البته از گوشه و کنار نیز شنیده می شد که او یک ویلای ۸۰ میلیون دلاری دیگر نیز در فرانسه داشت. البته در خصوص داشتن یک مجموعه نفیس اشیاء هنری و تجارت هتلداری هم شایعاتی به گوش می رسید.
برزوفسکی در روسیه بخاطر فعالیت های مشکوک و غیرقانونی به طور غیابی به حبس های دراز مدت محکوم شده بود. طبیعی است که تنها راه نجات و فرار بریزوفسکی از دست قانون، مهاجرت بود. این الیگارش از سال ۲۰۰۰ ساکن لندن شد. اولگ ماتویچف، پروفسور مدرسه عالی اقتصاد روسیه می گوید که اگر این دکترِ علومِ فنی در سالهای ۹۰ میلادی توانست با روش های خاصی، دست به کسب و کارهای غیرقانونی بزند، لذا بهترین راه فرار او از چنگال قانون، مهاجرت بود:
"از قرن نوزدهم پناهندگی به انگلستان، به یک رسم تبدیل شده است. زاکایف ها، بورودین ها، بریزوفسکی ها و خیلی های دیگر، این راه را طی کرده اند. چرا که بسیاری از مخالفان و دگراندیشان اروپایی از جمله آلمانی ها و روس ها، همیشه توانسته اند در لندن پناه بگیرند (کارل مارکس و هرتسن نیز در لندن زندگی کرده اند). لندن نیز همیشه برای بی ثبات کردن روابط در اروپا از آنها استفاده کرده است. گاهی اوقات، در برابر فرانسه، گاهی در برابر آلمان، و گاهی نیز در برابر روسیه. در واقع انگلستان در این قاره، گویا شطرنج بازی می کند، آنها چون خود را ساکنین جزیره می دانند این حق را نیز برای خود قائلند تا قدرت ها را به جان یکدیگر انداخته و انقلاب هایی را نیز در آنجا به پا کنند. "
برزوفسکی از سپتامبر سال 2003 تا پایان عمر خود ، به عنوان پناهنده سیاسی و دارنده گذرنامه مشهور بریتانیایی به نام پلاتون یلِنین، در بریتانیا اقامت گزید. او تحت این نام در 24 فوریه 2005 با هواپیمای شخصی خود از مسیر تل آویو وارد ریگا شد. این سفر به این دلیل تاریخی شد که برزوفسکی در کنفرانس مطبوعاتی خود وعده داد که تا سال 2006 به کاخ کرملین بازگردد. اما دادستانی کل روسیه تصمیم گرفت تا کار را به اتمام برساند. در سال 2010 قرار شد تا خسارات ناشی از اعمال الیگارش فراری و همدستانش جبران و دریافت شود. آنها توانسته بودند که حدود 60 میلیارد روبل از شرکت "آوتوواز" اختلاس کنند. البته همه این مبالغ بعدا در نتیجه معاملات متعدد املاک و مستغلات، و همچنین سهام شرکت های تلوزیونی "ORT" و "TV-6." ، قانونی شده و در پایان از کشور خارج شدند. ضمنا به غیر از برزوفسکی، همدستان او یولی دوبوف و بدری پاتراکاتسیشویلی که در فوریه 2008 از دنیا رفت، در لندن مستقر شده بودند. او از حمله قلبی درگذشت، هر چند هیچ کس به یاد ندارد که وی تا آن لحظه از ناراحتی قلبی رنج برده باشد. گئورگی فِدوروف، رئیس مرکز مطالعات سیاسی و اجتماعی «آسپِکت» می گوید که بسیاری از این افراد در سال های دهه 90 میلادی به دنبال «کندن» و ربودن ثروت ملی بودند اما بعدا خود را به عنوان مبارزان راه حق، جا زدند:
"برزوفسکی، یکی از منفورترین اشخاص سال های 1990 است. دستان او تا آرنج در خون آغشته بودند. برزوفسکی، خادارکوفسکی و مدیران شرکت یوکوس در واقع مستقیما در تقسیم و توزیع تبهکارانه اموال، شرکت داشتند. تازه اینها مسائلی بودند که به نهادهای انتظامی و پلیس مرتبط بودند و نه حوزه سیاست و کشورداری. اما سوال اصلی این است که چه کسی عامل کشته شدن برزوفسکی است. همانطور که خود ادعا می کرد، بر کسی نیز پنهان نبود که وی با سرویس های امنیتی بریتانیا همکاری داشته است."
در 23 مارس 2013، جسد این سرمایه دار، در خانه ای در نزدیکی لندن، کشف شد. درست یک روز پس از انتشار خبر مرگ وی، مقالاتی تحت این عنوان که برزوفسکی در ماه های اخیر تحت درمان افسردگی قرار داشته و به فکر خودکشی بوده است، به چاپ رسیدند. اما سرگئی گونچاروف، معاون کمیته امنیت دومای شهر مسکو اصرار دارد که باور این ادعا برای هر کسی که حداقل یک بار پای صحبت های برزوفسکی نشسته باشد، بسیار سخت است:
من به خودکشی برزوفسکی اعتقادی ندارد. من خودم او را دوبار دیده ام. او مرد بسیار شاداب و پرانرژی بود که در معنای منفی کلمه، عاشق زندگی کردن و آماده برای به مخاطره انداختن کشور ما و فراتر از آن بود. بنابراین، خودکشی او را نمی توانم باورکنم. می خواهند یک بار دیگر ما را فریب دهند. به نظر من برزوفسکی توسط سرویس های امنیتی بریتانیایی برداشته شده است.
با این حال، اسکاتلندیارد سرسختانه اصرار در حلق آویز شدن این سرمایه دار روس دارد.
