ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه نسخه جدید دکترین دریایی فدراسیون روسیه را به امضا رساند. چه نیازی به ضرورت وارد کردن تصحیحات در دکترین دریایی سال 2001 میلادی بود که هنوز مدت اعتبارش به پایان نرسیده است و تا سال 2020 میلادی اعتبار دارد؟ هدف استراتژی به روز شده توسعه نیروی دریایی و کشتی سازی تجاری فدراسیون روسیه چیست؟
آلکساندر خرولِنکو مفسر آژانس خبری بین المللی « راسیا سودنیا» این موضوع را مورد بررسی قرار می دهد.
طی 14 سال اخیر، روسیه به عنوان یک ابر قدرت دریایی جای پای خود را محکم کرده است و با اطمینان حضور خود در اقیانوس جهانی را تحکیم می بخشد. از ژانویه سال 2014 میلادی تا ماه مارس سال 2015 میلادی تشدید شناوری زیردریایی ها در مقایسه با سال 2013 میلادی به میزان 50 درصد افزایش داشته است. بطور همزمان اوضاع جهان تغییر کرده است ، درگیری های منطقه ای و محلی بیشتر شده است که منافع کشورهای زیادی را تحت تأثیر قرار می دهد. چندی پیش در ماه مارس، استراتژی جدید نظامی — دریایی آمریکا معرفی شد. در ماه مه سال 2015 میلادی نسخه جدید « کتاب سفید» در باره (استراتژی و توسعه ناوگان اقیانوس) در چین منتشر شد. از اینرو مدرنیزه شدن سیاست دریایی ملی روسیه کاملا بموقع است.
در دکترین دریایی اهمیت حفظ مقام ابر قدرت بزرگ دریایی برای روسیه مورد تأیید قرار می گیرد. اما بر خلاف دکترین مشابه آمریکایی در هیچ جا انحصار روسیه و یا برخورد مصرفی نسبت به کشورهای همسایه به چشم نمی خورد. هدف روسیه — همگرایی در اقتصاد جهانی و توسعه آتی اقتصاد ملی با استفاده از امکانات و ذخایر اقیانوس جهانی، تحکیم مواضع فدراسیون روسیه بر اساس همکاری متقابلا سودمند با همه کشورهاست.
به روز شدن دکترین دریایی فدراسیون روسیه چهار زمینه کاربردی را در نظر می گیرد (فعالیت نظامی — دریای ، حمل و نقل دریایی ، علم دریایی، استخراج موادمعدنی) و شش جهت منطقه ای (قطب شمال، آتلانتیک، اقیانوس آرام ، اقیانوس هند ، دریای خزر و قطب جنوب). چرا به قطب شمال و آتلانتیک توجه خاص مبذول شده است؟ اولا توسعه و گسترش شدید ائتلاف آتلانتیک شمالی ، نزدیک شدن زیر ساخت آن و اجزاء نظامی آن به مرزهای روسیه توضیح گر توجه به جهت آتلانتیک است. دوما، قطب شمال — ورود آزاد روسیه به اقیانوس آتلانتیک و آرام و دسترسی به ذخایر فلات قاره است.
با وجود این، به روز شدن دکترین دریایی روسیه را نباید «آتلانتیک شمالی» نامید زیرا استراتژی آن وسیع تر و متنوع تر است. الکساندر خرولِنکو در ادامه گفت: این سند موید اهمیت حضور دائمی و کافی نظامی — دریایی فدراسیون روسیه در اقیانوس های هند و آرام و همکاری فشرده با چین و هند است.
مطابق با سند به روز شده ، نیروی دریایی روسیه ، اصل و اساس قدرت بالقوه دریایی روسیه است. ناوگان های شمال، اقیانوس آرام، بالتیک و دریای سیاه و ناوگان خزر — پایگاه نظامی سیاست ملی دریایی در جهات مربوطه منطقه ای است. این وسیله سیاست دریایی — کشتی ها و زیر دریایی هاست که قادر باشند بطور مستقل و یا در ترکیب دسته ها بتوانند تا هزار میل دور از پایگاه خود به اجرای وظایف محوله بپردازند.
یک بخش جدید در دکترین دریایی ظاهر شده است: کشتی سازی. طی 10 سال روسیه توانست کشتی سازی نظامی متناسب با دوران شوروی را احیا کند. این عرصه یکی از وظایف اصلی کشور است. برنامه کشتی سازی دراز مدت تا سال 2050 میلادی ساخت انواع مختلف کشتی های ضروری برای نیروی دریایی روسیه را در نظر می گیرد — (ناوچه، رزمناو، کشتی های بزرگ آبخاکی، کشتی دفاع ضد معدن) و زیردریایی های استراتژیکی و چند منظوره نسل چهارم و پنجم.
کشتی سازی مدنی روسیه فعلا از دوران شوروی عقب می ماند. دراین عرصه نقش خاصی شرکت های کشتی سازی خصوصی ایفا می کنند که در این رشته به موفقیت های زیادی دست یافتند. مطالبات زیادی نسبت به آنها مطرح می شود: عدم وابستگی کامل فنی به واردات و تأمین نیازهای دولت و کارفرمایی.
ماده خاص دکترین دریایی — حفظ برتری جهانی روسیه در ساخت زیردریایی از جمله زیر دریای های اتمی است. مرز طولانی دریایی روسیه در قطب شمال و اجرای وظایف در شرایط دشوار یخبندان، افزایش اهمیت اقتصادی و ژئو استراتژیکی مسیر دریای شمال نیاز به ناوگان جدید یخ شکن ها را مطرح ساخت. هم اکنون ساخت یخ شکن های اتمی جدید با ظرفیت زیاد جریان دارد: یخ شکن های « آرکتیکا»، « سیبیر» و « اورال» که می بایست طی سال های 2020-2017 در صفوف زیردریایی های دیگر قرار بگیرند. توجه خاصی نیز به مسائل امنیت اکولوژیکی کشتی های جدید از این نوع با درنظرداشت آسیب پذیری محیط زیست قطب شمال مبذول می شود
