در موزه ملک « تساریتسینو» سعی کردند به سر و راز شوالیه معروف با چهره ای غمناک پی ببرند. در آنجا کلکسیون بزرگ « دن کیشوت در روسیه و دن کیشوت بر تخت سلطنت» گشایش یافت که به 400 — مین سالگرد انتشار رومان مشهور « سروانتِس» اختصاص دارد. بازدیدکنندگان می توانند آگاه می شوند که اثر معروف ادبی چه تأثیری بر هنر روسی گذاشت و چرا لوازم و لباس جنگی شوالیه غمناک را بعضی از پادشاهان روسیه « به تن» می کردند.
…موزه « تساریتسینو» بهترین جا در مسکو و حتی سراسر روسیه است که می تواند در باره « شوالیه گری» تعریف کند.
ناتالیا ساموئیلِنکوف مدیر موزه — ملک « تساریتسینو» در اینباره تعریف کرد و گفت: « ما تصمیم گرفتیم نمایشگاه در « خانه نان» برگزار شود. این بخشی از کاخ یکاترینای دوم است که به سبک نئوگوتیک ، سبک شوالیه های رومانوف ساخته شده است. در واقع کتاب سروانتِس « دن کیشوت» همانا در زمان حکومت یکاترینا در روسیه منتشر شد. همانا در زمان حکومت یکاترینا، اولین ترجمه این کتاب انجام و جزئی از ادبیات روسی شد».
همراه این کتاب، مد شوالیه ای و انواع مختلف مسابقات رواج یافت. در دربار و بین مقامات عالی حکومتی توجه زیادی به شوالیه های قرون وسطی می شد و در یکی از تابلو ها، نیکلای اول در سیمای شوالیه در زمان مسابقه به تصویر کشیده شده است. امپراطور تمام وسایل و لباس واقعی شوالیه ای قرن 16 را به تن کرده است. اما بازی شوالیه ای برای پادشاهان روس آسان نبود: از نشستن زیاد روی ذین اسب با لباس های شوالیه ای آنها با خطر سکته قلبی روبرو می شدند. چه کارها که برای نمایش های مجلل انجام نمی شد…
اما پاول اول، پدربزرگ نیکلای اول بطور جدی شوالیه بازی می کرد: او دارنده مدال مالت بود. در اروپا او را دن کیشوت روسی می نامیدند. قهرمان رمان سروانتس — شوالیه ای عجیب و غریب و حتی کمی دیوانه بود. پاول اول هم آدمی عجیب و غریب بود. اولگا بارکووتس هماهنگ کننده نمایشگاه در این باره گفت: فرمان تزار روس با این مضمون در روزنامه منتشر شد که برای جلوگیری از جنگ، کشتن مردم و خونریزی، بگذار شخصیت های اول کشور ، حاکمان با یکدیگر دوئل کنند و بدین ترتیب مسائل خود را حل و فصل کنند. این یک پیشنهاد کاملا دن کیشوتی بود!»
پاول اول — دن کیشوت اصلی روس تمام عمر در جستجوی زیبا روی خود بود. دو زن و دو معشوقه او را خوشبخت نکردند. آرزوی پیدا کردن « دولسینا» به واقعیت مبدل نشد. پاول تا آخر عمر احساس تنهایی می کرد. پایان زندگی او تراژیک بود: او را بشکلی فجیعی در قلعه شخصی اش کشتند. این مرگ هم کاملا با روح و نص افسانه های شوالیه ای جور در می آید.
شایان ذکر است که سمبل اصلی ادبیات اسپانیا در وطن نویسنده تا کنون نمونه تقلید و یک سیمای تجاری پرطرفدار است. دائما تحقیقات جدی علمی منتشر می شوند و سریال های تلویزیونی ساخته و کتب در این باره منتشر می شوند. باز یهای ویدئویی که بر اساس ماجراهای دن کیشوت تهیه شده اند از محبوبیت زیادی برخوردارند. همه این چیزها بخشی از برنامه های سالگرد رمان سروانتِس است: 400 سال پیش، در سال 1615 میلادی بخش دوم کتاب منتشر شد، یعنی در واقع متن کامل رمان « دن کیشوت د لامانچا موذی» به چاپ رسید. بسیاری از محققان اطمینان دارند که شوالیه با سیمای غمگین نشانگر آغاز عصر جدید فرهنگی، تناسب جدید طنز و تراژدی و به معنای درگیری های غیر قابل حل دائمی بین انسان های نجیب و دنیای خشن و ظالم بود. در روسیه در زمان خود این احساس بطور عمیقی حس شد. اگر امروزه این پرسوناژ بطور کلی مورد توجه زیاد قرار نمی گیرد ، این به معنای آن نیست که توجه به او برای همیشه از دست رفته است. زیرا تا کنون جوابی برای سوالات دن کیشوت یافت نشده است…
