James Hasik کارمند علمی مرکز تحقیق امنیت بین المللی وابسته به شورای اتلانتیک اشاره کرد که با 100 میلیارد دلاری صرف شده برای پیاده کردن پروژه اف- 35 ممکن بود تقریبا 740 فروند جنگنده Eurofighter Typhoon را تهیه کرد ولی این تصمیمگیری هم آواز روح نیروی هوایی آمریکا نبود که در توقع تولید اف- 35 بود.
نماینده پارلمان استرالیا David Jensen معتقد است که پاشنه آشیل اف — 35 توان تحرکش است که حتی از تحرک اف — 22 بدتر است. وی در مقاله خود در روزنامه The West Australian تاکید کرد که طراحان این هواپیما درس های جنگ آمریکا در ویتنام را مد نظر نگرفتند زیرا دکترین نظامی سال های 50 پایان "عصر نبرد های هوایی" را اعلام کرد و در آمریکا با اتکا به این نظریه جنگنده بمب افکن F-4 Phantom مجهز به رادار های مدرن رصد و نشانه گیری و 8 موشک "هوا به هوا" و دیگر تازگی های فناوری مدرن طرحریزی شد. قرار بود آمریکا با این هواپیما های مدرن بتواند در آسمان ویتنام به آسانی در نبرد با جنگنده های شوروی میگ- 17 مقابله کند. آنها رادار های رزمی و یا موشک های دورزن را نداشتند ولی به توپ های هوایی مجهز بودند. جنسن گفت: موشک ها در حین نبرد چنانکه شاید و باید کار نکرده و از این رو همانطوریکه انتظار می رفت میگ متحرک برای اف- 4 مسایل زیادی ببار می آورد.
Pierre Sprey طراح آمریکایی هواپیما ها می گوید: "حتی میگ- 21 قدیمی روسی می تواند اف-35 دارای شهرت غم انگیز را پاره کند تا چه رسد به نبرد نزدیک آن با جنگنده های روسی نسل چهارم سوخو- 27 و میگ- 29".
