گندم، اساسی ترین محصول روسیه در بازار جهانی است. بر اساس ارزیابی کارشناسان، از ابتدای قرن میلادی، سهم گندم از حجم کل صادرات کشور، بین ۵۵ تا ۸۵ درصد در نوسان بوده است. اما در سال های اخیر توانسته به حجم پایدار ۷۰ درصد برسد. اکنون در کنار گندم، ذرت نیز صادر می شود. روسیه تا ۱۵ سال پیش، تقریبا این محصول را بفروش نمی رساند اما در حال حاضر توانسته سالیانه ۳ تا ۴ میلیون تن ذرت صادر کند. جو نیز نقش مهمی در صادرات دارد. با این حساب، سهم فروش گندم روسیه در بازار جهانی به بیش 5/13 درصد رسیده است. نام روسیه در فهرست صادرکنندگان جهانی گندم، در مکان سوم و یا چهارم قرار دارد. البته فروش جو از گندم هم پیشی گرفته و با سهم ۱۹ درصدی در بازار جهانی، مکان سوم را پس از اتحادیه اروپا و استرالیا، از آن خود کرده است. بنا به گفته های کنستانتین تسیبکو، معاون کمیته فدرالی سیاست های خواربار و کشاورزی و بهره برداری از منابع طبیعی، روسیه در روند جایگزینی واردات، به موفقیت های چشمگیری دست یافته است:
"مدت هاست که روسیه بر روی مسئله جایگزینی واردات محصولات کشاورزی، فعالیت می کند. سال هاست که برنامه ای با هدف تحریک و تشویق تولیدکنندگان داخلی، در جریان است. برنامه های دیگری نیز در مناطق مختلف روسیه وجود دارد تا با اعطای وام های کم بهره بتوان در این زمینه ها پیشرفت کرد. در نتیجه با توجه به وضعیتی که پارسال با آن روبرو شدیم، روسیه در پاسخ به رفتار غیردوستانه تعدادی از کشورها، ممنوعیت واردات محصولات کشاورزی این دسته از کشورها را اعمال کرده است. به نظر من ما تا ۸۰٪ آمادگی جایگزینی آنها را در داخل روسیه داریم. امسال کارهای زیادی را انجام داده ایم. در واقع با ایجاد شرایط مناسب برای کشاورزان، موفق به افزایش و تنوع محصولات شده ایم. از نقطه نظر جایگزینی واردات محصولات کشاورزی، شکی ندارم که در آینده نزدیک با حل مسائل مذبور، شاهد موفقیت این برنامه خواهیم بود."
در حال حاضر می توان به این واقعیت اذعان داشت که روسیه نه تنها می تواند نیازهای خود را تامین، بلکه به عنوان یک فروشنده جهانی، جایگاهی را نیز در فهرست صادرکنندگان به خود اختصاص دهد. بوریس فرومکین، مدیر بخش کشاورزی موسسه اقتصاد، وابسته به آکادمی علوم روسیه، ضمن بیان این مطلب می گوید:
"روسیه به غیر از خودکفایی، پتانسیل واردات یکسری از محصولات را دارد. در واقع این محصولات را می توان به چند گروه تقسیم کرد. محصولاتی که ما قادریم بصورت پایدار و کارآمد همچون گندم، جو، تخم آفتابگردان و مشتقات آن و همچنین روغن نباتی را تامین و صادر کنیم. گروه دوم محصولاتی مانند گوشت پرندگان، مرغ، خوک، سویا و حبوبات که بصورت پایدار تولید می کنیم. و سوم صیفی جات و میوه جات که تا حدودی قادر به تامین آنها هستیم."
علاوه بر این به عقیده کنستانتین تسیبکو، هنوز کارهای زیادی باید انجام شود تا کشور به رشد پایدار در تولید خواربار و مواد غذایی برسد:
"ما باید به طرح های تولید گوشت ادامه دهیم. ما باید بیشترین توجه خود را معطوف به تولید گوشت گاو و خوک کنیم چرا که در این زمینه هنوز به سطح خودکفایی، همچون گوشت مرغ، نرسیده ایم. بی شک ما باید تولید صیفی جات را نیز توسعه دهیم که البته رسیدن به این هدف دور از دسترس نمی باشد، هر چند که این، بحرانی ترین موضوع نمی باشد چرا که کمبود آن را می توان از طریق کشورهای دوست و هم پیمان اقتصادی روسیه، تامین و جبران نمود."
کارشناسان در نظرسنجی و مصاحبه با رادیو اسپوتنیک به این واقعیت اذعان داشتند که روسیه در تامین بازار جهانی غذا، راه دشواری را طی کرده است و اکنون ثابت کرده که برای توسعه امکانات و تولیدات کشاورزی خود از پتانسیل و آینده نسبتا خوبی برخوردار است. اکنون باید یاد گرفت که چگونه مقابل هرگونه چالش های طبیعی و بازی های سیاسی، با عقلانیت و سرعت مناسب، عکس العمل نشان داد.
