله Science Translational Medicine به چاپ رسیده است.
کِنِت رایت از دانشگاه ایالت کولورادو در « بوئلدِر» آمریکا اعلام داشت: « تحقیقات ما اولین پژوهش از این نوع در جهان است که به تأثیر قهوه- نوشابه محبوب در جهان — بر کار بیو ریتم انسان تأثیر می گذارد. بعلاوه این آزمایشات باعث کشف بسیاری از تأثیرات جالب شد که کافئین با ورود به ارگانیزم موجب می شود».
رایت و همکاران او معلوم کردند که مدت زمان تأثیر یک فنجان قهوه چقدر است و چرا قهوه نمی گذارد شخص در زمان نگهبانی شب و یا آماده شدن برای امتحانات نخوابد. آنها رفتار و کار ارگانیزم 5 داوطلب را تحت نظر قرار دادند که قبول کردند 50 روز را در اتاق های مجهز ویژه ای بگذرانند.
این اتاق ها بشکلی ساخته شده بودند که چراغ ها در آنجا یا همیشه روشن بود و یا فقط کم نور می شد. سه ساعت قبل از خواب متخصصان به شرکت کنندگان آزمایش قرص های « ویتامین» را می دادند که نیمی از آنها قرص های حاوی کافئین بود.
طی چند ساعت آتی ، متخصصان بیولوژی مکررا از آب دهان آنها نمونه برداری کردند و مقدار ملاتونین ، هورمون خواب، را اندازه گیری کردند و بر این نکته نظارت کردند که داوطلبان تا چه حد سریع به خواب رفتند و چه مدت خوابیدند.
آزمایشات نشان داد که استعمال قرص های حاوی کافین که مساوی با یک فنجان قهوه بود باعث عقب راندن ساعت بیولوژیکی به مدت 40 دقیقه شد که با کمک کاهش سطح ملاتونین در بدن آنها مشخص گشت.
کافئین کار گیرنده های ویژه در سطح سلول های هیپوفیز را مختل می کند که « ملا تونین» تولید می کنند. این گیرنده ها مولکول های « آدِنوزین» سیگنال دیگر خواب را دریافت می کنند و به تولید « ملا تونین» می پردازند. اگر کار آن برای چند روز متوقف شود، ساعت درونی انسان بطور غیر قابل بازگشتی « مختل » می شود و او بدون کمک کافئین دیرتر به خواب خواهد رفت. از اینرو « سحرخیزان» با نوشیدن قهوه با ریسک تبدیل شدن به « شب زنده داران» روبرو می شوند.
نکته جالب دیگر آن است که نور روشن در شب تأثیر مشابه مثل نوشیدن قهوه داشت. مطابق با آزمایش رایت و همکاران او، ترکیب نور و قهوه بطور غیر منتظره ای نتوانست حتی یک دقیقه به زمان هوشیاری و بیخوابی اضافه کند. احتمالا « ساعت بیولوژیکی» از نوع سقف درونی برخوردار است که متخصصان باید آن را کشف کنند.
فعلا اشخاصی که به دیگر کشورها با اختلاف ساعت زیاد سفر می کنند می توانند از تأثیر غیر عادی کافئین استفاده کنند — نوشیدن قهوه در لحظه بحرانی می تواند به آنها کمک کند خود را با ریتم جدید زندگی سازگار سازند.
