با انرژی اتمی در آینده چه کار باید کرد، آیا گزینه های جایگزین وجود دارد و مهم تر از همه کدام یک از این گزینه ها بهتر و اقتصادی تر از انرژی اتمی است. خیلی سریع مشخص شد که اقتصاد جهانی به انرژی هسته ای بسیار وابسته است و برنامه ی اصلی این است که سطح امنیت آنرا افزایش دهند.
امروز برای هیچ کس این پرسش پیش نمی آید که امنیت انرژی اتمی از چهار چوب مرزهای ملی خارج شده و به مشکلی تبدیل می شود که جامعه ی جهانی باید آنرا حل کند. کشورها تمامی دستاوردها در زمینه های تکنولوژی هسته ای را باید دائما در سطوح مختلف به اشتراک بگذارند. تنها در صورتی می توان از وقوع حوادث عظیم جلوگیری کرد که بشریت از گفتگوی مربوط به مسائل هسته ای پشتیبانی کند. و البته به طور مرتب وضعیت نیروگاه اتمی را در کل جهان کنترل و بررسی نمایند. سرگی نویکوف ، رئیس دپارتمان ارتباطات شرکت دولتی " روس اتم" تاکید می کند:
سازمان جهانی اپراتورهای نیروگاه های اتمی ، آمار قابلیت اطمینان بهره برداری از واحد های انرژی نیروگاه انرژی اتمی کل جهان را دارد. و شاخصی که آنها به عنوان نشانگر اصلی در نظر می گیرند ، تعداد ایستگاه های خارج از برنامه به خاطر وضعیت بحرانی طی 7 هزار ساعت کار است. این تقریبا یک سال از بهره برداری است. این شاخص براساس نیروگاه های اتمی روسی و نیروگاه های اتمی طراحی روسی که همگی در مدیریت مسکو قرار دارند ، 0.25 است. در واقع تنها یکی از چهار واحد انرژی طراحی روسی در سال از برنامه خارج می شوند. در سایر مراکز در پاریس و آمریکا این شاخص 0.5 و یا یک است. و این بدان معنی است که هر یک از واحدهای انرژی در سال متوقف می شود. این سطح کمتری از قابلیت اطمینان بهره برداریست.
فوکوشیما درسی برای کل جهان بود از آنجا که تراژدی در نتیجه اشتباهات بی شمار اتفاق افتاد ، و حادثه ی غم انگیزی را به وجود آورد. سونامی ، مانند کاتالیزوری عمل کرد که عدم اجرای نیازهای اولیه ی امنیتی را نشان داد ، ولادیمیر کوزنتسوف ، کارشناس امنیت رادیواکتیو و دکتر علوم فنی معتقد است:
کل انرژی اتمی ژاپن و برخی کشورها جایی که انرژی اتمی وجود دارد ، به بخش خصوصی تعلق دارد. نیروگاه اتمی فوکوشیما ، پروژه ی آمریکاییست که به ژاپنی ها وصل شد تا شرکت های آمریکایی بتوانند به بازار ژاپن راه یابند. نیروگاه منابع پروژه خود را تولید کرد. هیچ کاری برای مدرن سازی آن انجام نشد. همچنین نیروگاه کلا در ساحل قرار دارد. این منطقه زلزله خیز بوده و سونامی در آن اتفاق می افتد. مدت زمان طولانی هیچ کاری برای افزایش سطح امنیت در نیروگاه انجام نشد. به خاطر اینکه شرکت نمی خواست پول های خود را خرج کند. بر اساس برخی از ارزیابی ها ، از بین بردن عواقب حادثه 25 تا 30 سال طول می کشد. و خرج آن صد ها میلیارد دلار است.
پس از این تراژدی بسیاری از کشورهایی که انرژی اتمی خود را به شدت توسعه داده اند ، بیانیه هایی را در خصوص امتناع استفاده از نیروگاه انرژی اتمی دریافت کردند. اما در کنار ممنوعیت بستن پروژه های اینچنینی ، لازم بود که چیزهای جدید و موثری را ارائه دهند. سال های اخیر نشان دادند که منع استفاده از انرژی اتمی صلح آمیز بسیار مشکل زاست. رئیس مرکز انرژی و امنیت آنتون خلوپکوف خاطر نشان می کند:
پس از حادثه در فوکوشیما عملا تنها یک دولت از بهره بردای از واحد های انرژی امتناع کرد یعنی آلمان که قصد دارد تمامی واحد های انرژی خود را در ده ساله آینده ببندد. سایر کشورها مانند ایتالیا ، طرح های خود را برای از سر گیری استفاده از انرژی اتمی دوباره بررسی کردند ، در سال گذشته در ایتالیا امکان ساخت نیروگاه انرژی اتمی مهیا گردید. اما هیچ یک از واحدهای انرژی در ایتالیا در آن لحظه وجود نداشتند. کشور دیگر یعنی سوئیس که تا حادثه ی فوکوشیما قصد داشت بهره بردای از واحد انرژی موجود را زمانی به اتمام برساند که منابع آن خاتمه یافتند. فوکوشیما روحیه ی درون سوئیس را تقویت کرد و چیزهای جدیدی را به همراه آورد.
اما نباید فکر کرد که این آخرین کار سوئیس است. زمان تا پایان بهره برداری هنوز باقیست و سوئیس به طور کامل می تواند نظر خود را تغییر داده و در خصوص طرح های خود برای بستن پروژه های اتمی فکر کند. ضمنا ، نمونه تغییر تصمیم وجود دارد. آنتون خلوپکوف می گوید:
پس از حادثه نیروگاه اتمی چرنوبیل ، سوئد قصد داشت واحد های انرژی خود را ببندد. اما ما می دانیم که تا به امروز انرژی اتمی مانند سابق سهم مهمی در تولید انرژی برق در نیروگاه های این کشور دارد.
کارشناسان امروز به این نتیجه رسیده اند که درس اصلی فوکوشیما و چرنوبیل ،توجه ویژه ای را به کار هر رآکتور معطوف داشت. همچنین کشورها نمونه های خوبی را یافتند که همراه با هم برای حل یک مشکل که ممکن است مشترک نباشد اما جهانیست فکر کرده و کار کنند.
