مقامات اوکراین تمایل خود برای ساخت دیوار بین اوکراین و روسیه را کنار نمی گذارند. هر چند باتوجه به اقتصاد ضعیف شده اوکراین، این ایده گران قیمتی است، اما در کی یف سعی می کنند به این موضوع توجه نکنند و منتها تلاش خود را برای جلب توجه به ضرورت بااساس اجرای پروژه فوق الذکر بکار می برند.
قرار است تا سال 2019 میلادی 200 میلیون دلار صرف ساخت این دیوار شود. قابل درک است که چنین مبلغی برای بودجه اوکراین پول کمی نیست و می توانستند آن را برای اجرای پروژه های مهمتری خرج کنند که زندگی مردم به آن وابسته است. اما در کی یف به این چیزها فکر نمی کنند و دائما تکرار می کنند که خواهان ساخت 200 نوع از استحکامات حفاظتی هستند — خندق های ضدتانک به اندازه 4 در 2 متر، برج های فلزی دیده بانی به ارتفاع 17 متر ، وسایل نظارتی ، آژیر و هشدار خطر، پاسگاه های ویژه برای مرزبانان — این همان نقطه ای است که از آنجا آینده بدون ابر اوکراین از آن شروع می شود. اما زمان نامناسبی برای ایجاد آن انتخاب شده است.
دمیتری ماریاسیس در این خصوص گفت: ساخت دیوار کار پر هزینه ای است، این فقط برپایی حصار حفاظتی نیست، بلکه یک سازه جدی مهندسی و فنی است که تعداد زیادی وسایل الکترونیکی در داخل آن نصب می شود. درازای آن اگر در باره مرز اوکراین — روسیه صحبت شود ، بحد کافی زیاد است. هم اکنون اوکراین در چنان وضعیت خوب اقتصادی قرار ندارد که بتواند از عهده ساخت چنین دیواری برآید.
اما کارها به تأمین هزینه ساخت این دیوار ختم نخواهد شد. زیرا مشخص است که در جریان کارهای ساخت و ساز خرج های دیگری بروز خواهند کرد.
دنیس باتورین کارشناس سیاسی روسیه در این خصوص گفت: هزینه اجرای این طرح چگونه تأمین خواهد شد؟ با تخصیص بخش اعظم بودجه اجتماعی. پرداخت های اجتماعی و دستمزدها کاهش خواهند یافت و در چنین شرایطی باید شهروندان اوکراین را قانع کرد که این طرح ضروری است. برای انجام این کار نیز پول لازم است. پول برای ساخت دیوار، پول برای با اساس کردن این طرح، تبلیغات، دستمزد متخصصان و رسانه ها که آنها هم بطور رایگان کاری انجام نخواهند داد. در اینجا فقط خرج ساخت دیوار مطرح نیست، بلکه در باره قیمت کل این پروژه صحبت می شود.
تأمین حقوقی آن نیز هنوز مفهوم نیست. زیرا برای اینکار دوباره نیاز به پول هست که در بودجه کنونی اوکراین پولی برای ساخت چنین دیواری تخصیص داده نشده است و در آینده نیز تخصیص داده نخواهد شد.
دنیس باتورین در این خصوص گفت: اوکراین دونتسک و لوگانسک را بخشی از اراضی خود می داند و برای اینکه این دو جمهوری را بخشی از خاک خود کند باید تغییراتی در قانون اساسی وارد شوند وآن شرایطی پذیرفته شوند که دونتسک و لوگانسک پیشنهاد می کنند و به سازش دو جانبه دست زده شود. اگر ساخت دیوار در مرز جمهوری هایی برپا خواهد شد که اعلام استقلال کرده اند ، پس این سوال مطرح می شود که اوکراین به چه دلیل در حال جنگ است. اجرای این طرح یک موضوع ساده است. اوکراین فاقد پول کافی برای تأمین هزینه جنگ و نهایتا عرصه اجتماعی ، بانکی است. ذخایر داخلی برای با ثبات کردن وضعیت داخلی در کشور وجود ندارد. بخش های دیگر اقتصاد اوکراین نیز با وضع مشابهی ربرو هستند- برای نمونه عدم توانایی قدرت پرداخت اوکراین در ازای گاز روسیه.
نتیجه را می توان پیش بینی کرد: پول هنگفتی که می شد از آن برای کمک به ساکنان ساده اوکراین استفاده کرد به احتمال زیاد دزدیده خواهد شد و مردم از شارژ جدید نفرت نسبت به همسایه چند قرنی خود برخوردار خواهند شد. زمان زیادی لازم خواهد بود تا به اشتباه و حتی تراژیک بودن چنین تصمیمی اعتراف شود. ما شاهد اینگونه نمونه ها در تاریخ بوده ایم.
الکساندر کونفیساخور دانشیار کرسی روانشناسی سیاسی دانشگاه دولتی سنت پطربورگ در این خصوص گفت: ساخت این دیوار هیچگونه نتیجه خوبی نخواهد داشت. پول زیادی خرج ساخت آن خواهد شد و نهایتا سرنوشت آن مثل دیوار برلین خواهد بود که آلمان را به شرق و غرب تقسیم کرد. ویرانی آن، جشن بزرگی برای مردم یک کشور کامل بود. همین اتفاق هم برای این دیوار خواهد افتاد. اگر سیاستمدارانی که اکنون در اوکراین حکومت می کنند آن را بسازند، سپس عقل سلیم پیروز خواهد شد و آن را ویران خواهند کرد و درک خواهند کرد که دو ملت نزدیک از نظر معنوی و طرز تفکر را نمی توان با آهن و سنگ و بتون از هم جدا کرد. سرنوشت و تاریخ حکم خود را صادر خواهند کرد و دیوار نابود خواهد شد و جشن بزرگی برای هر دو ملت خواهد بود.
اما فعلا رهبری اوکراین سعی می کند نقش گرداننده سرنوشت ملت را بازی کند. پروژه دیوار بهترین جا را در این نقش دارد. پول ساخت این دیوار بشکل مناسبی در جیب کارمندان کنونی کی یف جاری خواهد شد.
