برای نخستین بار روز بدون خودرو در مسکو 22 ماه سپتامبر سال 2008 میلادی برگزار شد. مقامات شهر در چارچوب این اقدام قیمت بلیط وسایل نقلیه عمومی را کاهش دادند. شهرهای دیگر نیز بتدریج به مسکو پیوستند.
ایده یک روز بدون خودرو در فرانسه متولد شد. در سال 1998 میلادی ساکنان 20 شهر در این اقدام شرکت کردند. بریتانیا و ایسلند نیز بتدریج به آنها پیوستند. تا سال 2001 میلادی این اقدام عمومی شد و رسما در 35 کشور جهان برسمیت شناخته شد. با توجه به اینکه خودرو چه نقشی در زندگی انسان معاصر دارد، حتی یک روز خودداری استفاده از آن را می توان یک گام جدی شمرد.
الکساندر سامسونوف سردبیر مجله علمی « اکولوژی و زندگی» در این خصوص گفت: روز بدون خودرو برای تبلیغ پیاده روی مطرح شده است. ایده محدودیت حرکت با خودرو اساسا به سازمان های سبز اختصاص دارد. خودرو، تلویزیون و کامپیوتر — محصولات فناوری عالی تمدن ماست. تلویزیون و کامپیوتر را می توان تا اندازه اسمارت فون کوچک کرد ولی خودرو را نمی توان. خودرو به همان شکلی که از آغاز قرن صنعتی متولد شد باقی مانده است، چیزهایی در داخل آن عوض می شود اما بدنه آن را نمی توان زیاده از حد کوچک کرد. مدل های « اسمارت» ی وجود دارند ولی آنها هنوز پیشرفت نکرده اند.
در اروپا این نوع اقدامات ابزاری برای سیاستمداران است تا چهره خود را بهتر سازند و با رأی دهندگان صحبتی داشته باشند.
ایگور مورژارِتو در این باره گفت: این یک اقدام بسیار مهم برای د شارژ شهرهای بزرگ به ویژه شهرهای بزرگ اروپاست. در چنین روزی کارمندان عالیرتبه سعی می کنند از هر نوع وسیله نقلیه — دوچرخه، اسکیت، وسایل نقلیه عمومی — برای رفت و آمد در شهر استفاده کنند. بدین ترتیب شهر بخوبی د شارژ می شود.
اما نمی توان مردم را وادار کرد که اصلا از خودروی شخصی خود استفاده نکنند. یک روز بدون خودرو هر چه بیشتر روشی برای یادآوری سبک سالم زندگی به مردم می شود. خودروهایی که در ترافیک های سنگین معطل می مانند ضرر بیشتری به محیط زیست و سلامتی انسان وارد می آورند تا خودروهایی که بسرعت در حال حرکت در شهر هستند.
الکساندر سامسونوف در پایان گفت: واقعا هم در مسکو خودرو ها علت 90 درصد آلودگی هوا هستند. این آلودگی بر کیفیت محیط زیست و هوای مسکو تأثیر می گذارد. هر چند با استفاده از « یورو —5» تأثیر کمتر می شود. اما عامل اصلی آلودگی نه خود خودرو بلکه ترافیک است. با جمع شدن خودروها در یک جا، ابری ایجاد می شود که بی حرکت است. اما اگر خودروها با سرعت نرمال شهری — 60 کیلومتر در ساعت حرکت کنند، هوای خیابان ها تهویه خواهد شد. زیرا طراحان همانا روی تهویه خیابان ها بدون ترافیک حساب کرده بودند. از اینرو خطرناک ترین چیز برای شهر — ترافیک است.
بعلاوه یک روز بدون خودرو توجه مردم را به وضع جاده ها و تهویه هوا در وسایل نقلیه عمومی و خود شهر جلب می کند. اغلب به دلیل آلودگی هوا نمی توان حتی از پنجره خانه خودروی شخصی را در کوچه دید.
