سلفی بی خطر دیگر آنچنان بی خطر نیست. در اینترنت می توان اخبار زیادی در این باره خواند که تلاش برای عکس گرفتن از خود به تراژدی انجامیده است. پزشکان نیز معتقدند که عشق به سلفی — اعتیاد واقعی است که آن را می توان در یک ردیف با اعتیاد به الکل و موادمخدر قرار داد.
ابتدا تمایل به نشان دادن اینکه در یک لحظه خاص در کجای جهان قرار داری و چه چیزهایی در اطراف شخص است، هیچگونه تهدیدی برای جان انسان در برنداشت. از دیرباز گردشگران دوست داشتند عکس های سفر خود به نواحی کوهستانی و یا یادبودهای باستانی معماری را به دوستان و یا آشنایان خود نشان بدهند و یا در شب های ساکت و آرام و در جمع خانواده دوباره بنشینند و با دیدن عکس ها خاطرات سفر را زنده کنند. حالا دیگر می توان به محض گرفتن عکس آن را در سراسر جهان از طریق اینتر نت منتشر کرد.
نادژدا ریابیچکینا، روان شناس در باره این سرگرمی بی خطر اولیه توضیح می دهد: به نظر من سلفی یک نوع تأثیر مد است که تا این حد محبوب می شود. سلفی به گردشگر کمک می کند به نزدیکان خود نشان بدهد در آن لحظه خاص در کجا قرار دارد. به نظر می رسید که چنین کاری خطری ندارد. اما هر گونه اعتیادی خطرناک است. در این جا باید از تفریط خودداری ورزید. سلفی بخودی خود خطرناک نیست. به نظر من وقتی جامعه ما از سلفی سیر شود، دیگر ناظر چنین محبوبیت سلفی نخواهیم بود. فقط کسانی باقی می مانند که اینگونه عکس گرفتن را دوست دارند و سلفی برایشان جالب است که این تعداد در چارچوب نرمال قرار خواهند داشت.
بعلاوه در حول سلفی کالاهایی به بازار آمد تا این سرگرمی جذاب تر شود. درنتیجه نمی توان از انجام کاری خودداری ورزید که همه در همه جا انجام می دهند.
لاریسا اوچارنکو Овчаренкоنامزد علم روانشناسی و دانشیار انستیتوی روانشناسی ، جامعه شناسی و مناسبات اجتماعی دانشگاه تربیت معلم مسکو در این خصوص گفت: اکنون زود است از اعتیاد به سلفی صحبت شود. هر چند همکاران آمریکایی به این نوع شکل اعتیاد رفتاری اعتراف می کنند. اما در روسیه این یک جنجال و عادت بد است. این یک نوع عادت شده است که چون همه اینکار را می کنند ، پس من هم باید بکنم. در پارک ها حتی پایه مونوپاد (چوب سلفی) کرایه می دهند. این به یک تجارت مشخص مبدل شده است. علت آن است که همه می خواهند در شبکه های اجتماعی نسبت به خود جلب توجه کنند. مردم می خواهند از طریق معاشرت مجازی خود را نشان بدهند. ازاینرو از خود در زمینه چیزهای غیر عادی عکس می گیرند.
اما همه چیز آنطور که باید و شاید بی خطر از آب در نیامد. متخصصان هر چه بیشتری زنگ خطر را بصدا در می آورند و معتقدند که عادت به سلفی را باید اختلال روانی به حساب آورد. اینکه شخص دائمادر حال عکس گرفتن از خود و انتشار آن در شبکه های اجتماعی است به آن معناست که او در زندگی واقعی مورد احترام کافی قرار ندارد.
نادژدا ریابیچکینا نیز با این نظر موافق است: وقتی شخص نمی تواند از سلفی خلاص شود این دیگر یک نوع بیماری است. البته اغلب کسانی که به اعتیاد کشش دارند در این گروه جا می گیرند. اعتیاد آنها به این شکل ظاهر می شود. درست مثل کسانی که از اعتیاد به بازی های کامپیوتری و وابستگی به معاشرت شبکه ای رنج می برند. دیگر لزومی ندارد از اعتیاد به الکل و یا موادمخدر صحبت شود.
نمونه دیوید یائومان 19 ساله بخودی خود گویاست که 200 بار در روز از خود عکس می گرفت و حتی کم مانده بود خودکشی کند. زیرا نمی توانست عکس دلخواه را از خود بگیرد. دیر تر بیماری او اختلال در وسواس تشخیص داده شد.
بعضی از متخصصان به توجه به آن دسته از دوستداران سلفی فرا می خوانند که دوست دارند در جاهای غیر منتظره از خود عکس بگیرند.که اغلب به تراژدی می انجامد. عکس گرفتن از خود در لبه صخره ها و یا خودروی در حال حرکت سریع و بازی با اسلحه و یا کادری از نزدیک شدن قطار سریع السیر. اینها فقط بخشی از سناریوهایی هستند که معتادان سلفی نتوانستند به یک دلیل تا به آخر به اجرا بگذارند — مرگ خود.
