تحریم هایی که در ارتباط با سیاست بحث برانگیزهسته ای این کشور وضع شده اند. اکنون پس از تصویب طرح اقدام مشترک در تاریخ چهاردهم ژوئیه ، تمامی موانع در همکاری با جمهوری اسلامی ایران برداشته می شوند.
در تهران صفی از هیات های اعزامی کشورهای مختلف تشکیل شده است. آلمانی ها ، فرانسوی ها و ایتالیایی ها اولین نفرها بودند. ژاپنی ها و هندی ها هم در خصوص پروژه های جدی در ارتباط با ایران اعلام کرده اند.
آیا همه اینها گواه آغاز مرحله ی جدید در همکاری های بین المللی است ، مرحله ای که مرکز آن ایران خواهد بود؟ شرق شناس و تحلیل گر سیاسی ولادیمیر ساژین در این باره می گوید:
شاید بله. اطراف ایران مبارزه ی رقابتی شدید شده است. ایران هم در طرح سیاسی و هم اقتصادی قدرت مهم منطقه ای است. این کشور با نخ های بسیاری به منطقه وصل است. نفوذ ایران ، با شدت های مختلف در روند های مهم خاور میانه بی منازعه است. افغانستان ، عراق ، سوریه ، لبنان ، یمن ، مبارزه علیه " داعش" ، مشکل اسرائیل و فلسطین ، همه جا می توان حضور ایران را حس کرد. این انگیزه ای برای کار دیپلماسی جهانی با تهران پس از اتمام موفقیت آمیز " مذاکرات هسته ای" ایجاد کرده است. اما تجارت و کسب و کار بین المللی ، انگیزه ی قوی تری بدست آورد.
ساژین ادامه میدهد: فراموش نمی کنیم ، ایرانی که در چهارراه تجارت جهانی است ، از منابع عظیم هیدروکربن برخوردار است. زیرساخت های صنعتی و کشاورزی کشور یکی از پیشرفته ترین نوع آن در گستره ی منطقه است. ضمنا ، ایرانی ها از سطح بالای تحصیلات و صلاحیت های حرفه ای برخوردارند. نسبت تعداد دانشجویان به جمعیت کشور یکی از بالاترین شاخص ها در جهان است (4 میلیون دانشجو از 80 میلیون جمعیت). برهمین مبنا ایران "تکه ی خوشمزه ای " برای تجارت جهانی محسوب می شود.
مفهوم است که توافق هسته ای ایران ، انگیزه ی قوی برای از سرگیری همکاری با سایر کشورها ایجاد نمود.
اکنون برای ایران پس از تحریم ها در وهله ی اول سرمایه گذاری خارجی و فن آوری های برجسته برای مدرن سازی و بازسازی بخش های اصلی صنعت و از جمله در زمینه نفت و گاز ضروری و لازم است. تهران قصد دارد برای توسعه ی این بخش در دوره ی زمانی تا سال 2020 ، 185 میلیارد دلار جذب نماید. اتحادیه اروپا ، ژاپن ، و هند هم برای همکاری آماده اند.
در جریان مذاکرات اخیر با هیات های آلمان ، فرانسه و ایتالیا ، بر لزوم ارسال تکنولوژی های مدرن روز به ایران و سرمایه گذاری های مشترک در پروژه های ایرانی تاکید شده است. همانطور که طرف ایرانی خاطر نشان نمود ، همکاری سرمایه گذاری شرکت های اروپایی با بخش های خصوصی ایران در زمینه تولید تجهیزات و فن آوری های مختلف تنها با هدف توسعه حضور اروپاییان در بازار ایران نیست. محصولات تولید مشترک در نتیجه باید به بازار منطقه راه یابند و ایران بدین ترتیب با احتساب به پتانسیل موجود می تواند نقش مهمی را در مسئله ی توسعه ی همکاری منطقه ای بازی کند.
ژاپن هم عقب نمی ماند. چندی پیش رئیس بانک مرکزی ایران ، دیداری با نمایندگان ده ها شرکت و 18 بانک ژاپنی داشت. آنها مذاکراتی را در خصوص ارسال قطعات خودرو ، تجهیزات پزشکی و تکنولوژی ساخت راه آهن و نیروگاه های برق داشتند.
طرفین همچنین احتمال بهبود سهم ایران در بازار انرژی ژاپن ، سهمی که تا زمان تحریم ها وجود داشت و همچنین مسائل توسعه پالایشگاه های نفتی و دریافت تکنولوژی های ژاپنی استخراج نفت را بحث و بررسی کردند.
هند نیز آماده است در زیر ساخت های ایرانی از جمله در سیستم حمل و نقل پول های زیادی را سرمایه گذاری نماید.
روسیه چطور؟ شکی نیست که امروز در شرایط جدید رهایی ایران از تحریم ها ، مسکو و تهران به مهره ها و شرکای مهم تری در منطقه ی خاور میانه تبدیل می شوند. به نفع روسیه و ایران است که ارتباطات قابل اطمینانی را در دوره های کوتاه مدت و طولانی مدت ایجاد نمایند ، که اوضاع سیاسی در داخل دو کشور و از خارج تاثیری در آن نداشته باشد.
ایران شدیدا به تکنولوژی روسی نیازمند است. سال گذشته ، سورنا ستاری معاون علمی فن آوری رئیس جمهور ایران بیان داشت: " ایران به استفاده از پتانسیل روسیه در رشته هایی چون هوایی و هوافضا ، انواع تجدید پذیر انرژی ، ارتباطات و غیره علاقه مند است. " همچنین توجه و علاقه به کار در زمینه پزشکی رادیواکتیو ، بیوتکنولوژی ، ژنتیک ، مهندسی بافت، بیوانفورماتیک ، فن آوری های اطلاعاتی و همچنین موارد دیگر نشان داده است.
رشته های نفت و گاز ، فن آوری های نفتی ، فن آوری های لیزری و نوری ، انرژی سوخت و هسته ای و همکاری فن آوری نظامی را نیز فراموش نمی کنیم.
تمامی این موارد گواه آن است که چشم انداز های همکاری ایران با کسب و کار بین المللی خوب و واقعی است. و در این روند گسترده ازسرگیری ارتباط با ایران ، اهمیت روسیه و ساختار کسب و کار آنرا به دشواری بتوان مجددا ارزیابی نمود.
