این اقدام به مناسبت هفتاد سالگی تاسیس حزب کارگر کره صورت خواهد گرفت. با این حال، کره جنوبی نگران این است که کره شمالی علیه کره جنوبی یا امریکا دست به اقداماتی بزند.
کارشناسان غربی به عمد اطلاعات اغراق آمیز نظامی، از جمله پرتاب موشک های کره شمالی منتشر می کنند. این کار برای توجیه حضور نظامی امریکا در شبه جزیره کره صورت می گیرد. امریکا در این منطقه دایما رزمایش نظامی بزرگ ابعاد با کره جنوبی برگزار کرده و سیستم منطقه ای دفاع ضد موشکی مستقر می سازد. این سیستم در وهله اول علیه قدرت موشکی — هسته ای چین و روسیه است.
ولادیمیر یوسییف کارشناس انستیتوی شرق شناسی آکادمی علوم معتقد است که فعلا برای قضاوت در خصوص قدرت موشکی — هسته ای زود است. وی در ادامه توضیح می دهد: «در حال حاضر کره شمالی از کلاهک هسته ای برخوردار است. کره شمالی دارای 15 تا 20 بمب اتمی است. در خصوص موشک نیز باید گفت که موشک های برد متوسط در بهترین حالت تا 4 هزار کیلومتر با کلاهک هسته ای 750 کیلوگرمی پرواز می کنند. این موشک ها قابلیت جابجایی دارند و در سیلو قرار نمی گیرند. در حال حاضر در پایگاه موشکی این کشور، موشک های بالستیک برای زیردریایی قرار دارد. یک زیردریایی هم ساخته شده و زیردریایی بعدی در حال ساخت است. احتمال می رود که تا سال 2020 میلیادی کره شمالی از دو زیردریایی دیزلی برخوردار باشد که هر یک از آنها تا دو موشک حمل می کند. برد این موشک ها 3 هزار است. اما برای اتمام کار ساخت کلاهک هسته ای برای این موشک ها، نیاز به حداقل یک آزمایش هسته ای تا سال 2020 وجود دارد. تا پیش از انجام این آزمایش صحبت از ساخت کلاهک هسته ای در کره شمالی زودهنگام است. پس از اتمام کارها، از لحاظ نظری، زیردریایی ها را می توانند برای اولین پرتاب آماده کنند. اما دو زیردریایی که فقط قادر به حمل چهار موشک است، با احتساب قدرت نظامی دریایی کره جنوبی، کافی به نظر نمی رسد.
مشکلاتی نیز در رابطه با تاسیسات متحرک پرتاب موشک ها وجود دارد. در این تاسیسات بیشتر موشک مایع استفاده می شود که قبل از پرتاب نیاز به سوخت دارد و پس از سوخت گیری قابل جابجایی نیستند. بنابراین تاسیسات مذکور به راحتی تبدیل به هدف برای کره جنوبی می شوند.
به این ترتیب، من نمی توانم بگویم که کره شمالی برای یک اقدام تجاوزکارانه آماده می شود».
در عین حال تمام امیدها به این است که کره شمالی همچون ایران برنامه هسته ای خود را تغییر داده و از ظرفیت هسته ای دست بکشد. ولادیمیر یوسییف در این رابطه می گوید: «می توان فقط راجع به محدود ساختن برنامه هسته ای یا محدود کردن ظرفیت هسته ای سخن گفت. اما لغو کامل این برنامه فقط به شیوه اعمال زور ممکن است که پیامدهای غیرقابل پیش بینی به دنبال دارد. کره شمالی از قرارداد عدم گسترش سلاح های هسته ای خارج شده و ظرفیت هسته ای خود را بالا برده، بنابراین به راحتی آن را از دست نمی دهد، زیرا برای پیونگ یانگ وجود این ظرفیت به معنای حفظ قدرت کنونی است. هرگونه آمادگی کره شمالی در آینده برای مذاکره به معنای تمایل این کشور به کنار گذاشتن کامل ظرفیت هسته ای نخواهد بود، بلکه تمایل به توافق بر سر راهی مسالمت آمیز است. با این حال به نظر من، فعلا آمریکا اماده توافق با کره شمالی نیست. البته، باراک اوباما می خواهد رد پای خود را در تاریخ بگذارد، اما رد پای او به آن بزرگی که آرزو داشت، نیست. حتی برنامه هسته ای ایران نیز هنوز به طور کامل حل و فصل نشده. شانس دستیابی به توافق در برنامه هسته ای کره شمالی کمتر است».
به هر صورت، فعلا پیونگ یانگ تنها برای اقدامات تدافعی آماده می شود و برای گفتگو با سئول در سطح مقامات سیاسی آماده است.
