گزارش و تحلیل

نباید به انتظار نزدیکی ایران و غرب نشست

© REUTERS / Leonhard Foegerتوافقنامه درباره برنامه هسته ای ایران به بررسی مجلس گذاشته شد
توافقنامه درباره برنامه هسته ای ایران به بررسی مجلس گذاشته شد - اسپوتنیک ایران
اشتراک
پس از اینکه معامله هسته ای به امضا رسید، رسانه ها شروع به صحبت درباره سیاستهای جدید تهران در خصوص نزدیکی با غرب کردند.

حتی برخی کارکنان دولتی اتحادیه اروپا به پایتخت ایران سفر کردند که از جمله آنها زیگمار گابریل، موگرینی، لوران فابیوس بودند و رییس جمهور اتریش، وزیر خارجه و وزیر توسعه اقتصادی ایتالیا نیز عازم تهران هستند. این مساله عجیب نیست. کشورهای اتحادیه اروپا پس از باز شدن درب ها، نیاز به قراردادهای سودمند دارند.

برخی معتقدند که توافقات ایران به مناسبات دوجانبه ایران و روسیه صدمه می زند و مواضع ما در جمهوری اسلامی ایران از دست می روند. روسیه درحال حاضر سعی می کند که از دیگر کشورها عقب نیفتند.

سال گذشته روسیه قرارداد «نفت به جای کالا» را با ایران منعقد کرد، اما تا کنون نفت به روسیه نیامده است. علاوه بر این، ریابکوف معاون وزیر خارجه روسیه با تکذیب این خبر می گوید که معامله مذکور انجام شده است. به هر صورت، نگرانی روسیه در این رابطه کاملا به جاست، زیرا پیشتر در وزارت خارجه رسما گفته شده بود که این توافق و لغو تحریم ها می تواند دستاوردهای توافقات با ایران را ازبین ببرد. حال، تهران که گویی خود را به خاطر این توافقات با روسیه ملزم نمی بیند، آماه بررسی پیشنهادات سایر کشورهاست.

باید گفت که این بحث هم همچون سایر اطلاعاتی که رسانه ها حول ایران منتشر می کنند، چندان درست نیست. اشتباهات اصلی در این است که اولا، تهران از همکاری با چین، روسیه، هند و کشورهای آسیای مرکزی خودداری نمی کند، زیرا این کشورها برای ایران سود واقعی را به دنبال دارند.

دوما، ایران دیگر به سیستم نفت با دلار برنمی گردد، زیرا گزینه بهتری وجود دارد. سوما، تحریم ها برای خود امریکا نیز سود ندارند و حتی می توانند برای امریکا کشنده باشند، زیرا ایالات سعی دارند از آن شانه خالی کنند. نهایتا، تهران به عنوان مخالف واشنگتن حاضر به پذیرفتن سیستم تحمیلی با متعلقات ایدئولوژیک، سیاسی و مذهبی آن نیست.

پس از اینکه امریکا اروپا را وادار ساخت به تحریم های وضع شده علیه ایران بپیوندند، روابط تجاری — اقتصادی عملا به سوی آسیا برگشت و در حال حاضر 90 درصد صادرات ایران به آسیاست. در حالی که اروپا و امریکا تنها 3 درصد از این صادرات را دریافت می کنند. واقعیت های سیاسی تهران را وادار ساخت تا به دنبال متحدین و شرکایی در کنار خود بگردد.

گردش کالا بین ایران و چین در حدود 20تا 30 میلیارد دلار است. نصف این مبلغ با یوآن چین صورت می گیرد. تجارت با هند تا 45% به کمک روپیه انجام می گیرد. توافقات درخصوص تجارت با ارز ملی بین ایران و روسیه و اندونزی با موفقیت پیش رفت. و تا پیش از لغو تحریم ها ایران به بیش از 30 کشور نفت صادر می کرد.

به لطف تحریم ها، تهران توانست به طور کامل دلار را کنار بگذارد، یعنی همان کاری که صدام حسین و معمر قذافی در زمان خود می خواستند انجام دهند. شرکای بزرگ ایران نیز طعم تجارت با ارز ملی را چشیدند. با یان شرایط بسیاری متوجه شدند که می توان بدون دلار و با جایگزین کردن آن با ارز ملی معامله انجام داد.

امکان دارد که تجارت طلا نیز به همین روش انجام بگیرد. به گفته منابع مختلف، چین در تجارت با ایران به طور گسترده ای از طلا استفاده کرده اما این مساله را اعلام نمی کند، زیرا از تحریم های واشنگتن هراس دارد. می توان احتمال داد که در تجارت با هند، بیش از نصف صادرات نفت با طلا پوشش داده شده است.

به طور کل، تحریم ها علیه جمهوری اسلامی ایران برای خود امریکا و اروپا از نظر اقتصادی به صرفه نبود. اروپا به نفت ایران و بازار 80 میلیونی کالاها و خدماتش نیاز دارد. اروپا به گاز پیشنهادی ایران از طریق ترکمنستان و آذربایجان نیاز دارد تا روسیه را دور بزند. و کاهش وابستگی اتحادیه اروپا به گاز روسیه، برای امریکایی ها سود به دنبال دارد.

با لغو تحریم های خرید نفت ایران، این احتمال وجود دارد که قیمت های جهانی طلای سیاه پایین بیاید و مواضع اقتصادی روسیه تضعیف شود. به همین خاطر، روند مذاکرات برای لغو تحریم ها رضایت واشنگتن را در چند شاخه جلب می کند.

با این حال، نباید انتظار نزدیکی روابط میان ایران و غرب و گسیخته شدن روابط اقتصادی با روسیه را داشت. روابط ایران و روسیه مزایای زیادی برای هر دو طرف دارد و ایران در آینده می تواند یکی از شرکای استراتژیک روسیه شود. وقتی زمان لغو تحریم ها از ایران برسد، روسیه خود را در همکاری با ایران آزادتر احساس خواهد کرد. 

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала