با گذشت هر سال کشورهای هر چه بیشتری نسبت به قطب توجه نشان می دهند. سیاستمداران و اقتصاددانان درک می کنند که در آینده، مبارزه بر سر این ذخایر شدیدتر خواهد شد، ازاینرو از همین حالا باید اقدامات باصطلاح « تعیین جا» انجام شود.
هم اکنون هشت کشور — روسیه، آمریکا، کانادا، ایسلند، نروژ، دانمارک، سوئد، فنلاند عضو شورای قطبی هستند. کشورهای بسیار دیگری تمایل خود برای کار در این نهاد پنهان نمی کنند. چین تقاضای دریافت چنین مقامی را ارسال کرده است. چینی ها در دستیابی به ذخایر قطب ذینفع هستند، زیرا با کمبود نسبی چنین ذخایری در کشور خود روبرو می باشند. با وجود دوری چین از قطب، این کشور در سال 2008 میلادی ایستگاه علمی خود را در « شپیتسبرگن» افتتاح کرد و اکنون در حال ساخت دومین کشتی یخ شکن است. این برنامه ها بعلاوه موفقیت های اقتصادی ، چین را یکی از بازیگران جدی در صحنه قطبی می کند.
الکساندر گوسییف رئیس انستیتوی برنامه ریزی استراتژیک در این خصوص گفت: چینِ در حال رشد از نظر اقتصادی هر چند یک کشور قطبی نیست، اما حضور آنها در قطب محسوس خواهد بود. چینی ها در حال ساخت کشتی های یخ شکن هستند. آنها از یکسو در حمایت از ابتکارات روس ها ابراز آمادگی می کنند: از ما در رأی گیری در سازمان ملل حمایت می کنند و بر خلاف کانادا، آمریکا، دانمارک و نروژ از سیاست پراگماتیک تر پیروی می کنند. آنها فعالانه از تلاش روسیه برای پیاده کرد ن برنامه های قطبی حمایت می کنند و بدون شک در این رابطه از برخورد پراگماتیک پیروی کرده و امیدوارند که روسیه بنوبه خود تکه ای از قطب را به چین پیشنهاد کند.
ژاپن نیز مقاصد قطبی خود را پنهان نمی کند که از نظر اقتصادی و علمی — فنی پیشرفته ترین کشور آسیا در زمان حاضر است. توکیو با گذشت هر سال فعال تر بخش قطبی سیاست خارجی خود را فرمولبندی می کند و هم اکنون می توان گفت که ژاپن از جمله کشورهایی است که به مطالعه ثروت قطبی می پردازد. در وزارت امور خارجه ژاپن گروه کاری در امور قطب تشکیل شده است که 20 دیپلمات در آن کار می کنند. در عین حال، برخی از تحلیلگران معتقدند که تمام اعلامیه های چین و ژاپن در امور قطب نمایانگر تصویر واقعی نیست.
آلکسی فِنِنکو دانشیار دانشکده سیاست جهانی دانشگاه دولتی مسکو به نام لومونوسف در این خصوص گفت: افسانه آن وجود دارد که ژاپن و چین در امور قطب دخالت می کنند ، اما در واقع این افسانه ای ساخته دست آمریکایی هاست که بطور مصنوعی بزرگ شده است. ژاپن و چین از نظر فنی نمی توانند سر از قطب درآورند. تنگه « برینگ» مانع از پیشروی آنها می شود. هیچگونه پایگاهی در منطقه وجود ندارد. و حتی برای چین، با وجود روسیه دوست، مسیر خشکی غیر منطقه ای و خطوط راه آهن از مرز چین تا اقیانوس منجمد شمالی وجود ندارد. حتی کل جهان در سطح فنی کنونی از عهده ساخت آن برنخواهد آمد. این افسانه ای است که توسط آمریکا بزرگ شده است تا بهانه ای برای مقدمات نظامی خود در قطب عنوان کند.
به عقیده کارشناسانی که با رادیو « سپوتنیک» به گفتگو نشستند، افزایش توجه جهانیان به قطب و ذخایر آن طبیعی است. اتحادیه اروپا استراتژی خاص خود را به تصویب رسانده، کره جنوبی اولین کشتی یخ شکن خود را می سازد و هند و برزیل نظرات خود در باره قطب را بیان می کنند. بریتانیا، فرانسه و ایسلند با توافق در باره انجام پژوهش های علمی مشترک در قطب به مبارزه بر سر قطب می پیوندند. به احتمال زیاد چنین اخباری در آینده بطور منظم دریافت خواهند شد: کشورهای هر چه بیشتری بدنبال جایی برای خود در قطب می گردند.
