در آمریکا رسوایی بزرگی رقم خورد. اولین اسناد ششم ژوئن سال 2013 منتشر شد. این اسناد شامل اطلاعاتی در خصوص نظارت و مراقبت بر کاربران در اینترنت توسط سازمان های دولتی آمریکا بود.
مشخص شد که آژانس امنیت ملی و اف بی آی سال اولی نیست که اطلاعات مربوط به هرتماس کابران خدمات بسیاری از شرکت های ارتباطی بزرگ آمریکا را جمع آوری می کنند. سخن تنها در خصوص نامه نگاری ها نیست: " برادر بزرگ" به جمع آوری فایل های صدا و تصویر ، عکس ها و اسناد بی شمار مشغول بود و درواقع اطلاعات کاربران متصل به سایت را جمع می کرد. اسناد جداگانه ای هم بودند که از برنامه های آژانس امنیت ملی و فرماندهی سایبری آمریکا درخصوص طراحی نقشه ی اهداف احتمالی برای حمله ی سایبری در دول مختلف حکایت داشت. در واقع جهان برای اولین بار اسناد تائید شده ای را دید که بسیاری فقط درباره اش حدس می زدند. الکساندر کانکوف تحلیل گر سیاسی می گوید:
من معتقدم که اسنودن مشخصا اوضاع را تغییر داد ، ضمن آنکه نه تنها فضای اطلاعاتی جهانی بلکه سیاست جهانی را منفجر کرد. اگر قبلا در ارتباط با فن آوری های اطلاعاتی جدید شک و تردیدی بود که آنها می توانند اطلاعات کاربران را به صورت غیرقانونی جمع آوری کنند ، اما تا زمان اسنودن چنین نوعی از اطلاعات تئوری توطئه محسوب میشد. اسنودن نشان داد که احتمال و امکان جمع آوری اطلاعات از کاربران بدون در نظر گرفتن اجازه و نظر آنها وجود داشته و در برخی از موارد ممکن است این اطلاعات حفظ و جمع آوری شوند.
ایگور شاتروف ، معاون ریاست دانشکده ی ملی توسعه ی ایدئولوژی معاصر با این نتیجه گیری موافق است:
بعد از افشا شدن اطلاعات در خصوص استراق سمع و تعقیب و نظارت کلی چه چیزی بر ما مشخص شد. فهمیدیم که این کار انجام می شود. از بین دسته های نظریه پردازان توطئه و از موضوعات برای دوستداران شایعات بی اساس به صحنه ی واقعی جامعه وارد شد. همه می دانند که آنها نه تنها از شهروندان خود بلکه از رهبران سیاسی هم استراق سمع می کنند.
تقریبا بعد از یک ماه در ژوئیه سال 2013 ، " گاردین" یک بار دیگر با استناد به اسنودن ، اطلاع داد که سازمان اطلاعات آمریکا و بریتانیا همواره کامپیوترها را تحت نظارت داشته و مکالمات تلفنی سیاست مداران و مقاماتی را که در کمیته ی بیست در سال 2009 در لندن بودند گوش کرده اند. جهان ، جریان بی پایان و واقعی اطلاعات مربوط به استراق سمع را می بیند. الکساندر ولاسوف ، مدیر کل آژانس اطلاعات روسی " صنعت امنیتی" خاطر نشان می کند:
در واقع افشاگری همواره صورت می گیرد. در اینجا فقط آلمان و فرانسه نیستند ، خبری منتشر شد که آمریکا از کمیته گروه بیست استراق سمع کرده و سعی داشت اینکار را با نشست گروه هفت هم انجام دهد. این فعالیت همواره صورت می گیرد. باور عمیق من این است که افشاگریهای جدید از پشت کوه نیست بلکه افشاگری از فعالیت های آژانس امنیت فدرال در ارتباط با نزدیکترین متحدین آمریکاست.
لیستی از 38 سفارت و هیات دیپلماتیکی آشکار شد که متخصصین آمریکایی ضمن ضبط اطلاعات به طور فعال با آنها کار می کنند. در این لیست سفارت فرانسه ، ایتالیا ، یونان ، مکزیک ، کره جنوبی ، ترکیه و هند قرار دارند. در برخی از رسانه ها اسنادی در خصوص نامه نگاری های سری وزرای امور خارجه ، درباره ی برنامه های ویژه در زمینه ی ضبط اطلاعات از ماهواره های ارتباطی که در آژانس امنیت فدرال استفاده می شود ، درخصوص توجه و علاقه ی آژانس به ترافیک اطلاعاتی از روسیه ، کشورهای اروپای شرقی و خاور میانه ، درباره ی عملیات های مربوط به تعقیب و نظارت بر کاربران اینترنت منتشر شد. 21 ژوئن سال 2013 وزارت دادگستری آمریکا دعوی علیه کارمند سابق سازمان اطلاعات به اتهام سرقت اموال دولتی ، استفاده ی نادرست از اطلاعاتی که به امنیت ملی مرتبط است و همچنین انتقال داوطلبانه اطلاعات سری به شخص ثالث مطرح نمود. هر بند از این اتهام شامل ده سال زندان است و درواقع 30 سال زندان و یا اعدام او را تهدید می کند. این عکس العمل واشنگتن تعجب کسی را برنمی انگیزد. برای آنکه افشاگری اسنودن به جهان نشان داد که آمریکا با هر روشی می خواهد کنترل پر سر وصدا و بهتر اینکه بی سرو صدا بر فضای سایبری جهانی داشته باشد. هدف ساده است ، حفظ موضع رهبریت و داشتن مزیت دائمی تحت ایجاد ارتباطات بین المللی. ایگور شاتروف می گوید:
تغییراتی که ممکن بود در نتیجه ی این افشاگری بروز کند تنها به جنبه ی تایید ماموریت آمریکا به عنوان رهبر برتر جهانی حکایت دارد. البته ممکن است عکس العمل هایی هم بروز کند. اما باید نه تنها در بین شهروندان بلکه چهره های برجسته و طبقه ی سیاسی باشد. چرا این عکس العمل نیست؟ برای آنکه اگر این استراق سمع وجود دارد اطلاعاتی دریافت می شود که به سازمان اطلاعات آمریکا اجازه می دهد تمامی این رهبران را در یکدسته مهار کند. و ما نمی توانیم از جانب آنها منتظر شکایت و مخالفتی باشد.
و در این زمینه آمریکایی ها خجالت نمی کشند که بگویند این در واقع کشور آنهاست که قربانی جاسوسی سایبریست. اما اسنودن یکبار دیگر بر سر راه آمریکایی ها برای مخفی کردن این عملیات مانع تراشید ، استدلال آنها ساده بود: " ما همه چیز و همه کس را شکست می دهیم. ما دوست داریم که بین خود و دیگران تمایز قائل شویم و در واقع ما عملا مراقب و ناظر بر تمامی کشورها هستیم. "
